و رنگ‌ها همگان قرمز...

آریا رهنورد

همه می‌دانستند که این اتفاق بالاخره رخ خواهد داد. همه می‌دانستند که این تیم دیر یا زود قهرمان این فصل می‌شود. همه می‌دانستند که این تیم، جام را بالای سر می‌برد اما باز هم طرفداران قرمزها، نمی‌توانند در این لحظات سرشار از شادی و غرور نباشند. اما باز هم بازیکنان این تیم نمی‌توانند در کنار هم جشن نگیرند و به خوشحالی نپردازند. پیروزی فرانک لمپارد روبه‌روی پپ گواردیولا، قهرمانی لیورپولی‌ها را خیلی زود قطعی کرد. این عادت همیشگی باشگاه چلسی است که قهرمانی را به باشگاه‌های مختلف هدیه کند. آنها چند فصل قبل با متوقف کردن تاتنهام، قهرمانی لستر را در لیگ قطعی کردند و حالا توانستند با شکست دادن سیتی، جام را به دست‌های لیورپول برسانند. البته که حتی بدون این نتیجه نیز، لیورپول قهرمان لیگ می‌شد اما پسران کلوپ علاقه زیادی داشتند تا هرچه زودتر، این عنوان را به دست بیاورند. آنها منچسترسیتی را به عنوان یکی از رویایی‌ترین و پرمهره‌ترین تیم‌های تاریخ لیگ برتر، با اختلاف قابل توجهی کنار زدند. آنها پس از دو فصل، از سایه سیتی خارج شدند و کاری کردند که تیم پپ، تیمی «متوسط» به نظر برسد. این تنها قرمزهای آنفیلد بودند که می‌توانستند دست به چنین کاری بزنند. این تنها یورگن و شاگردها بودند که می‌توانستند این بلا را سر سیتیزن‌ها بیاورند. آنها بخش مهمی از هیجان این فصل رقابت‌های لیگ برتر را از بین بردند. آنها کاری کردند که کورس قهرمانی رقابت‌های این فصل لیگ برتر، دیگر هیجان‌انگیز و نفس‌گیر به نظر نرسد. آنها دست به کاری زدند که سرنوشت این فصل از فوتبال انگلیس، به شکل وحشتناکی قابل پیش‌بینی به نظر برسد. آنها با تیمی که در طول چند فصل ساختند، سزاوار چنین سرنوشتی بودند. تیمی که چند ستاره مهم مثل کوتینیو را از دست داد اما کوتاه نیامد. تیمی که خریدهایی نجومی و عجیب نداشت اما به ترکیبی هماهنگ و فوق‌العاده دست پیدا کرد.

بدون تردید مرد اول این پیروزی بزرگ، هیچ‌کس به جز یورگن کلوپ نبود. در این سه دهه، مربیان زیادی روی نیمکت قرمزهای آنفیلد نشستند اما هیچ‌کدام‌شان، چنین تیم مقتدر و خارق‌العاده‌ای نساختند. هواداران لیورپول، دیگر طعم قهرمانی لیگ را از یاد برده بودند. بسیاری از آنها، در طول زندگی‌شان تجربه تماشای مراسم قهرمانی این باشگاه را نداشتند اما حالا دیگر اوضاع کاملا فرق می‌کند. کلوپ تیمش را به تدریجی‌ترین شکل ممکن ساخت. تیمی که در اولین قدم‌ها، مشکلات دفاعی قابل توجهی داشت اما به مرور زمان، صاحب ساختاری بی‌نقص شد. تیمی که حساس‌ترین دیدارها را با لغزش پشت سر می‌گذاشت اما در این فصل، دیگر اشتباه‌های گذشته‌اش را تکرار نکرد. وقتی کلوپ لیورپول را برای سرمربیگری انتخاب کرد و به پیشنهاد این باشگاه پاسخ مثبت داد، پیشنهادهای زیادی از باشگاه‌های مختلف به این مربی رسیده بود. این انتخاب برای خیلی‌ها تعجب‌برانگیز به نظر می‌رسید. چراکه آقای مربی مشتریان ثروتمندتر و آماده‌تری هم داشت. لیورپول در زمان جذب کلوپ، آماده رسیدن به یک موفقیت بزرگ نبود اما به مرور زمان، شرایط برای یک درخشش بزرگ فراهم شد. آنها مرد درستی را روی نیمکت داشتند و همین موضوع، برای تجربه یکی از بهترین مقاطع تاریخ باشگاه، کافی به نظر می‌رسید. مقطعی که خیلی از بچه‌های کم سن و سال را هوادار باشگاه لیورپول کرد. قرمزها در این سه سال، دو بار به فینال لیگ قهرمانان رسیده‌اند و یک بار نیز لیگ برتر را فتح کرده‌اند. تجربه‌هایی که در خوش‌بینانه‌ترین رویاهای طرفداران این تیم نیز نمی‌گنجیدند. کلوپ پایانی باشکوه برای سه دهه انتظار لیورپولی‌ها ساخت. اما هرگز نباید تصور کرد که او در همین نقطه متوقف می‌شود. هرگز نباید تصور کرد که او دست از تعقیب رویاهای جدید برمی‌دارد.

وقتی کلوپ لیورپول را برای سرمربیگری انتخاب کرد و به پیشنهاد این باشگاه پاسخ مثبت داد، پیشنهادهای زیادی از باشگاه‌های مختلف به این مربی رسیده بود. این انتخاب برای خیلی‌ها تعجب‌برانگیز به نظر می‌رسید. چراکه آقای مربی مشتریان ثروتمندتر و آماده‌تری هم داشت. لیورپول در زمان جذب کلوپ، آماده رسیدن به یک موفقیت بزرگ نبود اما به مرور زمان، شرایط برای یک درخشش بزرگ فراهم شد

خیلی‌ها تصور می‌کردند قهرمانی دوباره لیورپول پس از 30 سال، روبه‌روی قاب‌های هیجان‌انگیز سکوهای آنفیلد رقم بخورد اما این جام در وضعیتی به دست آمد که از مدت‌ها قبل، هیچ تماشاگری به استادیوم‌های فوتبال وارد نشده است. جشن قهرمانی این فصل لیورپول هم در استادیوم خالی انجام می‌گیرد اما نمی‌شود انتظار داشت که طرفداران این باشگاه بیرون از استادیوم، یک جشن قهرمانی بزرگ برپا نکنند. البته که فاصله اجتماعی مهم است اما مهم‌تر از آن، به پایان رسیدن فاصله لیورپولی‌ها با جام قهرمانی لیگ برتر است. اتفاقی که پس از 30 سال، بالاخره رقم خورده است.