سوت آشنا

انتخاب دوباره علیرضا فغانی برای قضاوت دربی تهران، نشان می‌دهد که درخشش تیم داوری ایران در جام جهانی 2018 الزاما به معنای پیشرفت داوری در ایران نیست. اگر حضور فغانی در سطوح بین‌المللی باعث بهبود اوضاع داوری در کشور شده بود، حالا کمیته داوران به گزینه‌های دیگری برای سوت زدن شهرآورد فکر می‌کرد اما هنوز هم علیرضا فغانی، گزینه اول و آخر داوری در این مسابقه حساس به شمار می‌رود. او برای ششمین بار قاضی دربی تهران خواهد بود. تا امروز، محسن ترکی با هفت داوری رکورددار قضاوت دربی به شمار می‌رود اما به نظر می‌رسد با روند فعلی، رکورد داوری در تاریخ شهرآورد به زودی به علیرضا فغانی تعلق خواهد گرفت.

بدون تردید فغانی بهترین داور حال حاضر فوتبال ایران است اما آیا تکرار انتخاب او، انگیزه سایر داورها را تحت‌تاثیر قرار نمی‌دهد؟ کمیته داوران با اصرار بر انتخاب فغانی، این پیام را منتقل می‌کند که داوری ایران در حال حاضر گزینه ایده‌آلی برای داوری یک بازی بزرگ ندارد. آیا داورانی که مطمئن هستند با هر کیفیتی سهمی از سوت زدن مهم‌ترین بازی هر فصل ندارند، با همان انگیزه و انرژی سابق به کار ادامه خواهند داد؟

سوال مهم‌تر اینجاست که اگر فغانی به هر دلیلی فرصت داوری این مسابقه را از دست بدهد، کمیته داوران چطور برای او جایگزین پیدا خواهد کرد؟ جالب اینجاست که حتی خود فغانی نیز تمایل چندانی برای سوت زدن این بازی نداشته و از ادبیاتش این‌طور پیداست که «وادار» به قضاوت دربی شده است. به نظر می‌رسد فغانی بعد از تجربه‌های جهانی، خودش را بالاتر از سطح فوتبال ایران می‌داند و این موضوع می‌تواند برای دربی خطرناک باشد.

 اگر علیرضا فغانی خودش را در کلاس بالاتری از قضاوت دربی می‌بیند، شاید بهتر باشد که از همین حالا به بازنشستگی و یا قضاوت در کشورهای دیگر فکر کند. چراکه در فوتبال ایران هیچ مسابقه‌ای بزرگ‌تر و مهم‌تر از دربی وجود ندارد.