سلطنت‌طلبی با هوش مصنوعی!

اخیراً گزارشی تحقیقی از روزنامه هاآرتص اسرائیل، با بازتابی در رادیو فردا و دیگر رسانه‌ها، نشان داد که بخش مهمی از کارزار تبلیغاتی رضا پهلوی در فضای مجازی با ابزار‌های هوش مصنوعی و حساب‌های جعلی هدایت می‌شود. به گفته منابع این روزنامه، این پروژه هدفمند از سوی اسرائیل طراحی شده است تا تصویر رضا پهلوی را به عنوان منجی ایران در شبکه‌های اجتماعی تقویت کند و حمایت‌های ظاهری از او را طبیعی جلوه دهد.

رویداد۲۴ نوشت: در این کارزار، حساب‌های فارسی‌زبان به تولید و انتشار محتوا می‌پردازند که شبیه به واکنش‌های واقعی کاربران ایرانی به نظر می‌رسد، اما در واقع محصول اتاق عملیات روانی تل‌آویو است. این شبکه‌ها با بازنشر محتوا و استفاده از ابزار‌های هوش مصنوعی، تلاش دارند تا داستان بازگشت سلطنت را مشروع و خواست عمومی جلوه دهند.

با این حال، گزارش هاآرتص تاکید می‌کند که چنین رویکردی چندان موفق نبوده و حتی کارشناسان اسرائیلی نیز در تحلیل خود اشاره کرده‌اند که اتکا به رضا پهلوی به عنوان ابزاری برای تغییر رژیم در ایران، خطایی راهبردی است. ایرانیان عمدتاً به دنبال زندگی عادی هستند و رویای بازگشت سلطنت محبوبیت گسترده‌ای ندارد.

پیامد‌های یک افشاگری

اهمیت این گزارش در افشای نقش خارجی در شکل‌دهی به تصویر سیاسی پهلوی در شبکه‌های اجتماعی است. تحلیلگران معتقدند که چنین کارزار‌هایی می‌توانند تجربه سیاسی واقعی و خواسته‌های مردم ایران را مخدوش کنند و مردم را به سمت برداشت‌های مصنوعی و دستکاری‌شده هدایت نمایند. با این حال، نباید فراموش کرد که رضا پهلوی از سال‌ها پیش با تلاش‌های خود در خارج از کشور و ارتباط با اپوزیسیون، توانسته بستری برای فعالیت‌های بیشتر علیه جمهوری اسلامی فراهم کند. اقدامات، اظهارات و حتی وعده‌های او در شرایطی که به دلایل مختلف از جمله مشکلات اقتصادی و اجتماعی در داخل با موجی از نارضایتی مواجه هستیم، اهمیت بیشتری یافته و نباید با این ساده‌انگاری که حامیان او در شبکه‌های اجتماعی به ربات‌های اسرائیلی محدود می‌شوند، از ارزیابی واقعی شرایط غفلت کرد.

هرچند ابزار‌های دیجیتال و حمایت خارجی می‌توانند وجهه‌ای مصنوعی از یک شخصیت سیاسی بسازند، اما اثر واقعی او بر جریان‌های اپوزیسیون و شکل‌دهی به آرزو‌های بخشی از مردم را نباید نادیده گرفته شود. واقعیت این است که تأثیرگذاری رضا پهلوی بر اپوزیسیون، تعامل با رسانه‌ها و توانایی او در ایجاد پل ارتباطی میان جریان‌های مختلف داخلی، از ارزش و اهمیت واقعی برخوردار است و نمی‌توان آن را صرفاً به پروژه‌های تبلیغاتی خارجی نسبت داد. حرف از زیادی جدی گرفتن اپوزیسیون خارج نشین و مشخصا رضا پهلوی نیست، اما دست کم گرفتن گروه‌های مخالف نیز 

نتیجه خوبی ندارد.