ناامیدی زودرس!

آریا طاری

تنها یک سال از شروع دوران حرفه‌ای مربیگری فرهاد مجیدی سپری شده اما در همین مدت، ماجراهای بسیار زیادی برای او اتفاق افتاده‌اند. فرهاد فصل گذشته کمک مربی وینفرد شفر در استقلال شد و روی نیمکت تیم محبوبش حضور پیدا کرد. او پس از برکناری مرد آلمانی، سرمربی «موقت» باشگاه لقب گرفت اما در همان چند هفته، علاقه زیادی به حفظ این صندلی از خودش نشان داد و تلاش کرد که برای فصل جدید نیز روی نیمکت باقی بماند. آبی‌ها اما ترجیح دادند به سراغ مربی خارجی بروند و مجیدی، پیشنهاد هدایت تیم ملی امید را پذیرفت. پیشنهادی که از سوی بسیاری از چهره‌های شناخته‌شده فوتبال ایران، رد شده بود. شاید این، اولین اشتباه بزرگ مجیدی در قامت یک مربی محسوب می‌شد. او می‌توانست در استقلال بماند، نفر دوم بودن را بپذیرد و تجربه بیشتری برای کار در سطح بالا به دست بیاورد. تبدیل شدن از نفر دوم به نفر اول نیمکت، همیشه به معنای بهتر شدن اوضاع برای مربی‌ها نیست و این درست همان اتفاقی است که برای فرهاد رخ داد. حتی اگر قرار به ترک استقلال بود، این مربی جوان می‌توانست در یک تیم لیگ برتری دیگر مشغول به کار شود اما عجله او برای کار در یک تیم بزرگ و اصرار او به «سرمربی» ماندن، مجیدی را مجاب کرد تا به امیدها ملحق شود. انتخابی که برای او، به یک بن‌بست بزرگ ختم شد. فرهاد این اشتباه را بالاخره اصلاح کرد اما این اتفاق می‌توانست هیچ‌وقت رخ ندهد و اولین شکست کاری او، به همین سرعت اتفاق نیفتد. به نظر می‌رسد مجیدی تا آخرین لحظه امیدوار بود که مدیران فدراسیون او را به حمید استیلی ترجیح بدهند. فرهاد و مدیر تیم ملی، آشکارا با هم اختلاف‌نظر داشتند و کمیته اصطلاحا «فنی» نیز هرگز نتوانست آبی بر آتش این اختلاف‌نظرها باشد. وقتی برخلاف وعده‌های اولیه، فهرست تیم ملی امید در روزهای گذشته از سوی مجیدی اعلام نشد، قابل پیش‌بینی بود که فرهاد دیگر قصد ادامه کار در این تیم را ندارد. او مدتی صبر کرد تا اوضاع تغییر کند اما سرانجام تصمیمش برای پایان همکاری با این تیم را عملی کرد. حالا باید منتظر نقشه فدراسیون برای آینده این تیم بمانیم. بعید به نظر می‌رسد تیم ملی امید در این دوره نیز، راهی به المپیک پیدا کند. تیمی که دائما به خودش لطمه می‌زند، شانس زیادی برای ضربه زدن به رقبا در زمین مسابقه نخواهد داشت.

وقتی مربی بزرگ و پرتجربه‌ای مثل زلاتکو کرانچار نتوانسته در این تیم توفیقی داشته باشد، طبیعتا فرهاد مجیدی کم‌تجربه نیز نمی‌توانست روزهای خوبی را روی نیمکت امیدها سپری کند. آن‌چه این مربی جوان را به شدت آزار داد، دخالت‌هایی بود که در تصمیم‌هایش صورت گرفت

همه آنهایی که این اواخر پیشنهاد کار در تیم ملی امید را رد کردند، یک دلیل مشخص برای این کار داشتند و این دلیل، «گذشته» امیدها بود. فوتبال ایران سال‌های سال است که در این رده موفق ظاهر نشده و قتلگاهی برای مربیان مختلف بوده است. علاوه بر این، فدراسیون مهدی تاج نیز اصلا گزینه ایده‌آلی برای همکاری به نظر نمی‌رسد. چراکه برخلاف همه وعده‌ها و شعارهای بزرگ، این فدراسیون معمولا حمایت لازم را از سرمربیانش نشان نمی‌دهد. وقتی مربی بزرگ و پرتجربه‌ای مثل زلاتکو کرانچار نتوانسته در این تیم توفیقی داشته باشد، طبیعتا فرهاد مجیدی کم‌تجربه نیز نمی‌توانست روزهای خوبی را روی نیمکت امیدها سپری کند. آن‌چه این مربی جوان را به شدت آزار داد، دخالت‌هایی بود که در تصمیم‌هایش صورت گرفت. البته که یک مربی نباید به تنهایی همه تصمیم‌ها را برای تیم بگیرد اما انتخاب دستیارها و تنظیم اردوها، از اختیارات مهم یک سرمربی به شمار می‌روند. اگر فدراسیون به انتخاب مجیدی باور داشت، باید پای او می‌ایستاد و شرایط را برای آرامش و تمرکز کاری این مربی فراهم می‌کرد. اگر هم مدیران فدراسیون تا این اندازه به مجیدی بی‌اعتماد بودند، بهتر بود اصلا به سراغ این مربی نمی‌رفتند. حمید استیلی که ظاهرا اهرم اعمال دخالت‌ها در تیم فرهاد بود، احتمالا علاقه زیادی دارد تا به عنوان سرمربی امیدها در مسیر صعود به المپیک انتخاب شود. رزومه او اما این انتخاب را از سوی فدراسیون، چندان عاقلانه نشان نمی‌دهد.

سرمربی بعدی تیم ملی امید، با یک گروه دشوار در رقابت‌های قهرمانی زیر 23 سال آسیا و البته طلسم همیشگی صعود به المپیک دست و پنجه نرم خواهد کرد. فرهاد مجیدی هم شاید دیر یا زود در حوالی لیگ برتر دیده شود. بدون شغل ماندن او، خبر خوشایندی برای سرمربی فعلی استقلال به نظر نمی‌رسد. چراکه مجیدی از همین حالا به جدی‌ترین آلترناتیو او برای نیمکت آبی‌ها تبدیل خواهد شد.