کلیک‌هایی در ناکجا

آریا طاری

فروش اینترنتی بلیت مسابقه‌های فوتبال، اولین بار در سازمان لیگ کلید خورد. سازمان لیگ فوتبال ایران بلیت دیدارهای استقلال، پرسپولیس و تیم ملی با حریفان‌شان را روی اینترنت به فروش گذاشت اما این طرح کاهش استقبال از دیدارهای فوتبال را به همراه داشت. به نظر می‌رسید طرح فروش اینترنتی در سازمان لیگ، عملا با شکست مواجه شده و به همین خاطر بود که گیشه‌های ورزشگاه آزادی دوباره احیا شدند و بلیت‌ها با همین شیوه سنتی در اختیار هوادارها قرار گرفت. سرخابی‌ها پس از مدتی دوباره تصمیم به بازگشت به بلیت‌فروشی اینترنتی گرفتند و قبل از برطرف‌ کردن همه ضعف‌ها، دوباره این طرح را کلید زدند. خرید بلیت دیدار حساس با السد قطر در ورزشگاه آزادی، صبح شنبه به تجربه‌ای بسیار پراضطراب برای هواداران پرسپولیس تبدیل شد. بسیاری از آنها موفق نشدند از این طریق بلیت‌های مسابقه را تهیه کنند. سامانه بلیت‌فروشی خیلی زود از دسترس خارج شد و مدیران باشگاه «ازدحام بازدید» از این سامانه را دلیل این اتفاق عنوان کردند اما آیا سامانه‌ای که قرار است حدود 40 هزار بلیت را در اختیار مردم قرار بدهد، نباید به اندازه کافی برای حجم زیادی از بازدیدها آماده باشد؟ جدال با السد قطر، یکی از حساس‌ترین دوئل‌های تاریخ پرسپولیس به شمار می‌رود. برای اولین بار در تمام تاریخ، پرسپولیس یک «نیمه‌نهایی خانگی» را در آسیا پشت سر می‌گذارد و طبیعی به نظر می‌رسد که میزان تقاضا برای بلیت‌های این جدال، از همیشه بیشتر باشد. آن‌چه در سامانه بلیت‌فروشی اتفاق افتاده اما شاید خیلی‌ها را از حضور در ورزشگاه پشیمان کند. همین حالا گروهی از خریداران اینترنتی با وجود واریز وجه، هنوز نسخه قابل چاپ بلیت‌شان را دریافت نکرده‌اند تا هرج و مرج کامل بر فضای سامانه بلیت‌فروشی حکم‌فرما شده باشد.

در همه دنیا بلیت فروشی اینترنتی یک مسابقه فوتبال، بر اساس شماره صندلی صورت می‌گیرد اما همین حالا طرفدارانی که برای جایگاه‌های مختلف آزادی در روز بازی با السد بلیت تهیه کرده‌اند، مطمئن نیستند که واقعا صاحب یک صندلی در این ورزشگاه خواهند شد. به همین خاطر آنها چاره‌ای به جز حضور در ورزشگاه ساعت‌ها قبل از شروع مسابقه ندارند. علاوه بر این، بلیت‌فروشی آنلاین فوتبال در کشورهای توسعه‌یافته، با امتیازاتی مثل تخفیف یا نمایش آنلاین زاویه دید ورزشگاه از صندلی مربوط به بلیت خریداری شده همراه هستند اما سامانه‌های داخلی فروش بلیت، بسیار کند و بی‌امکانات به نظر می‌رسند. ظاهرا مدیران باشگاه پرسپولیس نیز به بلیت‌فروشی اینترنتی اعتماد چندانی نداشته‌اند و به همین خاطر تصمیم گرفته‌اند 50 درصد بلیت‌ها را نیز در روز بازی در اختیار گیشه‌ها قرار بدهند. اگر قرار به بلیت‌فروشی آنلاین است، چرا مدیران باشگاه با فروش نیمی از بلیت‌ها در آزادی، دوباره شرایط را برای ازدحام جمعیت فراهم می‌کنند؟ اگر هم سامانه بلیت فروشی آنلاین ناکارآمد است و صددرصد قابل اطمینان نیست، چرا همان 50 درصد از طریق این سامانه فروخته می‌شود؟ ماجرای روز سه‌شنبه ورزشگاه آزادی، از همین حالا کاملا قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسد. گروهی از هواداران با بلیت‌های خریداری شده روی اینترنت به ورزشگاه می‌روند و گروه زیاد دیگری برای خرید بلیت در روز بازی، به آزادی مراجعه می‌کنند. در نهایت، ظرفیت ورزشگاه پر می‎شود و تماشاگران بسیار زیادی پشت درهای آزادی می‌مانند. بخشی از این هواداران ناکام در ورود به استادیوم، بلیت نیز تهیه کرده‌اند و روبه‌روی دوربین‌های تلویزیونی، شکایت‌شان را با باشگاه در میان خواهند گذشت. بازار سیاهی که روی اینترنت آغاز شده نیز، در اطراف ورزشگاه به اوج خواهد رسید.

تا زمانی که فروش آنلاین بلیت بدون احراز هویت صورت بگیرد، تغییر مثبتی در فروش آنلاین بلیت‌ها صورت نخواهد گرفت. در روزهای گذشته بارها تاکید شده است که هر هوادار باید با «کارت ملی» به ورزشگاه آزادی برود اما این قانون هرگز جدی گرفته نشده و به همین خاطر است که دلال‌ها به سادگی بلیت‌های خریداری شده را با قیمت‌های نجومی روی اینترنت قرار می‌دهند. بدون تردید این حرکت «جرم» است اما نهادهای مسئول هیچ برخوردی با بازار سیاه دلال‌ها نشان نمی‌دهند و قدمی برای مبارزه با این موضوع شوم برنمی‌دارند. پرسپولیس حالا در یک قدمی فینال آسیا قرار گرفته و این، یک اتفاق مثبت برای فوتبال ایران است. شاید ایران بعد از سال‌ها، دوباره نماینده‌ای در فینال آسیا داشته باشد و اولین قهرمانی تاریخ در فرمت جدید «لیگ قهرمانان» را نیز به دست بیاورد اما حتی این اتفاق بزرگ، به معنای پیشرفت واقعی این فوتبال نیست. فوتبال ایران تا زمانی که از عهده یک بلیت فروشی ساده هم برنیاید، نمی‌تواند ژست رسیدن به موفقیت و توسعه بگیرد.