جونیور-محبی؛ داستان یک تفاوت

آریا طاری

محمد محبی جوان تنها چند دقیقه فرصت داشت تا در آزادی روبه‌روی پرسپولیس قرار بگیرد. این مهاجم به بهترین شکل ممکن از فرصتش استفاده کرد و در همین زمان کوتاه، توپ را از خط دروازه علیرضا بیرانوند عبور داد. این اتفاق در حالی رقم خورد که مهاجم خارجی گرانقیمت حریف در تمام دقایق حضور در زمین، حتی نتوانست یک حرکت مثبت برای تیمش انجام بدهد. تفاوت پدیده جوانی مثل محبی با چهره‌هایی مثل جونیور، قصه تلخ مدیریت سرخابی‌ها را بازگو می‌کند. مدیرانی که به جای پدیده‌های جوان و ارزان‌قیمت، به سراغ جنس بنجل خارج می‌روند.

«انتخاب نهم» لقبی بود که گابریل کالدرون در کنفرانس خبری پیش از دربی برای مهاجم جدید تیمش در نظر گرفت. وقتی یک مربی تا این اندازه به بازیکنش بی‌اعتماد باشد، واضح به نظر می‌رسد که این بازیکن از کیفیت چندانی برخوردار نیست. همه هوادارانی که امیدوار بودند «جونیور براندائو» چیزی از خودش نشان بدهد و به یک بازیکن مهم برای تیم تبدیل شود، حالا دیگر کاملا ناامید هستند. چراکه به نظر می‌رسد این بازیکن حتی در حد و اندازه‌های تبدیل شدن به «انتخاب نهم» یک مربی هم نیست. شاید ماریو بودیمیر در زمین مسابقه کم‌تحرک‌تر از براندائو بود اما او حداقل می‌توانست پاس بدهد و گل بزند. او اصول اولیه فوتبال را می‌دانست و در نهایت گل قهرمانی تیمش را در لیگ برتر هجدهم به ثمر رساند. اگرچه خود بودیمیر نیز یک خرید ناامیدکننده برای خط حمله به شمار می‌رفت اما با جدایی او و جذب جونیور، خط حمله پرسپولیس بیشتر و بیشتر تضعیف شد. حالا از بین همه مهاجمان این فصل پرسپولیس، تنها یک بازیکن جوان سابقه گل‌زنی برای این تیم را دارد. پرسپولیس در پنج مسابقه تنها سه گل زده و در هیچ مسابقه‌ای نتوانسته بیشتر از یک گل به ثمر برساند. این هم شاید یک تراژدی باشد که تعداد گل‌های مدافع میانی تیم، از تعداد گل‌های این فصل هر دو مهاجم فیکس باشگاه بیشتر بوده است. شاید علی علیپور در هفته‌های باقی‌مانده از این فصل دوباره به مسیر گل‌زنی برگردد، شاید هافبک‌های هجومی باشگاه دوباره گل‌زنی را از سر بگیرند اما امید چندانی به جونیور براندائو وجود ندارد. چراکه او در زمین بازی کاملا سردرگم است و بعید به نظر می‌رسد که حتی گذر زمان، بتواند شرایطش را عوض کند. کالدرون ارتباط نداشتن او با بازیکن‌ها را دلیل این نمایش‌های فاجعه‌بار می‌داند اما به نظر می‌رسد ارتباطی که قطع شده، ارتباط جونیور با توپ فوتبال است!

در شرایط فعلی دلار، تنها خارجی‌هایی باید به فوتبال ایران راه داده شوند که واقعا چیز بیشتری از بازیکنان داخلی داشته باشند و بتوانند گرهی از کار تیم باز کنند اما جونیور تا امروز حتی از پریموف، تادئو، سامبو جوچی و رافائل به عنوان بدترین مهاجمان خارجی تاریخ باشگاه نیز ناامیدکننده‌تر ظاهر شده است. او یکی از مهم‌ترین شماره‌های پیراهن در پرسپولیس را تصاحب کرده اما درون زمین و روی اعصاب هوادارها، راه رفته است. خرید بازیکنی شبیه به او، یک اشتباه استراتژیک است که قبل از این بارها اتفاق افتاده و بعد از این نیز دوباره تکرار خواهد شد.

 وقتی تیم‌های فوتبال در ایران به جای استخدام «استعدادیاب» به سراغ دلال‌ها می‌روند و مسئولیت بستن تیم را به آنها می‌سپارند، نباید هم خریدهای‌شان قابل توجه از کار دربیایند. پرسپولیس و استقلال به سادگی می‌توانند نظر همه پدیده‌های داخلی فوتبال ایران را جلب کنند. شاید اگر همین محمد محبی پس از ترک شاهین بوشهر از پرسپولیس نیز پیشنهاد داشت، این تیم را به سپاهان ترجیح می‌داد. نفرات زیادی مثل او، همین حالا در لیگ‌های پایین‌تر می‌درخشند اما سرخابی‌ها توجهی به آنها نشان نمی‌دهند. چراکه خرید بازیکن جوان و بااستعداد برخلاف نفرات خارجی، برای گروه زیادی «آب و نان» ندارد. دیگر همه از زد و بندهای پشت پرده باخبر هستند و می‌دانند که جذب یک بازیکن گرانقیمت خارجی، چقدر برای یک مدیر و یک دلال، «مفید» است. این خنجر اما مستقیما به قلب تیم فرو می‌رود و رویای هوادارها را نشانه می‌گیرد. گابریل کالدرون بارها تاکید کرده که در این تابستان، به جذب شیخ دیاباته از استقلال علاقه‌مند بود. بازیکنی که تا امروز به جز مصدومیت و غیبت، کار دیگری در استقلال انجام نداده است. او نیز با فرم فعلی، ابدا نمی‌توانست راهکاری برای پایان دادن به مشکلات گل‌زنی قرمزها باشد.

اگر جونیور به جای این نمایش‌های فاجعه‌بار در زمین مسابقه می‌درخشید و هر هفته گل می‌زد، در اولین فرصت تلاش می‌کرد تا از جمع قرمزها جدا شود و به لیگ‌های حاشیه خلیج فارس برود. این اتفاقی است که پیش‌تر استقلالی‌ها با جدایی زودهنگام تیام و پاتوسی تجربه‌اش کرده‌اند. در واقع بازیکن خارجی حتی اگر فوق‌العاده هم باشد، به تیم «وفادار» نخواهد بود. پس حساب کردن روی این مهره‌ها ابدا نسبتی با آینده‌نگری ندارد. پرسپولیس برای خط حمله، باید به پدیده‌ها تکیه کند. آنها یکی از همین پدیده‌های جوان و بااستعداد را روی نیمکت‌شان دارند. مهدی عبدی شاید هنوز بازیکن کاملی نشده باشد اما بدون تردید تصمیم به بازی گرفتن از او، از تصمیم بازی گرفتن از جونیور براندائو شرافتمندانه‌تر و مفیدتر خواهد بود.