90-10 بر باد رفت!

همان‌طور که از همان ابتدا نیز تصور می‎شد، تقسیم سکوهای دربی هفته چهارم لیگ برتر با شیوه‌ای جدید، سرانجام به اجرا درنیامد و حالا قرار است این جدال با همان شکل و شمایل همیشگی‌اش برگزار شود. در نگاه اول به نظر می‌رسد باشگاه استقلال و شورای تامین استان تهران با این تغییر تازه کنار نیامده‌اند اما در واقع، این «سازمان لیگ» و فدراسیون فوتبال بودند که نتوانستند حداقل‌های لازم را برای چنین اتفاقی فراهم کنند. این، یک شکست بزرگ دیگر در پرونده سازمان لیگ بود. موضوعی که ثابت کرد اوضاع ساختاری لیگ، با گذشته تفاوتی نکرده است.

آریا رهنورد

از مدت‌ها قبل، روی تقسیم «90-10» سکوهای میزبان و مهمان در دربی رفت لیگ نوزدهم، مانور داده شده بود اما درست مثل همیشه وقتی از «قطعی» بودن یک طرح جدید در فوتبال ایران صحبت می‌شود، در واقع این طرح هرگز عملی نخواهد شد. شهرآورد پایتخت این بار هم با اختصاص نیمی از سکوهای استادیوم به هر دو تیم برگزار خواهد شد. استقلال به عنوان تیم میزبان این جدال، درست به اندازه پرسپولیس مهمان هوادار خواهد داشت و حتی ممکن است شرایط بلیت‌فروشی آنلاین، حضور قرمزها را روی سکوها پررنگ‌تر کند. با این روند داستان میزبانی و مهمانی در دربی، این بار هم جدی گرفته نمی‌شود و اهمیت چندانی ندارد که در قرعه‌کشی، نام کدام تیم به عنوان میزبان آمده است. مسئولان سازمان لیگ در روزهای گذشته اصرار داشتند که همه زیرساخت‌ها برای تقسیم جدید سکوها آماده شده‌اند اما در استادیومی که حتی به زندگی پسربچه‌های 6 ساله نیز رحم نمی‌کند، حرف زدن از نقشه‌های جدید اصلا کار ساده‌ای نخواهد بود. مساله «بلیت‌فروشی» از همان ثانیه‌های اول شروع فصل جدید لیگ برتر، به یک دغدغه مهم و کلیدی برای تماشاگرها تبدیل شده است. بسیاری از این تماشاگرها نمی‌توانند از سامانه‌های موجود بلیت بخرند و حتی بعد از چند بار کسر شدن پول از حساب‌شان، بلیتی به نام‌شان صادر نشده است. سه هفته بعد از شروع فصل جدید، هیچ نشانه‌ای از پیشرفت در این اوضاع دیده نمی‌شود و طبیعتا در چنین وضعیتی، امکان برگزاری شهرآورد با حضور حداکثری هواداران تیم میزبان وجود نداشت. از آن‌جایی که این بازی با تقسیم 50 درصدی سکوها برگزار می‌شود، واضح به نظر می‌رسد که در دیدار برگشت به میزبانی پرسپولیس نیز چنین اتفاقی رخ خواهد داد. طرح «90-10» عملا به لیگ برتر بیستم موکول شده و شاید حتی در فصل آینده نیز چنین اتفاقی رخ ندهد. چراکه بلیت‌فروشی در لیگ برتر، هنوز از «آماتور بودن» فاصله نگرفته است.

مساله «بلیت‌فروشی» از همان ثانیه‌های اول شروع فصل جدید لیگ برتر، به یک دغدغه مهم و کلیدی برای تماشاگرها تبدیل شده است. بسیاری از این تماشاگرها نمی‌توانند از سامانه‌های موجود بلیت بخرند و حتی بعد از چند بار کسر شدن پول از حساب‌شان، بلیتی به نام‌شان صادر نشده است

«استانداردسازی» همه استادیوم‌های ایرانی، تا امروز چیزی فراتر از یک «شوخی» نبوده و داستان بلیت‌فروشی نیز، پیشرفت قابل توجهی نداشته است. بزرگ‌ترین نگرانی برای تقسیم متفاوت سکوهای شهرآورد، ناتوانی در کنترل هویت واقعی خریداران بلیت‌ها بود. در واقع هواداران پرسپولیس به عنوان تیم مهمان به سادگی می‌توانستند بلیت‌های میزبان را تهیه کنند. مدیران تصمیم‌ساز در این مورد، اعلام کردند که اگر کسی برای یکی از جایگاه‌های مهمان یا میزبان بلیت بخرد، در دربی نیم‌فصل دوم دیگر نمی‌تواند در سکوی مقابل بنشیند اما تماشاگرها همچنان می‌توانستند از کارت ملی اقوام و نزدیکان‌شان برای ورود به استادیوم و خرید بلیت‌های تیم مقابل، استفاده کنند. 

طلسم دربی «90-10» چطور خواهد شکست؟ در درجه اول برای چنین کاری، صفر تا صد بلیت فروشی باید در اختیار خود باشگاه‌ها باشد و تیم‌ها به سبک همتایان اروپایی‌شان، در وبسایت‌های رسمی اقدام به فروش بلیت کنند. در این صورت تنها هوادارانی می‌توانند برای شهرآورد بلیت بخرند که در وبسایت رسمی باشگاه با هویت اصلی‌شان ثبت‌نام کرده باشند. قدم مهم و کلیدی بعدی، باید در خود ورزشگاه اتفاق بیفتد. اگر شرایطی به وجود بیاید که کارت ملی هوادارها در ورزشگاه با هویت واقعی‌شان چک شود، احراز هویت تماشاگرها کامل خواهد شد. ممکن است انجام چنین کارهایی دشوار به نظر برسد اما اروپایی‌ها برای سال‌ها دست به چنین کارهایی زده‌اند و حتی یک سیستم نیمه هوشمند، می‌تواند مشکلات را به حداقل برساند.

خیلی‌ها اصرار داشتند که طرح تقسیم «90-10» سکوها در آزادی باید به هر قیمتی انجام شود. درست مثل بسیاری از نقشه‌هایی که بدون فراهم شدن شرایط لازم، کلید خورد و به یک شکست بزرگ منجر شد. 

اگر این طرح به هر قیمتی در استادیوم به اجرا درمی‌آمد، ممکن بود یک فاجعه بزرگ در ورزشگاه آزادی رقم بخورد و عملا شهرآورد را تحت تاثیر قرار بدهد. البته که این طرح بالاخره یک روز باید اجرایی شود اما پیش از آن، مراحل بلیت‌فروشی باید کاملا تغییر پیدا کنند. علاوه بر این، نگرانی‌هایی نیز در مورد امنیت تماشاگران کم‌تعداد میزبان در آزادی شکل خواهد گرفت. 

فوتبال ایران هنوز به اندازه‌ای بالغ نشده که در بازی‌های بزرگ، سازوکار مدرنی داشته باشد. حرف و حدیث‌ها در مورد تغییرات جدید نیز معمولا در این فوتبال به بن‌بست می‌رسند. با شرایط موجود در ورزشگاه‌های ایرانی، همین که تماشاگرها سالم وارد ورزشگاه شوند و «زنده» به خانه برگردند، یک دستاورد مهم برای مدیران فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ محسوب می‌شود!