جادوی آزادی

پرسپولیس چهار بازیکن ثابت فصل گذشته‌اش را از دست داده و به لحاظ مهره، تضعیف شده است اما قرمزها برخلاف دوره قبلی لیگ قهرمانان آسیا، این بار ناچار به بازی در «زمین بی‌طرف» نبوده‌اند. بازی در جو سنگین ورزشگاه آزادی، برتری بزرگ این تیم نسبت به فصل گذشته به شمار می‌رود. پسران برانکو در دیدار برگشت با السد نیز «میزبان» خواهند بود و در صورت صعود به فینال لیگ قهرمانان، در دیدار برگشت فینال نیز در آزادی از حریف‌شان پذیرایی خواهند کرد. حتی اگر آنها روی کاغذ از رقبا ضعیف‌تر باشند، استادیوم آزادی همه معادله‌ها را به سود این تیم تغییر خواهد داد. ضعف در یارگیری با سیدجلال حسینی، موجب رقم خوردن گل اول بازی شد. گل دوم تیم میزبان، گل به خودی بود و لغزش مدافع دیگر این تیم برابر منشا، زمینه را برای گل سوم فراهم کرد از آخرین حضور یک تیم ایرانی در فینال لیگ قهرمانان، سال‌های زیادی سپری شده است. هم ذوب‌آهن و هم سپاهان در فینال آسیا شکست خوردند و حالا پرسپولیس در یک رویای جاه‌طلبانه، به قهرمانی در این تورنمنت فکر می‌کند

آریا  رهنورد

در پایان مسابقه رفت الدحیل و پرسپولیس در قطر، هر چهار مدافع تیم میزبان در ترکیب تیم منتخب کنفدراسیون فوتبال آسیا قرار گرفتند. شاگردان برانکو چند بار در آستانه باز کردن دروازه حریف قرار داشتند اما هر بار نمایش بی‌نقص و مستحکم مدافعان الدحیل، اجازه نزدیک‌تر شدن سرخ‌ها را نداد. در دیدار برگشت اما ثابت شد که این مدافعان زیر فشار عملکرد کاملا متفاوتی را از خودشان به نمایش می‌گذارند. ستاره‌های خط دفاعی الدحیل روی هر سه گل پرسپولیس در این جدال مقصر بودند. ضعف در یارگیری با سیدجلال حسینی، موجب رقم خوردن گل اول بازی شد. گل دوم تیم میزبان، گل به خودی بود و لغزش مدافع دیگر این تیم برابر منشا، زمینه را برای گل سوم فراهم کرد. به نظر می‌رسید «آوار آزادی» روی سر ستاره‌های الدحیل خراب شده و شرایطی را به وجود آورده که آنها نتوانند بازی همیشگی‌شان را به اجرا دربیاورند. فشار زیاد سکوها به تیم نبیل معلول، شروع ناامیدکننده آنها در زمین را رقم زد. الدحیل البته از یکی از اولین موقعیت‌های گل‌زنی‌اش، به خوبی استفاده کرد و توانست از حریف پیش بیفتد اما اتمسفر آزادی بعد از گل سیدجلال، برای این تیم ویران‌کننده بود و ستاره‌هایی که عادت به بازی در چنین جوی نداشتند، «جهنم» را با شکست ترک کردند. قبل از برگزاری این مسابقه، کاپیتان و سرمربی الدحیل دست روی این نکته گذاشته بودند که از بازی مقابل تماشاگران پرشمار پرسپولیس، هراسی ندارند اما خیلی زود مشخص شد نگرانی رسانه‌های قطری بعد از برد خفیف الدحیل در دیدار رفت، به چه دلیلی شکل گرفته است.

در این فصل از لیگ قهرمانان آسیا، پرسپولیس در خانه به هیچ تیمی باج نداده است. قرمزها در اولین دیدار خانگی فصل در لیگ قهرمانان، با نسف قارشی روبه‌رو شدند و با درخشش علیپور و منشا، این تیم را با سه گل بدرقه کردند. دومین دیدار خانگی این تیم، برابر الوصل امارات رقم خورد. این بار فرشاد احمدزاده و علی علیپور با گل‌زنی‌شان، سه امتیاز این بازی حساس را به حساب پرسپولیس واریز کردند. سرنوشت صدرنشینی سرخپوشان در این گروه، به آخرین دیدار مرحله گروهی با السد قطر گره خورد. پرسپولیس برای سرگروه شدن، باید به هر قیمتی السد را در ورزشگاه آزادی شکست می‌داد. تیم برانکو خیلی زود در این مسابقه به گل رسید و تا پایان بازی از این برتری، دفاع کرد تا مرحله گروهی را به عنوان تیم صدرنشین به پایان برساند. واگذار کردن نتیجه در زمین الجزیره، شرایط ناخوشایندی در اولین مرحله حذفی برای پرسپولیسی‌ها به وجود آورد اما باز هم به کمک فشار تماشاگرها در آزادی، این تیم موفق شد در لحظات پایانی الجزیره را نیز از مسیرش کنار بزند. جدال با الدحیل، پنجمین پیروزی پیاپی پرسپولیس در پنجمین میزبانی این فصل لیگ قهرمانان آسیا بود. تردیدی وجود ندارد که این رکورد صددرصدی، السد را نیز قبل از جدال نیمه‌نهایی به وحشت خواهد انداخت.

کمرنگ‌شدن حضور تیم‌های عربستانی در لیگ قهرمانان آسیا، نقش زیادی در موفقیت پرسپولیس در این تورنمنت داشت. چراکه در صورت برخورد با این تیم‌ها، باشگاه ایرانی ناچار می‌شد با انتخاب کشور سوم، در زمین بی‌طرف با آنها مسابقه بدهد. محرومیت از بازی در ورزشگاه خانگی و مقابل چند ده هزار نفر تماشاگر خودی، ضربه بزرگی بود که در رقابت‌های فصل گذشته لیگ قهرمانان به پرسپولیس وارد شد. این تیم در اولین بازی مرحله گروهی لیگ قهرمانان ۲۰۱۷، دروازه الهلال را باز کرد اما در حالی که «میزبان» تلقی می‌شد، تحت فشار سکوهای طرفدار الهلال در عمان قرار گرفت و سرانجام دو امتیاز مهم را از دست داد. قرمزها در آزادی موفق به شکست دادن الریان نشدند اما در دیدار پایانی مرحله گروهی، با کمک سکوها الوحده را خرد کردند. هت‌تریک مهدی طارمی و تک‌گل سروش رفیعی، پرسپولیس را به سلامت از دور گروهی عبور داد. تا اینجا همه چیز باب میل پرسپولیس پیش رفت و در مرحله بعدی نیز، لخویا در آزادی حرفی برای گفتن نداشت. بعد از تساوی بدون گل در دیدار رفت با پنالتی چیپ جنجالی مهدی طارمی، تیم برانکو به کمک گل به خودی چیکو فلورس در بازی بعد، به یک‌چهارم نهایی صعود کرد. در یک‌چهارم، یک تیم عربستانی انتظار پرسپولیس را می‌کشید و طبیعتا خبری از «میزبانی واقعی» نبود. این سناریوی شوم در مرحله نیمه‌نهایی نیز تکرار شد. پرسپولیس از سد الاهلی گذشت اما برابر الهلال از صعود به فینال بازماند. در همه این بازی‌ها نیز حسرت دوری از تماشاگران خودی، همراه این تیم بود. در واقع در فصل گذشته لیگ قهرمانان پرسپولیس تنها سه بازی از ۱۲ مسابقه‌اش را در آزادی برگزار کرد. در این فصل اما آنها تا قبل از مرحله نیمه نهایی، چهار بار در ورزشگاه خانگی به میدان رفته‌اند و اگر به فینال صعود کنند، در مجموع ۶ میزبانی را پشت سر خواهند گذاشت. در لیگ قهرمانان ۲۰۱۸، تیم برانکو ناچار به سفرهای مداوم برای بازی در زمین بی‌طرف و هزینه کردن برای مسابقه‌هایی که اساسا باید درآمدزا باشند، نشده است. دور شدن از این روند رنج‌آلود، آنها را به قهرمانی آسیا امیدوار کرده است. بخش مهمی از قدرت آسیایی سرخ‌ها، به بازی در جو خاص آزادی بستگی دارند و کافی است آنها به کمک هواداران‌شان السد را نیز همانند الدحیل غافلگیر کنند تا برای اولین بار به فینال لیگ قهرمانان راه پیدا کنند. از آخرین حضور یک تیم ایرانی در فینال لیگ قهرمانان، سال‌های زیادی سپری شده است. هم ذوب‌آهن و هم سپاهان در فینال آسیا شکست خوردند و حالا پرسپولیس در یک رویای جاه‌طلبانه، به قهرمانی در این تورنمنت فکر می‌کند. در نبرد با الدحیل، همه سکوهای آزادی به تسخیر هواداران درنیامدند اما بدون تردید در جدال با السد، دیگر جای خالی در آزادی وجود نخواهد داشت. حتی یک شکست خفیف در زمین تیم فریرا، پسران برانکو را برای صعود تاریخی به فینال امیدوار نگه خواهد داشت. از زمان نشستن پروفسور روی نیمکت پرسپولیس، این تیم ۱۰ بار در ورزشگاه آزادی به مصاف رقبای آسیایی‌اش رفته است. آنها در این ۱۰ بازی، هرگز شکست نخورده‌اند و هشت بار نیز به پیروزی دست پیدا کرده‌اند. تیم برانکو در خانه، مهارنشدنی به نظر می‌رسد و برای فینالیست‌ شدن، باید این کیفیت خارق‌العاده را در آزادی حفظ کند.