جام را نمی‌خواهیم!

آریا رهنورد

شکست رئال مادرید در زمین بتیس تنها یک هفته پس از پیروزی در کلاسیکو، نشان می‌دهد که تلاش بارسلونا و رئال برای از دست دادن جام قهرمانی این فصل همچنان با تمام وجود ادامه دارد. هواداران دو باشگاه آرزو می‌کنند این فصل شوم هرچه زودتر به پایان برسد. هرچند که در همین فصل ناامیدکننده نیز به لطف بی‌رقیب  بودن در فوتبال اسپانیا، یکی از این تیم‌ها جام قهرمانی لالیگا را بالای سر خواهد برد.

یک هفته پس از جشن‌ پیروزی ال‌کلاسیکو در رختکن رئال مادرید، این تیم برابر حریف متوسطی مثل رئال بتیس شکست خورد. رئال در این بازی دو بار از حریف عقب افتاد و تنها یک بار توانست به مسابقه برگردد. درخشش کریستین تیو که روزگاری در بارسا به میدان می‌رفت، انتقام لاماسیا از کهکشانی‌ها بود. حالا دیگر کاملا مشخص شده است که پیروزی شاگردان زیزو در ال‌کلاسیکو بیشتر از آن‌که نشانه قدرت این تیم باشد، نتیجه ضعف مفرط حریف بوده است. رئال بعد از قدم زدن روی ابرها، حالا دوباره به حقیقت این فصل بازگشسته است. حقیقتی از یک تیم متوسط و بی‌ستاره که نمی‌تواند از نفراتی مثل وینیسیوس و واسکز، انتظار قهرمانی داشته باشد. رئالی‌ها قبل از این در همین هفته‌ها به سلتا و سیتی نیز باخته بودند تا روزهای ناامیدکننده‌ای را سپری کنند. پیروزی برابر رقیب سنتی البته می‌تواند برای مدتی نقش سرپوش برای شکست‌های دیگر را داشته باشد اما این وضعیت برای همیشه ادامه نخواهد داشت. رئال مادرید در یک دهه اخیر، تنها دو بار قهرمان لالیگا شده است. آنها هفته گذشته به صدر جدول این لیگ رسیدند اما صدرنشینی‌شان تنها یک هفته ادامه پیدا کرد و دوباره این رده را به بارسا واگذار کردند. این تیم از جام حذفی نیز کنار رفته و در لیگ قهرمانان اروپا، کار بسیار دشواری روبه‌روی منچسترسیتی دارد. در این فصل آمار گل‌زنی تیم زیزو که زمانی یکی از ترسناک‌ترین خط حمله‌های فوتبال اروپا را در اختیار داشت، حتی از دو گل برای هر بازی نیز کم‌تر بوده است. رئال در 27 هفته گذشته، 11 بار بدون تصاحب پیروزی از زمین مسابقه خارج شده و در بسیاری از نبردها، نمایش‌های چشم‌نوازی را تجربه نکرده است. اوضاع در بارسا نیز درست به همین بدی به نظر می‌رسد. کاتالان‌ها یکی از ضعیف‌ترین فصول یک دهه اخیرشان را سپری می‌کنند. مدیران باشگاه ارنستو والورده را اخراج کردند تا شاید تیم، کم‌تر به مسی متکی باشد اما میزان اتکا به لئو زیر نظر کیکه ستین، حتی بیشتر از گذشته نیز شده است. والورده در دو فصل متوالی، دو قهرمانی مقتدرانه در لالیگا برای بارسلونایی‌ها ساخت و دو بار این تیم را به فینال جام حذفی برد. زیر نظر ستین اما بارسا تیم بسیار آسیب‌پذیری به نظر می‌رسد. تیمی که حتی سوسیه‌داد را نیز در نیوکمپ به سختی و به کمک تصمیم‌های داور از پیش رو برمی‌دارد. شاید رقابت رئال و بارسا برای قهرمانی لیگ، هیچ‌وقت به این اندازه ناامیدکننده نبوده است. این دو تیم در این فصل بیشتر از جام گرفتن، برای جام نگرفتن با هم در رقابت هستند!

آن‌چه در این فصل به هر دو باشگاه بزرگ فوتبال اسپانیا ضربه جدی وارد کرد، فعالیت‌های نقل و انتقالاتی دو باشگاه بود. بارسا برای سر و سامان دادن به وضعیت خط حمله، به سراغ آنتوان گریزمان رفت و هزینه‌های زیادی برای جذب این بازیکن انجام داد اما آنتوان در این باشگاه، به هیچ وجه انتظارها را برآورده نکرد. با تماشای اولین نمایش‌های آنتو، خیلی از هواداران بارسا دلتنگ نیمار شدند. جونیور فیرپو، یک خرید فاجعه‌بار دیگر برای باشگاه به شمار می‌رفت. بازیکنی که به هیچ‌وجه نمی‌توانست جانشین خوبی در سمت چپ خط دفاعی تیم در روزهای غیبت جوردی آلبا باشد. درست در روزهایی که همه در انتظار خرید یک بازیکن بزرگ برای جانشینی لوئیس سوارز مصدوم بودند، بارسا مارتین برایثویت را از لگانس به خدمت گرفت. بازیکنی که در بهترین حالت باید دیدارهای این تیم را از طبقه دوم نیوکمپ تماشا می‌کرد. فرانکی دی‌یونگ نیز برخلاف انتظارها، دوران خوبی را در این باشگاه پشت سر نمی‌گذارد. اوضاع برای رئال مادرید نیز درست همین‌طور است. آنها با امیدواری زیادی ادن هازارد را جذب کردند اما عملا چیزی به جز مصدومیت، ناآمادگی و اضافه‌وزن نصیب‌شان نشد. ادر میلیتائو نیز هرگز در قواره‌های بازی در ترکیب اصلی کهکشانی‌ها نبود. بازگشت خامس رودریگس هیچ کمکی به زیدان نکرد و برخلاف چیزی که تصور می‌شد، یوویچ یک تمام‌کننده زهردار و یک جانشین ایده‌آل برای بنزما به شمار نمی‌رفت. فرلاند مندی نسبت به سایر خریدهای این فصل رئال زمان بیشتری را در ترکیب اصلی سپری کرده اما حتی او هم در بازی‌های بزرگ، به مارسلو ترجیح داده نمی‌شود.

رئال و بارسا این فصل با تمام وجود مشغول راندن قهرمانی لالیگا هستند. با این وجود فاصله نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده یعنی سویا با این دو باشگاه همچنان بسیار زیاد به نظر می‌رسد. شاید اگر آتلتی در این فصل فرم بهتری داشت و شاید اگر حداقل یکی از تیم‌های اسپانیایی فصل خوبی را پشت سر می‌گذاشتند، قهرمانی از چنگ دو باشگاه بزرگ خارج می‌شد اما حتی در چنین شرایطی، یکی از این دو تیم درنهایت قهرمانی لالیگا را به دست می‌آورد تا بخشی از ضعف‌هایش را به واسطه این جام بپوشاند.