تازه‌‌ترین پژوهش‌ها نشان می‌دهد
پلاستیک به بدن انسان «نیز» راه یافت!
پژوهشگران معتقدند خوردن ماهی یا آب از بطری دو راه اصلی ورود پلاستیک به بدن ما است و امروز نمی‌توان از خوردن پلاستیک توسط انسان جلوگیری کرد محققان دانشگاه پزشکی وین، در نمونه‌های آزمایشگاهی افرادی از انگلیس، فنلاند، ایتالیا، ژاپن، هلند، لهستان، روسیه و اتریش، صدها نوع میکروپلاستیک کشف کردند و نتایج نشان داد میکروپلاستیکها در نمونه‌های آزمایشگاهی تمام شرکت‌کنندگان وجود دارد
دانشمندان برای نخستین بار تأیید کرده‌اند که بدن انسان آلوده به انواع پلاستیک شده است.
تا به حال تحقیقات زیادی درباره میزان پلاستیک در طبیعت انجام شده، اما پژوهش جدید محققان دانشگاه علوم پزشکی وین نشان می‌دهد پلاستیک وارد بدن انسان نیز شده است.
در همین راستا محققان درباره میزان پلاستیکی که فرد در روز می‌نوشد یا می‌خورد، پژوهشی انجام داده‌اند و با بررسی نمونه‌های آزمایشی شرکت‌کنندگان در تحقیق؛ متوجه ذرات ریز پلاستیک در بدن آنها شدند.
فیلیپ شوابل، محقق ارشد این پژوهش می‌گوید: «خوردن ماهی یا آب از بطری دو راه اصلی ورود پلاستیک به بدن ما است، البته امروز نمی‌توان از خوردن پلاستیک توسط انسان جلوگیری کرد.» وی می‌افزاید: «یکی از نگرانی‌های ما آن است که این ذرات مضرات بسیاری برای بدن ما دارد. ریزترین ذرات میکروپلاستیک می‌توانند وارد جریان خون و سیستم لنفاوی بدن شوند و حتی به کبد نیز برسند».
در این پژوهش محققان دانشگاه پزشکی وین، در نمونه‌های آزمایشگاهی مدفوع افراد شرکت‌کننده صدها نوع میکروپلاستیک کشف کردند. در این پژوهش که با شرکت ۸ نفر همراه بود، شرکت‌کنندگان هریک به مدت یک هفته تمام غذاهای مصرفی خود را ثبت کردند.
افرادی از انگلیس، فنلاند، ایتالیا، ژاپن، هلند، لهستان، روسیه و اتریش در این تحقیق شرکت کردند و نتایج نشان داد میکروپلاستیکها در نمونه‌های آزمایشگاهی تمام شرکت‌کنندگان وجود دارد.
محققان همچنین در این پژوهش ۹ نوع مختلف میکروپلاستیک شناسایی کردند که وارد بدن انسان می‌شوند. معمول‌ترین میکروپلاستیک‌هایی که وارد بدن می‌شوند، عبارتند از پلی‌پروپلین و PET. که هر دو آنها در بسته‌بندی مواد غذایی و نوشیدنی وجود دارند.
شرکت‌کنندگان در طول هفته غذاهایی مصرف کردند که در ظرف پلاستیکی قرار داشت یا از بطری‌های پلاستیکی آب یا نوشابه نوشیدند. هیچ‌یک از شرکت‌کنندگان گیاهخوار نبود و ۶ نفر از آنها ماهی خورده بودند.
اندازه میکروپلاستیک‌های یافت شده در بدن انسان بین 50 تا ۵۰۰ میکرومتر بود. حال آنکه ضخامت موی انسان بین ۱۷ تا ۱۸۱ میکرومتر است.
همچنین به گفته محققان احتمال زیادی وجود دارد که طی فرآوری غذا یا در مراحل بسته‌بندی میکروپلاستیکها آن را آلوده کنند.
یک لیوان پلاستیک بنوشید!
گاردین نیز چندی پیش گزارشی تکان‌دهنده از میزان آلودگی آب شرب سراسر دنیا به پلاستیک‌ها منتشر کرد. بر همین اساس، آزمایش‌های مختلف نشان داده‌اند که مردم سراسر دنیا آب‌هایی را می‌نوشند که در ۸۵ درصد نمونه‌های جمع‌آوری شده این آب‌ها ذرات ریز پلاستیک مشاهده شده است.
آلودگی آب شرب به میکروپلاستیکها در تمام دنیا مشاهده شده است و این مطالعات به اقدام فوری جوامع علمی در این خصوص اشاره دارد.
نمونه‌هایی که از شیر آب بیش از یک دوجین کشور توسط دانشمندان Orb Media آنالیز شده است نشان داده است که بیش از ۸۳ درصد این نمونه‌های آب آلوده به میکروپلاستیکها بودند. وقتی صحبت از آلودگی آب به میان می‌آید توجه‌ها بیشتر به سوی کشورهای فقیر جلب می‌شود، اما آنچه که در گزارش گاردین جلب توجه می‌کند این است که ایالات متحده بالاترین میزان آلودگی آب شرب به این پلاستیک‌ها را دارد و ۹۴ درصد آبی که از شیر آب سراسر این کشور، حتی شیرهای آب آشامیدنی ساختمان کنگره آمریکا، مقر آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده و برج ترامپ در نیویورک جمع‌آوری شده است، آلوده به میکروپلاستیکها بوده‌اند. لبنان و هندوستان در رده‌های بعدی این آلودگی‌ها هستند.
در کشورهای اروپایی هم بریتانیا، آلمان و فرانسه کمترین شدت آلودگی آب شیرهای آب شهری را دارند اما میزان آلودگی این کشورها ۷۲ درصد است. متوسط آلودگی در هر نمونه ۵۰۰ میلی‌لیتری در آب ایالات متحده 8/4 و در اروپا 9/1 بوده است. گاردین می‌گوید مطالعات قبلی بیشتر بر آلودگی اقیانوس‌ها به پلاستیک‌ها متمرکز بوده است و نشان می‌داد که مردم در حال حاضر با خوردن غذاهای دریای آلوده به پلاستیک درواقع این مواد شیمایی را وارد بدن خود می‌کنند. اما مطالعه مشابهی در جمهوری ایرلند نشان داد که شیرهای آب هم آلوده به میکروپلاستیکها هستند.
دانشمندانی که روی این مطالعات کار کرده‌اند گفته‌اند که دو نگرانی عمده در خصوص این میکروپلاستیکها وجود دارد: اولین موضوع وجود خود این میکروپلاستیکها در آب است و موضوع بعدی مواد شیمایی و پاتوژن‌هایی هستند که این میکروپلاستیکها با خود حمل می‌کنند.
دانشمندان می‌گویند وقتی فیبر در داخل آب آشامیدنی وجود دارد یعنی نانوذرات هم وجود دارند که ما قادر به اندازه‌گیری این مواد نیستیم. این نانوذرات به‌راحتی قادر به نفوذ به داخل سلول‌ها هستند، یعنی می‌توانند وارد ارگان‌های بدن انسان شوند و این به شدت نگران‌کننده است.
در آنالیزهای Orb ذراتی به کوچکی 5/2 میکرون کشف شده‌اند. میکروپلاستیکها قادرند باکتری‌های موجود در فاضلاب را به خود جذب کنند. کارشناسان می‌گویند مطالعات نشان داده است که در میکروپلاستیک‌های جریان‌های خروجی از تصفیه‌خانه‌های فاضلاب پاتوژن‌های بسیاری وجود دارند. از طرفی میکروپلاستیکها قادر هستند مواد شیمیایی را نیز به خود جذب کنند و تحقیقاتی که در مورد حیوانات انجام شده است وجود این مواد شیمیایی را در بافت بدن جانوران نشان داده است.
پروفسور ریچارد تامپسون، از دانشگاه پلی‌ماند بریتانیا، می‌گوید: این پلاستیک‌ها در بدن مواد شیمیایی را آزاد می‌کنند و وضعیت روده می‌تواند آزاد شدن این مواد شیمیایی را تسریع کند.
تحقیقات این پروفسور نشان داده است که میکروپلاستیکها در یک سوم ماهی‌های صید شده بریتانیا وجود دارند. شناسایی مقیاس جهانی آلودگی پلاستیک‌ها فعلا در مراحل اولیه خود هست، مطالعات در آلمان نشان داده است که فیبرها و ذرات ریز در ۲۴ نوع نوشیدنی الکلی آزمایش شده وجود دارد و نیز این پلاستیک‌ها در عسل و شکر هم مشاهده شده است.
مطالعات انجام شده در سال ۲۰۱۵ در پاریس نیز نشان داد که میکروپلاستیکها از آسمان هم به زمین می‌آیند و با نشست سالانه ۱۰ تن فیبر از هوا در شهرها، این فیبرها به هوای داخل منازل هم نفوذ می‌کنند. این تحقیقات را محققی به نام فرانک کلی، از کالج کینگ لندن آن رهبری می‌کرد و در پاسخ به پارلمان بریتانیا گفته بود: «ما با تنفس این مواد، بالقوه باعث ورود آنها به بخش‌های درونی‌تر ریه‌ها می‌شویم و احتمالا آن را وارد چرخه گردش خون خود می‌کنیم.»
کلی به گاردین هم گفته است که این تحقیقات باید روشن کنند که هضم این پلاستیک‌ها باعث چه مخاطراتی خواهد شد. در تحقیات جدید هم که در دانشگاه مینسوتا انجام شده است نمونه‌هایی از سراسر دنیا ازجمله اوگاندا، اکوادور و اندونزی جمع‌آوری شده‌اند. این‌که چطور میکروپلاستیکها به آب شرب راه یافته‌اند هنوز مشخص نشده است، اما میکروپلاستیک‌های اتمسفری یک منبع کاملا مشخص دارند، این‌ها فیبرهای فرسوده و دور ریخته‌ای هستند که هر روز از لباس‌ها و فرش‌ها جدا می‌شوند.
خشک‌کن‌ها دیگر منبع انتشار فیبرهای پلاستیک در هوا هستند و معمولا ۸۰ درصد خانه‌های ایالات متحده از خش‌کن استفاده می‌کنند. جانی گسپیر، از دانشگاه پاریس که در تحقیقات مربوط به پاریس شرکت کرده است نیز می‌گوید: «ما واقعا فکر می‌کنیم که دریاچه‌ها و دیگر بدنه‌های آبی با میکروپلاستیک‌های موجود در هوا آلوده می‌شوند. آنچه مطالعات پاریس به ما نشان داد این است که مقادیر بسیار زیادی از این میکروپلاستیکها در هوا وجود دارد.»
دیدگاه تان را بنویسید