واشنگتن‌پست نوشت: طبق اسناد فاش‌شده‌ای از ایالات متحده، حتی در حالی‌که کشورهای کلیدی عربی جنگ در نوار غزه را محکوم می‌کردند، آن‌ها به‌صورت پنهانی همکاری امنیتی خود با ارتش اسرائیل را گسترش داده بودند. این روابط نظامی پس از حمله هوایی اسرائیل به قطر در سپتامبر به بحرانی جدی دچار شد، اما اکنون می‌تواند نقشی کلیدی در نظارت بر آتش‌بس نوپای غزه ایفا کند.

به گزارش «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده: در سه سال گذشته، با میانجی‌گری ایالات متحده، مقام‌های ارشد نظامی اسرائیل و شش کشور عربی برای جلسات برنامه‌ریزی در بحرین، مصر، اردن و قطر گرد هم آمده‌اند.

مقام‌های نظامی آمریکا وجود چنین شراکتی را به‌صورت عمومی تأیید کرده‌اند، اما هرگز درباره گستره همکاری اسرائیل و کشورهای عربی در این چارچوب سخن نگفته‌اند. در سال ۲۰۲۲، ژنرال «کنت فرانک مک‌کنزی»، فرمانده وقت سنتکام، در شهادت خود در کنگره این شراکت را تلاشی دانست که «بر شتاب توافق‌نامه‌های ابراهیم بنا می‌کند»- توافقی که روابط دیپلماتیک میان اسرائیل، مراکش، امارات و بحرین را برقرار کرد.

اسناد نشان می‌دهند که محور اصلی این ساختار-  طرح دفاع هوایی برای مقابله با موشک‌ها و پهپادهای ایران-  طی سه سال گذشته از مرحله نظری به واقعیت رسیده است. اسرائیل و کشورهای عربی در کنفرانس امنیتی سال ۲۰۲۲ این طرح را امضا کردند و توافق نمودند تمرینات نظامی را هماهنگ کرده و تجهیزات لازم برای اجرای آن را تهیه کنند. تا سال ۲۰۲۴، سنتکام توانست بسیاری از کشورهای شریک را به سامانه‌های خود متصل کند، به‌گونه‌ای که آنان می‌توانستند داده‌های راداری و حسگری خود را به ارتش آمریکا ارائه دهند و در عوض به داده‌های ترکیبی شرکا نیز دسترسی داشته باشند.

در یکی از اسناد آمده است که شش کشور از هفت کشور شریک از طریق سامانه‌های وزارت دفاع آمریکا، به تصویری جزئی از وضعیت هوایی منطقه دسترسی دارند و دو کشور نیز داده‌های راداری خود را از طریق یک اسکادران نیروی هوایی آمریکا به اشتراک می‌گذارند. همچنین کشورهای شریک در حال پیوستن به یک سامانه گفت‌وگوی امن تحت مدیریت آمریکا بودند تا بتوانند با یکدیگر و با ارتش آمریکا ارتباط برقرار کنند.

بااین‌حال، این سامانه دفاع هوایی نتوانست از قطر در برابر حمله ۹ سپتامبر اسرائیل به پایتختش محافظت کند. به گفته ژنرال «دِرِک فرانس» از نیروی هوایی آمریکا، سامانه‌های ماهواره‌ای و راداری ایالات متحده هشدار اولیه‌ای درباره آن حمله صادر نکردند، زیرا این سامانه‌ها «معمولاً بر ایران و سایر مناطقی که انتظار حمله از آن‌ها می‌رود متمرکز هستند». قطر نیز اعلام کرد که سامانه‌های راداری‌اش در شناسایی پرتاب موشک‌های جنگنده‌های اسرائیلی 

ناکام ماندند.

گرچه قطر و عربستان سعودی روابط دیپلماتیک رسمی با اسرائیل ندارند، اسناد سنتکام نشان می‌دهند که هر دو کشور قدرتمند خلیج فارس نقش پشت‌صحنه‌ای مهم در این شراکت نوظهور ایفا کرده‌اند.

کنفرانس امنیتی ماه مه ۲۰۲۴ در پایگاه العُدید نشان‌دهنده افزایش سطح همکاری بود؛ جایی که مقام‌های اسرائیلی نشست‌های دوجانبه‌ای با نمایندگان هر یک از کشورهای عربی شرکت‌کننده برگزار کردند.

این کنفرانس همچنین حساسیت‌های دیپلماتیک موجود در چنین نشست‌هایی را برجسته کرد. عنوانی با عبارت «نباید انجام داد» به شرکت‌کنندگان هشدار می‌داد که نباید عکس بگیرند یا به رسانه‌ها دسترسی بدهند. یادداشتی پررنگ در بالای برنامه‌ی نشست نیز یادآور می‌شد که باید به محدودیت‌های غذایی یهودیان و مسلمانان توجه شود: «بدون گوشت خوک / صدف‌داران».

عربستان سعودی نقش فعالی در این همکاری ایفا کرد و در حوزه‌ی وسیعی از مسائل امنیتی با اسرائیل و دیگر شرکای عربی اطلاعات به اشتراک گذاشت. در نشستی در سال ۲۰۲۵، یک مقام سعودی و یک مقام اطلاعاتی آمریکایی به شرکا «بررسی اطلاعاتی» از تحولات سیاسی در سوریه ارائه دادند، از جمله نقش روسیه، ترکیه و نیروهای کرد در آن کشور. این جلسه همچنین شامل بررسی تهدیدهای گروه حوثی‌های مورد حمایت ایران در یمن و فعالیت‌های داعش در سوریه و عراق بود.

برنامه‌ریزان نظامی سنتکام در تلاش‌اند تا در سال‌های آینده روابط نزدیک‌تری میان اسرائیل و کشورهای عربی ایجاد کنند.

سندی از سال ۲۰۲۴ پیش‌بینی کرده بود که تا پایان سال ۲۰۲۶ «مرکز سایبری مشترک خاورمیانه» تأسیس شود تا به‌عنوان ستاد آموزش و تمرین‌های دفاع سایبری عمل کند. سند دیگری خواستار ایجاد «مرکز هم‌افزایی اطلاعاتی» برای کمک به شرکا جهت «برنامه‌ریزی، اجرا و ارزیابی سریع عملیات در محیط اطلاعاتی»  بود.

یکی از مقامات پیشین وزارت دفاع آمریکا، که به‌شرط ناشناس ماندن درباره موضوعات حساس نظامی سخن گفت، اظهار داشت این تعاملات بازتاب روابط عمل‌گرایانه کشورهای خلیج با اسرائیل و احترام آن‌ها به توان نظامی آن است. او گفت: «به نظر می‌رسد همه آن‌ها فکر می‌کنند اسرائیلی‌ها هر کاری بخواهند می‌توانند انجام دهند، هر زمان که بخواهند، بدون آنکه کسی متوجه شود.»

به نظر می‌رسد اسرائیل و حماس تنها بر سر مراحل اولیه توافق صلح به نتیجه رسیده‌اند و مسائل بزرگ‌تری از جمله نحوه اداره غزه همچنان حل‌نشده باقی مانده است. تحلیلگران امنیتی می‌گویند کشورهای خلیج فارس ممکن است از نظر مالی و دیپلماتیک از نیروی بین‌المللی در غزه حمایت کنند، اما احتمالاً از اعزام نیروهای نظامی خود به این مأموریت پیچیده و خطرناک خودداری خواهند کرد.

«توماس ژونو» استاد دانشگاه اتاوا که در حوزه امنیت خاورمیانه پژوهش می‌کند، گفت «در کشورهای خلیج نفارس گرانی زیادی وجود دارد درباره اینکه اسرائیلِ رها از قید و بند چه خواهد کرد»

او افزود در عین حال، آن‌ها به ایالات متحده به‌عنوان تضمین‌کننده امنیت خود وابسته‌اند... و همچنین از ایران بسیار نگران‌اند.