هنر انسان بودن!

آریا رهنورد

بعضی از فوتبالیست‌ها، حتی نمی‌توانند مسیر روزمره زندگی خودشان را عوض کنند اما کسی که یک تنه مسیر تصمیم جنجالی دولت انگلیس را عوض کرده، اتفاقا یک فوتبالیست بوده است. ستاره‌ای که سال‌ها قبل در آکادمی باشگاهش، یاد گرفته که انسان بودن نه فقط در شعارها، بلکه در واقعیت هم از فوتبالیست ‌بودن مهم‌تر است. او یاد گرفته که «مجسمه» نیست، از جنس سنگ و چوب نیست، می‌تواند حرف بزند، تغییر مثبت ایجاد کند و روی زندگی دیگران، تاثیر داشته باشد. او یاد گرفته که فقط نگران خودش و پول‌هایش نباشد، از کرونا نترسد و به جای این ترس، در سخت‌ترین شرایط کنار مردم کشورش بایستد. انگلیسی‌ها حق دارند که مارکوس رشفورد را دوست داشته باشند. درست به همان اندازه که ما هم در فوتبال ایران، حق داریم فوتبالیست‌های نان به نرخ روز خوری که جز منفعت خودشان به هیچ چیز دیگری فکر نمی‌کنند را نقد کنیم و به آنها معترض باشیم.

مارکوس رشفورد تنها 22 ساله است اما بجز فوتبال، دغدغه‌های دیگری هم در ذهن دارد. او به خوبی می‌داند که باید کارهای دیگری هم انجام بدهد و مسئولیت‌های اجتماعی خودش را نیز به بهترین نحو بپذیرد. او به محض آن که از تصمیم دولت انگلیس برای قطع وعده‌های غذایی مردم نیازمند در دوران کرونا مطلع شد، یک جنبش توئیتری را آغاز کرد تا نگاه افکار عمومی را به سمت این تغییر بزرگ جلب کند. رشفورد از گرسنگی 200 هزار کودک در کشور انگلستان خبر داد و مطالبی را در مورد نیاز روزمره آنها به حمایت دولتی، به اشتراک گذاشت. کمپین مدنظر این ستاره، خیلی زود اوج گرفت و حتی به سوژه‌ای در پارلمان انگلستان نیز تبدیل شد. بوریس جانسون هم دیگر پس از مشاهده این مطالبه عمومی، چاره‌ای بجز موافقت با ستاره شیاطین سرخ نداشت و طرح وعده‌های غذایی روزانه به افراد نیازمند را بار دیگر تمدید کرد. بلافاصله موجی از ستایش‌ها در مورد رشفورد به راه افتاد و خیلی‌ها او را یک «قهرمان» واقعی خطاب کردند. او تا امروز هرگز قهرمان لیگ برتر نشده اما با این حرکت، حالا قهرمان بزرگ فرزندان کوچک به شمار می‌رود. مقایسه فوتبالیست‌های داخلی خودمان با بازیکنی مثل رشفورد، نتایجی خوشایند نخواهد داشت. چراکه این‌جا، همه نگران جیب خودشان هستند و پای منفعت‌طلبی که وسط باشد، حتی سرباز دیگران در جنگ تعطیلی لیگ برتر می‌شوند. کدام‌یک از این ستاره‌های میلیاردی، می‌دانند که هر شب در ایران چند نفر گرسنه می‌خوابند؟

کدام‌یک از ستاره‌های میلیاردی می‌دانند که طرح‌های حمایتی دولت از این کودکان، در چه مرحله‌ای قرار دارد؟ در ظاهر، برای فوتبالیست‌های ما فقط برنده ‌شدن، جام گرفتن، سوژه تحسین بودن، شعارهای مثبت شنیدن و به دست آوردن فالوئر میلیونی اهمیت دارد. چقدر بد که بعضی از هوادارها در فوتبال ایران باید نام مهاجم تیم‌شان را پای صفحه‌های قرعه‌کشی دروغین در اینستاگرام پیدا کنند و در همان شرایط، یونایتدی‌ها با چنین احساس غروری به حرکت رشفورد خیره می‌شوند. این تفاوت‌های بزرگ، تنها برای نگاه کردن و رد شدن نیستند. این تفاوت‌های بزرگ، باید تلنگری به حال این فوتبال بزنند.