تازه‌های علم

علل و علایم بروز سکته مغزی 

مسئول بخش نورولوژی بیمارستان ولیعصر(عج) زنجان علایم و همچنین برخی علل بروز سکته مغزی را توضیح داد.

به گزارش ایسنا، «مهدی مقبولی» اظهار کرد: سکته مغزی به اختلال در عملکرد مغز، ناشی از اختلال در خون‌رسانی به نسج مغز گفته می‌شود و چنانچه یکی از عروق خون‌رسان مغز به دلیل وجود لخته‌ای دچار انسداد شده و خون به یک ناحیه از مغز نرسد، آن ناحیه عملکرد خود را از دست داده و سکته مغزی عارض می‌شود. «مهدی مقبولی» افزود: ۲۰درصد سکته‌های مغزی در افراد کمتر از ۵۵سال است و تعداد افراد جوان و میانسال (کمتر از ۵۵سال) که در یک سال مبتلا به سکته مغزی می‌شوند  بیشتر از مجموع بیماران ام. اس است.

وی افزود: فشارخون بالا، دیابت، استعمال دخانیات، چربی خون بالا، سابقه سکته مغزی، سابقه سکته قلبی، بیماری قلبی، تحرک کم و سن بالا از جمله دلایل بروز سکته مغزی است. جنسیت نیز یکی از عواملی است که در مرگ‌و‌میر ناشی از سکته قلبی دخیل است؛  بطوریکه ابتلا به سکته مغزی در مردان بیش از زنان است، اما مرگ‌و‌میر ناشی از سکته مغزی در زنان بیشتر است.

این متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب، یادآور شد: فلج ناگهانی دست یا پا، انحراف ناگهانی صورت اختلال ناگهانی در صحبت کردن، سرگیجه و عدم تعادل ناگهانی و نیز اختلال ناگهانی دید از جمله علائم بروز سکته مغزی است.

مسئول بخش نورولوژی بیمارستان ولیعصر (عج) زنجان خاطرنشان کرد: در صورتی که بیمار سکته مغزی، به موقع و در زیر سه ساعت به بیمارستان رسانده شود، پس از انجام اقدامات تشخیصی، تحت درمان با داروی حل‌کننده لخته قرار می‌گیرند که با برداشته شدن لخته و رفع انسداد، حیات به مغز باز می‌شود.

تهوع، نخستین احساس  در سفرهای فضایی!

اگر از فضانوردان سوال شود که از سفر به فضا چه احساسی دارید، خیلی از آنان خواهند گفت احساس تهوع و سردرد!

به گزارش ایسنا؛ واقعا حالت دریا‌زدگی یا تهوع نخستین احساسی است که بیشتر فضانوردان در نخستین روز سفر دارند. این حالت به دلیل سردرگمی مژک‌های حسی سامانه‌ای به نام دستگاه وستیبولار(دهلیزی) است که در گوش میانی انسان قرار دارد و به آن سیستم تعادلی نیز گفته می‌شود. این سیستم با استفاده از یک مایع و مژک‌های بسیار ریز، اطلاعات مربوط به وضعیت قرار‌گرفتن بدن را به دست می‌آورد و به مغز می‌فرستد. در زمین، به دلیل وجود جاذبه این مایع به راحتی می‌تواند موقعیت بدن را تشخیص دهد اما در بی وزنی با پراکنده شدن مایع به اطراف دهلیز، توان درک موقعیت بدن را از دست می‌دهد. این وضعیت تقریبا 10 دقیقه بعد از پرتاب و با قرار‌گرفتن سفینه در مدار‌زمین شروع می‌شود. گاهی اوقات سر‌درد و گیجی نیز همراه با حالت تهوع باعث آزار فضانورد می‌شود بویژه اگر سرش را حرکت دهد. او نمی‌تواند غذا بخورد و حتی آب بنوشد. تهوع در فضا خطرناک‌تر از زمین است و ممکن است با مسدود کردن مسیر تنفسی باعث مرگ فضانورد شود. برای جلوگیری از این حالت کیهان نوردان در زمین آموزش می‌بینند. در عین حال داروهای تزریقی ویژه‌ای در سفینه‌ها موجود است که در صورت ضرورت می‌تواند بکار گرفته شود. جالب آنکه روس‌ها بعد از چند‌بار تجربه‌های تلخ بالاخره متوجه شدند این حالت فقط ممکن است برای کسانی بوجود آید که نخستین پرواز فضایی را انجام می‌دهند اما در ماموریت‌های مداری بعدی  مغز از فرستادن اطلاعات متناقض دستگاه تعادلی  گیج نمی‌شود و چنین وضعیتی پیش نمی‌آید. به همین دلیل برنامه‌ریزی‌ها را به‌گونه‌ای انجام می‌دهند که در هر پرواز لااقل یک سرنشین سفینه  با تجربه قبلی پرواز به فضا حضور داشته باشد.