«کوین، آی لاو یو» این شعار جمعیت پرشمار حاضر در فرودگاه تبریز، پس از ورود کوین کنستانت به این شهر بود. ستاره سابق میلان با استقبال انبوه هوادارها وارد تبریز شد و سپس به اردوی زمستانی باشگاه پیوست. او گرانقیمت‌ترین خرید تاریخ فوتبال ایران بود اما با وجود همه سروصداها، هرگز نتوانست قدمی برای قرمزهای تبریز بردارد. خیلی زود مشخص شد که این بازیکن اهل گینه، با مشکل جدی سلامتی روبه‌رو شده و با توجه به بیماری قلبی، نمی‌تواند در طول فصل به تراکتورسازی کمک کند. اصلا به همین خاطر بود که او دیگر مشتری نداشت و تصمیم گرفته بود به فوتبال ایران بپیوندد. اگر مالکان تراکتورسازی عصبانی نمی‌شوند و بیانیه صادر نمی‌کنند، بهتر است از آنها بپرسیم که چطور توانسته‌اند در فوتبال امروز، بدون انجام تست‌های پزشکی با یک بازیکن قرارداد ببندند؟ و چطور قرارداد او را بدون ارائه مدارک کافی به صورت یک‌طرفه فسخ کردند؟ کوین درست یک سال قبل به تبریز رفت و حالا پس از یک سال، با شکایت به فیفا برنده پرونده 800 هزار دلاری شد. با یک حساب سرانگشتی و دلار 13 هزار تومانی، تراکتور باید رقم حیرت‌انگیز 10 میلیارد و 800 میلیون را به کوین کنستانت پرداخت کند. او مزد کاری را که نکرده می‌گیرد و ما تاوان مدیریتی که نداریم را می‌دهیم. او صاحب یک پول بادآورده می‌شود و ما، سرمایه کشور را به باد می‌دهیم. چه کسی پاسخگوی خروج این میزان ارز از کشور خواهد بود؟ چه کسی پاسخگوی این اشتباه بزرگ خواهد بود؟ چه کسی به خاطر منفجر کردن بمب اشتباهی، از هواداران باشگاه عذرخواهی خواهد کرد؟ چه کسی برای تبریزی‌ها، توضیح خواهد داد که چرا این بلا بر سر تیم آنها خواهد آمد؟ پاسخ این سوال‌ها ساده است: «هیچ‌کس!». نتیجه نگرفتن تیم زنوزی در لیگ، اصلا «تصادفی» نیست. آنها با وجود در اختیار داشتن گرانقیمت‌ترین ترکیب فصل، قهرمان لیگ نمی‌شوند. چراکه در لحظه‌های حساس و روزهای بزرگ، از تدبیر مدیریتی کافی برخوردار نیستند. مدیریت، تنها پول خرج کردن نیست. مدیریت، تنها بازیکن خریدن نیست. مدیریت، تنها سروصدا کردن در بازار نیست. مدیریت، تنها عکس گرفتن با مهره‌های خارجی نیست. مدیریت، همه آن چیزی است که فوتبال ایران ندارد. همه آن چیزی که فوتبال در حسرتش به سر می‌برد. همه آن چیزی که فوتبال ایران از آن محروم است. همه آن چیزی که می‌تواند این فوتبال را نجات بدهد.

مالک باشگاه تراکتورسازی با «پیروزی» خواندن پرسپولیس روی آنتن زنده تلویزیون، تلاش می‌کند تا برای خودش محبوبیت بخرد. کاش زنوزی به جای عوض کردن اسم باشگاه‌های دیگر، رسم باشگاهداری خودش را عوض کند. تا زمانی که این بی‌نظمی‌ها و فجایع بزرگ در تراکتور رخ بدهند، باشگاه رنگ خوشبختی را نخواهد دید. تا زمانی که بازیکنان خارجی با قلب معیوب به همین سادگی از فوتبال ایران درآمدزایی کنند، این فوتبال به آرامش نخواهد رسید. قلب کوین بدون تردید از قلب این فوتبال، سالم‌تر است. قلبی که هر بار با یک اشتباه تازه و یک تصمیم غلط، می‌شکند. قلبی که قربانی بمب‌های اشتباهی است. بمب‌هایی که فقط خودی‌ها را می‌کشند.