خبر خوب، رفتن شماست!

آریا رهنورد

فقط یک «خبر خوب» می‌تواند هواداران استقلال و پرسپولیس را خوشحال کند و آن خبر، جدایی همه اعضای هیات مدیره دو باشگاه است. مدیرانی که به شکل واضحی در قواره‌های کار کردن در این تیم‌ها نیستند. استقلالی‌ها بیشتر از همیشه، با ضعف مدیریتی دست و پنجه نرم می‌کنند. باشگاهی که به نظر می‌رسد هیچ استراتژی مشخصی برای آینده‌اش ندارد و باری به هر جهت، مدیریت می‌شود. تا همین چند روز قبل، مدیران باشگاه آبی تاکید داشتند که هیچ مذاکره‌ای با گزینه جانشینی استراماچونی انجام نداده‌اند اما خیلی زود مشخص شد که آنها به محض خروج مرد ایتالیایی از ایران، با فرهاد مجیدی مذاکره کرده‌اند و پس از مدتی، با پاسخ منفی روبه‌رو شده‌اند. استقلال که همین چند روز قبل به صورت «رسمی» به همکاری با استراما پایان داده بود، دوباره در یک روند کمدی به مذاکره با این مربی برگشته و برای این کار حتی از رحمان رضایی نیز استفاده کرده است. اگر قرار به توافق با مربی ایتالیایی بوده، این اتفاق می‌توانست خیلی زودتر از این‌ها رخ بدهد و معلوم نیست که چرا باشگاه زمان زیادی را برای این کار هدر داده است. استقلال هنوز هم به مفهوم «زمان» اهمیت زیادی نمی‌دهد و قدر این روزهای مهم را نمی‌داند. از دست دادن این فرصت‌ها شاید در انتهای فصل حتی در صورت بازگشت استراما، برای تیم گران تمام شود. علی فتح‌ا...زاده تصور می‌کرد با بازگشت به استقلال، مانور تازه‌ای از محبوبیت را به نمایش می‌گذارد و با استقبال ویژه هوادارها روبه‌رو می‌شود اما برخلاف انتظار او، استقلالی‌ها استقبال چندانی از این مدیر به عمل نیاوردند و او را به عنوان راه نجات تیم‌شان نپذیرفتند. وزارت ورزش نیز با مدیرعاملی فتح‌ا...زاده مخالفت کرد تا او از سمتش استعفا بدهد و البته همان‌طور که انتظار می‌رفت، به سرعت به این جایگاه برگردد. در میان هیاهوی این روزهای باشگاه، حتی یک اتفاق امیدوارکننده برای هواداران استقلال رخ نداده است. جنگ قدرت در باشگاه با جدیت دنبال می‌شود و این وسط، تنها خود تیم است که یک ضرر بزرگ را پشت سر می‌گذارد. 

اگر تصور می‌کنید که در پرسپولیس همه چیز خوب پیش می‌رود، سخت در اشتباه هستید. شاید باشگاه این اواخر خوب نتیجه گرفته و به صدر جدول رسیده باشد اما اوضاع مدیریتی در پرسپولیس نیز چندان امیدوارکننده نیست. باز هم مثل همیشه، «سرپرست» باشگاه قصد دارد نقشی به مراتب مهم‌تر از سرپرستی در تیم انجام بدهد

اگر تصور می‌کنید که در پرسپولیس همه چیز خوب پیش می‌رود، سخت در اشتباه هستید. شاید باشگاه این اواخر خوب نتیجه گرفته و به صدر جدول رسیده باشد اما اوضاع مدیریتی در پرسپولیس نیز چندان امیدوارکننده نیست. باز هم مثل همیشه، «سرپرست» باشگاه قصد دارد نقشی به مراتب مهم‌تر از سرپرستی در تیم انجام بدهد. گابریل کالدرون، از عملکرد پیروانی در تیمش راضی نیست و از مدیران باشگاه درخواست کرده که سرپرست دیگری را انتخاب کند اما انصاری‌فرد به هیچ وجه حاضر نیست که دست به چنین کاری بزند و موجبات رضایت سرمربی تیمش را فراهم بیاورد. این اتفاق در حالی رخ داده که پیروانی فصل گذشته به دلیل «محرومیت پنج‌ساله» از همراهی پرسپولیس باز ماند اما معلوم نشد چرا به سرعت دوباره به فوتبال برگشت. در روزهایی که پیروانی از فوتبال دور بود، محسن خلیلی ناگهان با موجی از تخریب‌ها روبه‌رو شد. برای تخریب این سرپرست، گفته می‌شد که او جلسه‌ای را با افشین قطبی برای جانشینی برانکو برگزار کرده است. ادعایی که البته معلوم شد «صحت» ندارد. 

اگر افشین پیروانی مرتکب هیچ تخلفی در تیم ملی نشده بود، چرا کمیته انضباطی او را محروم کرد و اگر این تخلف اتفاق افتاده بود، چرا این بخشش سریع‌السیر از راه رسید؟ آیا فقط هواداران فوتبال در این مورد نامحرم بودند و نباید متوجه اصل ماجرا می‌شدند؟ اصلا در کدام باشگاه فوتبال در دنیا، سرپرست تیم وارد نبرد با مربی می‌شود و بوقچی‌های تیم را علیه سرمربی می‌شوراند؟ در کدام باشگاه دنیا، یک سرپرست پس از محرومیت، مدیریت صفحه اجتماعی باشگاه را واگذار نمی‌کند و از عواید این صفحه، به صورت شخصی بهره می‌برد؟ آن‌چه در باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس می‌گذرد، یک فاجعه‌ تمام‌عیار است. یک فاجعه مدیریتی که گریبان دو باشگاه را گرفته و قصد تمام شدن هم ندارد. اگر استقلالی‌ها به جای لذت بردن از نمایش‌های استراماچونی، حالا در گیر و دار ماجراهای کشمکش باشگاه با او هستند، اگر پرسپولیسی‌ها به جای لذت‌ بردن از صدرنشینی و قهرمانی نیم‌فصل، نگران این هستند که کالدرون در اعتراض به رفتارهای خاص سرپرست دیگر به ایران برنگردد، مقصر را باید در کادرهای مدیریتی دو باشگاه جست‌وجو کرد. تا وقتی مالک یک هتل و یا دندانپزشک وزیر ورزش به عنوان مدیران سرخابی‌ها منصوب شوند، نباید انتظار داشت که هیچ اتفاق امیدوارکننده‌ای در این دو باشگاه به وقوع بپیوندد.