تفتیان در گفتگو با «توسعه ایرانی»:
حداقل برای تست کرونا به همه رشته‌ها مثل فوتبال نگاه شود
زمانی که ویروس کرونا راهش را به سمت فرانسه پیدا کرد و ورزش این کشور را هم به تعطیلی کشاند، حسن تفتیان، دونده سرعت المپیکی ایران نیز راهی کشور شد تا دوران قرنطینه را در کنار خانواده سپری کند. او اما با صادر شدن مجوز فعالیت دوومیدانی راهی پیست شد تا تمرینات تخصصی‌اش را آغاز کند. با این حال تفاوت نگاهی که به فوتبال و رشته‌های دیگر درباره ازسرگیری مسابقات و تست کرونا وجود دارد، باعث ناراحتی او شده است.
نگار رشیدی
گویا به پیست برگشته‌اید و تخصصی‌تر تمرین می‌کنید؟
بله، فکر می‌کنم دو،سه هفته‌ای می‌شود که شهرهای سفید را اعلام کردند و مجوز فعالیت یکسری از ورزش‌ها که خطر کمتری داشت و از نظر بهداشتی شرایط بهتری داشتند صادر شده است. دوومیدانی هم جزو اولین رشته‌هایی بود که به آن مجوز دادند. چون هم در فضای باز تمرین می‌کنی و هم هیچ تماسی با کسی نداری. به این ترتیب من هم نزدیک 20 روز است که به پیست آمده‌ام و به صورت انفرادی و شخصی بدون هیچ اردویی در حال تمرین هستم. البته صحبت‌هایی شده که در اولین فرصت اردوها باید آغاز شود. درست است که المپیک یک سال عقب افتاده اما هر کسی که از این زمان بیشتری استفاده را ببرد، برنده است.
توجهات در زمینه کرونا ناعادلانه است. در سطح ملی انتظار من این بود همان تست‌های کرونا که از بازیکنان فوتبال گرفتند، از ورزشکاران دیگر هم گرفته شود. اما اهمیتی که برای فوتبال قائل شدند را در رشته‌های دیگر ندیدیم. در مجموع آنطور که باید و شاید به رشته‌های مختلف نگاه یکسان نشد
با این حساب رقبای‌تان باید کار را شروع کرده باشند.
اینطور که من دنبال می‌کنم در اروپا و در فرانسه که خودم تمرین می‌کردم کمپ‌ها باز شده است. اما در ایران تمام تمرکزها روی فوتبال است، رسانه‌ها آن را پیگیری می‌کنند، بازیکنان‌شان تست کرونا می‌دهند. در کشورهای دیگر رشته‌های دیگر هم مهم است و ورزشکاران تست کرونا می‌دهند و پروتکل بهداشتی رعایت می‌شود و شرایط ویژه‌ای را در نظر می‌گیرند ولی موضوع ناراحت‌کننده این است که اینجا بیشتر روی فوتبال زوم شده و آنطور که باید و شاید ورزشکارهای ملی‌پوش رشته‌های دیگر مورد توجه قرار نگرفته‌اند. با این حال گویا برنامه‌هایی برای اردو و مسابقه در دوومیدانی ریخته‌اند. فکر می‌کنم اواخر تیر قرار است در سطح کشور مسابقاتی برگزار شود.
شما هم قرار است در این مسابقات کشوری شرکت کنید؟
نمی‌دانم. هیچ برنامه‌ریزی‌ای نشده. در این مدت نه مربی داشتم و نه اردویی بوده و این در حالی است که حتی برای مسابقه کشوری هم باید به یک سطح از آمادگی برسی. باید ببینیم چه می‌شود. همانطور که گفتم به صورت شخصی تمرین می‌کنم. در شهرستان هم بودم تمرین شخصی‌ام را داشتم و در این مدت هم هر روز در آفتاب انقلاب تمرین می‌کنم.
با راه افتادن کمپ‌های فرانسه، مربی فرانسوی‌تان اعلام نکرده به پاریس برگردید؟
صحبت‌هایی درباره دایوندلیگ و جایزه بزرگ‌ها مطرح شد و گویا از اواسط مرداد در تقویم مسابقات قرار گرفته است. بیشتر از 90 درصد اروپا و کشورهای مختلف دارند کار را استارت می‌زنند. احتمالش خیلی زیاد است که من هم به این رقابت‌ها بروم ولی هنوز شرایط مسافرت کردن با محدودیت روبه‌رو است. امیدوارم تا آن زمان شرایط بهتر شود.
زمانی که به آفتاب انقلاب رفتید از شما تست گرفتند؟
من نمی‌خواهم این موضوع را خیلی زیر سوال ببرم. اما من حس می‌کنم توجهات در این زمینه ناعادلانه است. در سطح ملی انتظار من این بود همان تست‌ها از ورزشکاران دیگر هم گرفته شود. اما اهمیتی که برای فوتبال قائل شدند را در رشته‌های دیگر ندیدیم. ما یک سال دیگر المپیک را در پیش داریم و اهمیت این مسابقات باعث شده بعضی لیگ‌ها برگزار شود. اما در مجموع همانطور که گفتم آنطور که باید و شاید به رشته‌های مختلف نگاه یکسان نشد.
الان در آفتاب انقلاب چند نفر برای تمرین هستند؟
تا هفته گذشته شرایط خیلی بهتر بود. چند تا از بچه‌ها که در سطح ملی فعالیت می‌کنند تمرین می‌کردند اما از هفته گذشته که رسما مجموعه بازگشایی شد، متاسفانه تعداد زیادی که ملی‌پوش و از دوومیدانی نیستند آمدند که این موضوع ریسک کار را بالا می‌برد.
گویا قرار است لیگ هم برگزار شود. این در حالی است که شما چند سالی می‌شود در لیگ شرکت نکرده‌اید.
بله زمزمه‌هایی درباره برگزاری لیگ شده است. من چهار سال است که در لیگ کشور شرکت نکرده‌ام. نه اینکه مبلغ عجیب و غریبی خواسته باشم. اما ورزشکاری در سطح المپیک باید قرارداد مناسبی داشته باشد. به عنوان مثال بولت اندازه یک فوتبالیست و بسکتبالیست سطح اول قرارداد می‌بندد. اما در کشور ما به خاطر مدیریت بد، دیده نشدن دوومیدانی، رسانه‌ای نشدن آن، پخش نشدن مسابقات و خیلی از دلایل دیگر قراردادها بسیار پایین است و این باعث شده اسپانسرها و تیم‌ها نتوانند با خیال راحت در دوومیدانی سرمایه‌گذاری کنند و از سرمایه‌گذاری‌شان بهره بگیرند.
در این سال‌ها گفتند لیگ با 6،7 تیم برگزار شده و طبق صحبت‌هایی هم که شده بازدهی نداشته. من سال 86-85 با 10،12 میلیون قرارداد می‌بستم و الان که سال 99 است و تقریبا 14 سال گذشته میزان قراردادها 20،30 تومان است! این مقدار از نظر ارزش مادی برای یک سال به خصوص در این دوره و زمانه خیلی کم است. امیدوارم اتفاقات خوبی برای کل جامعه دوومیدانی بیفتد. دوومیدانی واقعا رشته سختی است، باید همیشه تمرین داشته باشی، اینطور نیست در یک مقطع و با مبلغ قرارداد کم بتوانی کاری بکنی. امیدوارم شرایط طوری شود که بچه‌ها به آنچه لیاقت‌شان است، برسند.
اگر پیشنهاد خوبی به شما بشود، به لیگ برمی‌گردید؟
الان قرارداد یک فوتبالیست چقدر است؟ ما در فوتبال قرارداد زیر یک میلیارد نداریم. به نظر من قرارداد خوب یک میلیارد است. مطمئن باشید یک تیم با نصف این مبلغ ترکیبش را می‌بندد که واقعا فاصله زیادی است. این مشکلات هم ریشه‌ای هستند. به عنوان مثال در دایموندلیگ‌ها 40،50 هزار تماشاگر می‌آیند، در شهرها فضای دوومیدانی برقرار است، مردم جامعه دوومیدانی را می‌شناسند، پخش زنده دارند و خیلی مسائل دیگر. در ایران هم وقتی احسان حدادی و حسن تفتیان به المپیک می‌روند، مردم دوست دارند و دنبال می‌کنند و پیگیر مسابقات می‌شوند. باید مشکل را پیدا کنیم. سال‌ها به خاطر کم بودن قراردادها، جلوی پیشرفت دوومیدانی گرفته شد. هر سال هم همه تیم‌ها به من لطف دارند و با من تماس می‌گیرند اما نمی‌شود با این قراردادها کار کرد. آخرین باری که من در ایران دویدم قهرمانی آسیا داخل سالن بود. امیدوارم بعد از چهار،پنج سال من هم در لیگ شرکت کنم و مردم هم بیایند و همه از دوومیدانی لذت ببریم.
یکی از موضوعات مهم اخیر به احتمال لغو شدن المپیک توکیو برمی‌گردد. شما سهمیه این رقابت‌ها را دارید نگران نیستید که المپیک برگزار نشود؟
بله اتفاقا به تازگی با کسانی که مسئولیت دارند صحبت‌هایی در این زمینه داشتیم. هنوز هیچ چیز در این باره مشخص نیست و اگر المپیک برگزار نشود تبعات بسیار زیادی خواهد داشت. به جز خسارت‌های مالی که به میزبان و کمیته بین‌المللی المپیک وارد می‌شود، تبعات دیگری هم به دنبال حواهد داشت. من فکر می‌کنم تمام تلاش روی این باشد که المپیک را برگزار کنند. اگر بشود این ویروس را مهار کرد تکلیف بهتر مشخص می‌شود. البته به نظرم پائیز امسال شرایط مشخص‌تر می‌شود که سال آینده المپیک را خواهیم داشت یا نه. با موج دوم این ویروس و در نظر گرفتن دوباره قرنطینه و یکسری تعطیلی‌ها بهتر مشخص می‌شود. اما درباره کنسل شدنش بستگی به این دارد که واکسن این بیماری تولید بشود یا نه.
این تبعات برای شما چه خواهد بود؟
مطمئنا مهم‌ترین موضوع زمان است. یک ورزشکار چهار سال زحمت می‌کشد تا خودش را در المپیک ببیند. مگر خود دوره قهرمانی چند سال خواهد بود. حالا شما فکر کنید این مسیر به یک بازه هشت ساله تبدیل شود. خب خیلی سخت است. مخصوصا برای کسی که هدف دارد و پیش از این هم المپیک را تجربه کرده و دوست دارد برای موفقیت بیشتر و کسب نتیجه بهتر بار دیگر به المپیک برود. این شرایط برای تمام دنیاست. با این حال ما امیدواریم که این اتفاق نیفتد و به همین خاطر تمریناتم را خیلی جدی دنبال می‌کنم تا به چیزی که می‌خواهم برسم.
درباره المپیک این احتمال هم هست که بدون تماشاچی برگزار شود. با توجه به اینکه دوی سرعت یکی از جذاب‌ترین مسابقات است و بلیت‌هایش به سرعت به فروش می‌رود، به نظر شما این رقابت‌ها بدون تماشاچی در المپیک باز هم جذاب خواهد بود؟
مطمئنا بدون تماشاچی خیلی سخت می‌شود. به هر حال من فکر می‌کنم المپیک با در نظر گرفتن تمام شرایط از نظر بهداشتی و ضوابط و حتی شاید بدون تماشاچی یا محدود کردن آنها برگزار می‌شود و احتمالا با این وضعیت المپیک خاصی را تجربه خواهیم کرد. یکی از جذابیت‌های این مسابقات واقعا به تماشاچی است. شور و شوقی که تماشاچی‌ها به مسابقه می‌دهند و از هر کشوری می‌آیند تا دونده خودشان را تشویق کنند، هیجان خاصی به مسابقه می‌دهد. می‌توانم بگویم 10 ثانیه رقابت در دوی 100 متر شاید پر سر و صداترین مسابقه المپیک است که همه به شدت مشغول تشویق هستند. به هر حال شرایط، شرایط خاصی است و من امیدوارم این بازی‌ها بدون تماشاچی نباشد. بودن تماشاچی به خصوص در دوی 100 متر واقعا جذاب و هیجان‌انگیز است.
دیدگاه تان را بنویسید