فروشنده

روبرت لواندوفسکی، آماده‌ترین مهاجم این روزهای فوتبال اروپا به شمار می‌رود. فورواردی که هر هفته برای تیمش گل می‌زند و در این فصل، جدی‌ترین مدعی بردن کفش طلا محسوب می‌شود. لوا یکی از بهترین خریدهای تاریخ فوتبال است. چراکه بایرنی‌ها او را با یک قرارداد «رایگان» به دست آورده‌اند.

 روبرت در پایان قراردادش با دورتموند به صورت رایگان به بایرن‌مونیخ ملحق شد و در مسیر تبدیل شدن به یکی از اسطوره‌های این باشگاه قرار گرفت. تماشای درخشش این فصل مهاجم کهنه‌کار، شاید برای هواداران دورتموند به شدت آزاردهنده باشد. چراکه آنها این مهاجم را به ساده‌ترین شکل ممکن از دست دادند. او تنها یکی از نفرات بزرگی بود که در این سال‌ها «دیوار زرد» را ترک کرد و از ترکیب دورتموند خارج شد. اگر آنها ستاره‌های تیم‌شان را حفظ کرده بودند، حالا می‌توانستند با یک ترکیب خارق‌العاده به مصاف رقبا بروند. اگر دورتموند یک باشگاه همیشه «فروشنده» نبود، می‌توانست در این فصل یکی از شانس‌های اصلی فتح لیگ قهرمانان اروپا تلقی شود. آنها امروز می‌توانستند از دفاع سه نفره متس هوملز، رودیگر و سوکراتیس جلوتر از رومن بورکی استفاده کنند. دورتموند رودیگر حالا در چلسی توپ می‌زند و سوکراتیس نیز پیراهن باشگاه آرسنال را بر تن دارد. زنبورها در خط هافبک نیز صاحب استعدادهای فوق‌العاده‌ای بودند و اگر این استعدادها را به فروش نمی‌رساندند، امروز از ترکیب ایلکای گندوگان و اکسل ویتسل در میانه میدان استفاده می‌کردند. ویتسل حالا پیراهن زنبورها را بر تن دارد اما زوج او و هافبک فعلی منچسترسیتی، فوق‌العاده از کار درمی‌آمد. جلوتر از این دو نفر، ترکیب سه نفره رویس، سانچو و دمبله می‌توانست دست به کارهای بزرگی بزند. دمبله دورتموند را در نقطه اوج ترک کرد و در لباس بارسا، هرگز نتوانست آن بازیکنی باشد که در دورتموند به نمایش گذاشته بود. رویس اما در همه این سال‌ها به تیمش وفادار مانده و هرگز حاضر به ترک بوروسیادورتموند نشده است. او پیشنهادهای زیادی داشته اما هرگز علاقه‌ای به ترک زردها از خودش نشان نداده است. شاید بزرگ‌ترین تفاوت دورتموند امروز با گذشته را باید در خط حمله این تیم جست‌وجو کرد. آنها زمانی لواندوفسکی را به بایرن فروختند و جای خالی او را با اوبامیانگ پر کردند اما اوبا نیز در نهایت از این باشگاه جدا شد و به آرسنال رفت. زوج اوبا و لوا هرگز در این باشگاه شکل نگرفت. آن هم در شرایطی که هر دو نفر از بهترین مهاجمان این دهه‌های دورتموند محسوب می‌شدند. به نظر می‌رسد که این روند، در آینده نیز ادامه خواهد داشت. دورتموند دیر یا زود جیدن سانچو را نیز به یک باشگاه بزرگ‌تر می‌‌فروشد. 

آنها در کشف استعداد و جذب نفرات جوان، بی‌نظیر هستند و به خوبی می‌توانند شرایط را برای پیشرفت بازیکن‌های کم‌سن‌ و سال فراهم کنند اما عملا قادر به حفظ این نفرات نیستند. این همان تفاوت بزرگ دورتموند با باشگاهی مثل بایرن مونیخ است. تیمی که دستاوردهایش را حفظ می‌کند و ستاره‌هایش را به سادگی از دست نمی‌دهد. تیمی که همیشه آماده پذیرفتن پیشنهاد برای فروش قلب و کلیه‌اش نیست.