وداع با گلادیاتور دوم!

«وقت گذراندن با خانواده». این دلیل خداحافظی دنیله ده‌روسی از فوتبال از زبان خودش بود. هافبک ایتالیایی حالا برای همیشه فوتبال را کنار گذاشته است. برخلاف آن‌چه انتظار می‌رفت، ده‌روسی فوتبالش را در باشگاه رم تمام نکرد و به بوکاجونیورز آرژانتین رفت اما تردیدی وجود ندارد که او همچنان یکی از اسطوره‌های تاریخ باشگاه رم و گلادیاتور دوم هواداران این تیم، پس از فرانچسکو توتی است. وداع او با فوتبال چند سال بعد از خداحافظی توتی، نشان از پایان یک عصر برای باشگاه رم دارد. این دو بازیکن در کنار هم، سال‌ها برای جالوروسی جنگیدند و حالا دیگر در زمین فوتبال دیده نخواهند شد. دنیله یک فوتبالیست بزرگ و یک هافبک فوق‌العاده بود. او از سال 2000 جذب آکادمی رم شد و 19 سال تمام برای این باشگاه به میدان رفت. نقطه عطف دوران فوتبال ده‌روسی هم مثل بسیاری دیگر از ستاره‌های بزرگ فوتبال ایتالیا، با قهرمانی در جام جهانی 2006 آلمان رقم خورد. او یکی از ستاره‌های اصلی آتزوری در مسیر رسیدن به این قهرمانی تاریخی بود. دنیله در یک خانواده کاملا فوتبالی رشد کرد. پدر او آلبرتو ده‌روسی، بازیکن سابق باشگاه رم بود. ده‌روسی اگرچه یک زندگی خانوادگی ناموفق را تجربه کرده بود، در زمین فوتبال دائما موفق‌تر می‌شد. او برای سال‌ها پیراهن شماره چهار باشگاه رم را بر تن داشت اما پس از تولد دخترش در تاریخ 16 ژوئن، این شماره پیراهن را برای خودش انتخاب کرد. بدون تردید دنیله، یکی از بهترین هافبک‌ها در عصر خودش به شمار می‌رفت.یک هافبک کامل که هم خوب تکل می‌زد، هم با سر بالا فوتبال بازی می‌کرد، هم خوب پاس می‌داد و هم یک شوت‌زن معرکه بود. او هم در طراحی ضدحملات تبحر داشت و هم در بازپس‌گیری‌توپ از رقبا، یک نابغه محسوب می‌شد. ده‌روسی به جز فوتبال، به خاطر رفتارهای خاص و متفاوتش نیز شناخته می‌شد. او پس از قهرمانی در جام جهانی 2006، مدال طلایش را به یکی از اعضای تدارکات تیم ملی ایتالیا اهدا کرد! دوران فوتبال ده‌روسی، سرشار از افتخارات بزرگ نیست. او به جز قهرمانی جام جهانی، تنها دو بار قهرمان جام حذفی ایتالیا و یک بار، قهرمان سوپرکاپ ایتالیا شده است. در 19 سال بازی با پیراهن رم، او هرگز نتوانست جام قهرمانی سری آ را لمس کند. راز جاودانگی دنیله برای رمی‌ها را باید در وفاداری‌اش جست‌وجو کرد. او همیشه پیشنهادهای خوبی داشت تا رم را به مقصد یک باشگاه بزرگ‌تر ترک کند. یوونتوس، رئال مادرید، اینتر، چلسی و منچستریونایتد هرکدام در مقطعی برای جذب این ستاره تلاش کردند و هر بار با پاسخ منفی او روبه‌رو شدند. او برای بردن جام یا گرفتن دستمزد بیشتر، حاضر به ترک باشگاه رم نبود و در این سال‌ها در پست‌های مختلفی برای این تیم به میدان رفت. جدایی‌اش از رم نیز وقتی اتفاق افتاد که خود جالوروسی تمایلی به حفظ او نداشت. نام او به عنوان یکی از بهترین هافبک‌ها در دنیای فوتبال باقی خواهد ماند. یک ستاره که وفاداری، هیچ‌وقت برایش از مد نیفتاد! یک بازیکن بزرگ که با هیچ پیشنهادی، برای ترک خانه‌اش وسوسه نشد.