زیزو؛ تعویض رویا با کابوس!

آریا طاری

یوونتوس، تیم ملی فرانسه، منچستریونایتد و حتی تیم ملی قطر. در روزهایی که زیدان از نیمکت رئال مادرید جدا شده بود، نام‌های زیادی در اطراف این مربی شنیده می‌شدند اما او در نهایت با یک تصمیم باورنکردنی، دوباره روی نیمکت رئال نشست. حالا همه در انتظار رقم خوردن یک دوران باشکوه دیگر برای باشگاه بودند اما تیم دوم مرد فرانسوی ابدا شباهتی به تیم قبلی او ندارد. رئال هنوز نتوانسته به زندگی بدون رونالدو عادت کنند، دو خرید بزرگ این تیم در این دو فصل یعنی کورتوآ و هازارد نیز هنوز درخشش در زمین بازی را شروع نکرده‌اند. ستاره‌های پرتجربه باشگاه با افتی فاحش روبه‌رو شده‌اند و رئال برای بازگشت به روزهای خوب گذشته، به یک انقلاب بزرگ نیاز دارد. شاید زیزو همین حالا نیز از تصمیم برای بازگشت به باشگاهش پشیمان باشد. پیش از او مربیان زیادی این تصمیم را گرفته‌اند و با ماجراهای متفاوتی روبه‌رو شده‌اند.

ژوزه مورینیو

«جایی می‌روم که دوستم داشته باشند». این آخرین جمله ژوزه مورینیو در قامت سرمربی باشگاه رئال مادرید بود. او پس از ترک برنابئو، به لندن برگشت و دوباره سرمربی چلسی شد. آقای خاص در چلسی تجربه 60 بازی خانگی بدون شکست در لیگ برتر را پشت سر گذاشته بود و موفق‌ترین مربی این تیم در عصر آبراموویچ به شمار می‌رفت. مرد پرتغالی در بازگشت به چلسی دوباره قهرمان لیگ برتر شد و جام اتحادیه را نیز برای تیمش به دست آورد اما سندروم سال‌های سوم دوباره شامل حال آقای خاص شد. پس از تجربه 9 شکست در 16 بازی فصل 16-2015 لیگ برتر، مورینیو از نیمکت چلسی برکنار شد و مدتی بعد به منچستریونایتد پیوست. پس از چند شادی جنجالی با یونایتد در استمفوردبریج، حالا دیگر هواداران چلسی به اندازه گذشته به این مربی علاقه‌مند نیستند. مردی که در بازگشت به چلسی، به اندازه دوره اول موفق و شکست‌ناپذیر نشان نداد.

یوپ هاینکس

بسیاری از هواداران رئال مادرید، امیدوار بودند که بازگشت زیزو درست شبیه بازگشت یوپ هاینکس افسانه‌ای به بایرن‌مونیخ باشد. مردی که با این باشگاه سه‌گانه گرفت و درست در پایان همان فصل از فوتبال بازنشسته شد اما چند سال بعد وقتی مونیخی‌ها به بحران برخورد کردند، از راه رسید و این تیم را نجات داد. وقتی «صورت قرمز» پذیرفت که روی نیمکت بایرن حضور پیدا کند، دورتموند با اختلافی فاحش نسبت به این تیم در صدر جدول رده‌بندی بوندس‌لیگا دیده می‌شد. با این وجود یوپ همه چیز را تغییر داد و تیمش را به قهرمانی لیگ رساند. او جانشین کارلو آنچلوتی شد و در کوتاه‌ترین زمان ممکن، همه چیز را در باشگاه اصلاح کرد. هاینکس پس از دومین موفقیت، دوباره بازنشسته شد اما بعید نیست بایرنی‌ها بعد از روبه‌رو شدن با یک بحران بعدی، باز هم با این مربی تماس بگیرند و او را به تیم‌شان دعوت کنند.

فابیو کاپلو

سرمربی مشهور ایتالیایی، دو بار به فاصله 10 سال روی نیمکت رئال مادرید نشست و در هر دو فصل، این تیم را قهرمان لالیگا کرد. فابیو کاپلو که در سال 1996 نفراتی مثل روبرتو کارلوس و رائول گونزالس را به ترکیب اصلی باشگاه آورده بود، درست یک دهه بعد سرمربی ستاره‌هایی مثل کاناوارو، بکام، فن‌نیستلروی و ... شد و باز هم توانست باشگاه را در یک رقابت سخت و نزدیک با بارسلونای فرانک رایکارد، قهرمان لیگ اسپانیا کند. سبک بازی کاپلو و علایق تدافعی او اما هرگز مورد علاقه روسای باشگاه قرار نداشت. او احتمالا یکی از معدود مربی‌های تاریخ فوتبال است که دو بار بعد از قهرمانی لیگ، از هدایت یک باشگاه برکنار می‌شود!

کنی دالگلیش

بعد از فاجعه تلخ هیسل، کنی دالگلیش به صورت همزمان نقش بازیکن و مربی را در باشگاه لیورپول بر عهده گرفت. او در فاصله سال‌های 1985 تا 1991 مرد اول نیمکت قرمزها بود و با این تیم نتایج بسیار خوبی به دست آورد. سال‌ها بعد لیورپولی‌ها تصمیم گرفتند دوباره از این چهره افسانه‌ای روی نیمکت استفاده کند. دالگلیش که حالا یک اسطوره بزرگ و تاریخی برای لیورپول به شمار می‌رفت، در سال 2011 به عنوان سرمربی جدید باشگاه انتخاب شد. قرارداد کنی ابتدا به عنوان مربی موقت امضا شد اما جانشین روی هاجسون با یک شروع درخشان، توانست این قرارداد را دائمی کند. با این حال لیورپول در اولین فصلی که از ابتدا تحت هدایت دالگلیش بود، در جدول لیگ برتر هشتم شد و همین موضوع شرایط را برای برکناری مرد اسکاتلندی فراهم آورد. در همان فصل، قرمزها قهرمان جام اتحادیه شدند و به فینال جام حذفی نیز راه پیدا کردند. رفتار مدیران باشگاه با کنی، کمی بی‌رحمانه به نظر می‌رسید.