وارد دوره زمستان دانشگاه شدیم

طی روزهای گذشته انجمن جامعه‌شناسی ایران با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی ایران، ششمین دوره «همایش ملی پژوهش اجتماعی فرهنگی در جامعه ایران» را برگزار کرد. پنل اختتامیه به موضوع «تداوم حیات علمی بیرون از دانشگاه» و در بخش‌هایی به اخراج اساتید از دانشگاه اختصاص داشت.

به گزارش خبرآنلاین، مهدی سلیمانیه، جامعه‌شناس، در این نشست به طرح ایده‌های خود در خصوص حیات علمی بیرون از دانشگاه پرداخت. سلیمانیه اول بر این نکته تأکید کرد که کسانی که در حال حاضر در درون دانشگاه فعالیت می‌کنند و کسانی که طرد و حذف شده‌اند و بیرون هستند، در مقابل یکدیگر نیستند بلکه هر دو در مقابل نهاد طرد‌کننده قرار دارند.

وی از پدیده عرف ستیزی در سه دهه اخیر در ایران نام برد. به دلیل آن جامعه به سمتی و سیاستگذاری‌های رسمی به سمت دیگر می‌روند، از جمله بخشی از این عرف ستیزی معطوف به دانشگاه است که با پدیده‌هایی مانند انقلاب فرهنگی و نهاد گزینش و سیستم جذب به صورت سیستماتیک جلوی ورود افراد را به دانشگاه می‌گیرد یا آنها را از این نهاد حذف می‌کند.

از نظر سلیمانیه این پدیده بعد از انقلاب فرهنگی اول، انقلاب فرهنگی از دوره احمدی‌نژاد شدت بیشتری به خود گرفته و به سمت خالص‌سازی دانشگاه‌ها حرکت می‌کند.

او با اشاره به پروسه خالص‌سازی در دانشگاه‌ها می‌گوید: این کار سه مکانیسم دارد: کنترل شدید ورودی‌ها (از بعد از احمدی‌نژاد هیچ استقلال رأی یا عدم تبعیتی تحمل نمی‌شود)؛ کنترل اعضای هیأت علمی از طریق سیستم ارتقا و تبدیل وضعیت؛ و در نهایت اخراج اساتیدی که با سیستم تفاوت رأی و نظر دارند. سلیمانیه در ادامه گفت: «ما وارد دوره زمستان دانشگاه شدیم. حال باید پرسید آیا حیات علمی در این دوران تمام است؟ خیر. ما باید با مکانیسم‌های مقاومت ادامه دهیم. این مکانیسم‌ها شامل این موارد است: اول باید وضعیت را دقیق بشناسیم که برای آن نیاز به بازگشت به گذشته و شناخت مواردی که با سیستم حذف و طرد مواجه شدند، داریم. باید با این افراد صحبت کنیم و مسائل و تجارب آنها را مستندسازی کنیم. در گام بعد باید در خصوص کسانی که اخیرا حذف شدهاند مستندسازی کنیم و ببینیم در چه شرایطی هستند. پس از مرحله شناخت مرحله درک معنای این وضعیت است که در آن باید معنای این حذف شدن را برای افراد، گروه‌های سنی و جنسیت‌های مختلف شناسایی کنیم و ببینیم نتایجش چیست. در نهایت باید امکان صدادار شدن افراد حذف شده را فراهم کنیم که دراین زمینه انجمنهای علمی می‌توانند  کارساز باشند.»

سلیمانیه در پایان صحبت‌هایش به پاسخ سوال چه باید کرد، پرداخت. از نظر او باید با بازسازی جمع‌های غیررسمی از انزوای افراد حذف شده جلوگیری و همافزایی ایجاد می‌کند. مسأله بعد به رسمیت شناختن مشکلات اقتصادی ناشی از حذف و رفتن به سراغ امکان‌هایی مانند دانشگاه‌های حاشیه‌ای، ناشران، نهادهای غیردولتی و ... برای حل مسائل اقتصادی این افراد است. ایجاد ارتباط مداوم میان نیروهای داخل دانشگاه با نیروهای بیرون دانشگاه بسیار مهم است. همچنین باید ما به دنبال یادگیری مهارت‌های چندبعدی باشیم تا در صورت حذف بتوانیم به حیات علمی خود ادامه دهیم.