فیلسوف «توماس هابز» اراده‌ آزاد یا اختیار را به‌معنی نبود هرگونه مانع برای انجام کارها که جزئی از ذات و کیفیت ذاتی ما نیست، تعریف می‌کند که به بیان ساده یعنی توانایی انجام یک عمل بدون محدودیت‌های خارجی، چه یک عامل غالب در کار باشد، چه چیزی مثل سرنوشت در میان باشد. هرچند، تعریف علمی آن خاص‌تر است. اساساً، دو فرآیند شناختی در اینجا درگیر است؛ خواست یا همان اراده و وساطت.

اکنون به لطف مطالعه‌ای که اخیراً در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده، دانشمندان محل دقیق مغز که مسئول این فرآیندها و در نتیجه درک اراده‌ آزاد است را شناسایی کرده‌اند. خواست یا اراده، تمایل به انجام عمل است، درحالی‌که وساطت حس مسئولیت‌پذیری در قبال اعمال‌مان است. برای حرکت و صحبت کردن، به هر دو نیاز داریم و آسیب به هر کدام از آن‌ها می‌تواند باعث شود افراد انگیزه‌ انجام کاری را از دست بدهند یا احساس کنند که رفتارشان مال خودشان نیست.

محققان مرکز پزشکی BIDMC، ۲۸ نمونه را مطالعه کردند که در آن‌ها، آسیب مغزی بر اراده‌ بیماران تاثیر گذاشت و باعث شد هیچ تمایلی برای حرکت یا صحبت کردن نداشته باشند. محققان ۵۰ نمونه دیگر را بررسی کردند که در آن‌ها، آسیب مغزی به بخش وساطت آسیب زده بود؛ به‌گونه‌ای‌که بیماران تصور می‌کردند حرکات‌شان از خودشان نیست. این حالت به «سندرم اندام بیگانه»معروف است. این گروه برای اینکه ببیند در واقعیت چه اتفاقی در حال وقوع است، از روشی به نام «نقشه‌برداری از شبکه‌ آسیب‌دیده» استفاده کرد.

«مایکل فاکس»، رئیس آزمایشگاه تصویربرداری و مدولاسیون شبکه مغزی BIDMC و دانشیار عصب‎شناسی در دانشکده پزشکی هاروارد، به خبرگزاری‌ها گفت: نقشه‌برداری از شبکه آسیب‌دیده، روش معتبری بوده و محققان را قادر ساخته تا علائمی را که آسیب مغزی در شبکه‌های خاصی از مغز ایجاد می‌کند نقشه‌برداری کنند. نقشه‌برداری از شبکه آسیب‌دیده در مطالعه‌ قبلی، دانشمندان را قادر ساخت تا انواع گوناگونی از فرآیندهای عصب‌شناختی را مطالعه کنند، از حرکات غیرعادی گرفته تا توهمات، از دست دادن آگاهی و حتی رفتارهای مجرمانه.

 

کپی شد