رئیس دانشگاه تهران گفت: دانشگاه تهران حزبی نیست. ما در چارچوب‌های حاکمیت حرکت می‌کنیم. این چارچوب‌هایی هست که باید بپذیریم.

سیدمحمد مقیمی در گفت‌وگو با ایلنا افزود: همه تلاش‌ من و همکارانم این است که فارغ از دسته‌بندی‌های گروهی و حزبی که در جامعه وجود دارد، عمل کنیم. گاهی می‌گویند دانشگاه تهران، دانشگاهی حاکمیتی است؛ خب یعنی انتظار دارند دانشگاه در مقابل حاکمیت بایستد! کدام دانشگاه در دنیا در مقابل حاکمیت خود می‌ایستد؟! همه جا در چارچوب نقد و بحث می‌کنند و ما هم از این موضوع استقبال می‌کنیم.

وی یادآور شد: ما اعتقاد داریم که علم بی‌طرف نیست. علم و دانش قطعا باید نسبت به مسائل جامعه، مردم و حل این مسائل حساسیت داشته باشد، ولی این با سیاسی‌کاری متفاوت است.

مقیمی در رابطه با اهمیت نقش اساتید در حل مشکلات اجتماعی و احتمال نگرانی آنها از تبعات فعالیت‌های اینچنینی و منفعل شدن اساتید در عرصه اجتماعی توضیح داد: ما موردی نداشته‌ایم که استاد دانشگاه تهران به دلیل اظهارنظر یا دیدگاه توسط منابع بیرونی یا داخلی دانشگاه مورد مواخذه قرار گرفته باشد. اگر موردی هست به من هم بگویید تا بیشتر در موردش توضیح بدهم.

او ادامه داد: ما همیشه برای اینکه فرهنگ انتقادپذیری و نقد را گسترش دهیم، تلاش می‌کنیم. در رابطه با این موضوع قاعدتا از افراد دانشگاهی انتظار می‌رود که مشکلات جامعه را رصد کنند و راجع به آن اظهارنظر داشته باشند و تریبونی در اختیار آن‌ها باشد. ما در حد وسع خودمان تلاش کرده‌ایم، از همه طیف‌ها در رسانه ما حضور داشته باشند؛ بدون توجه به دسته‌بندی‌های سیاسی.

داخل دانشگاه جایی برای سیاسی بازی

 و حزب‌بازی نیست

مقیمی با بیان اینکه سوال این است که دانشگاه چقدر باید در مسائل اجتماعی نقش ایفا کند، اظهار کرد:  درباره جایگاه دانشگاه در مسائل اجتماعی گفتمان‌های مختلفی شکل گرفته است. دانشگاه‌ها باید از جنبه‌ای سیاسی باشند و از جهتی دیگر موضوعات سیاسی کاری و حزب گرایی و... را متخصصین آموزش عالی در دنیا دنبال می‌کنند، اما در داخل دانشگاه جایی برای سیاسی بازی و حزب‌بازی نیست. اگر کسی از استاد دانشگاهی می‌خواهد این کار را انجام دهد، باید بیرون از دانشگاه این فعالیت را انجام دهد. داخل دانشگاه باید فعالیت‌های سیاسی به معنی افزایش اطلاعات عمومی مردم و اینکه علم چقدر می‌تواند مسائل جامعه را حل کند مطرح باشد.

مقیمی ضمن اشاره به اینکه مسئله نقد در دنیا متداول و مرسوم است و غیر از این عرف نیست توضیح داد: اینکه دانشگاهی در مقابل حاکمیتش بایستند قاعدتا انتظار نابجایی است. من روز اول هم که آمدم گفتم اگر اینجا بخواهد تبدیل به تریبونی شود که ضدحاکمیت و نظام ارزشی اسلامی باشد، قطعا این موضوع خط قرمز ماست، اما اینکه انتقادی صورت بگیرد هیچ مشکلی ندارد. گاهی آنقدر خط قرمز‌ها را محدود تعریف می‌کنیم که دیگر هیچکس انتقادی نکند. مگر من حاکمیت هستم؟ من به عنوان رئیس دانشگاه تهران حتما باید مورد انتقاد واقع شوم. گاهی ما منفعت خودمان را محور قرار می‌دهیم و هرکس مخالف ما صحبت کرد نمی‌پذیریم. رئیس دانشگاه باید مورد انتقاد قرار بگیرد و نقد شود.

منتخب دولت هستیم، اما نقدپذیریم

او ادامه داد: درست است که ما در اینجا منتخب دولت هستیم، اما این خط قرمز بیهوده‌ای است که بگوییم اگر کسی از رئیس دانشگاه انتقاد کرد پس از دولت انتقاد کرده است؛ خیر اینطور نیست. عرف و خط قرمز‌های جامعه معلوم است. ما معتقدیم برای اینکه فرهنگ نقد اشاعه پیدا کند، باید حتما از من انتقاد شود و باید این روحیه را داشته باشم که در انتقادات تحمل‌پذیری خود را بالا ببریم. من سراغ ندارم استادی از دانشگاه، معاند نظام باشد و نخواهد در چارچوب‌های حاکمیت قرار بگیرد. بنابراین ما فکر می‌کنیم اساتید ما سرمایه‌های ارزشمندی هستند و باید به آن‌ها جایگاه و تریبون بدهیم و فرصت برای نقد و دیدگاه موافق و مخالف وجود داشته باشد و دیدگاه‌هایشان را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

دانشگاه تهران در دوره کارشناسی

شهریه‌پرداز ندارد

مقیمی در ادامه در رابطه با پرسش دیگری پیرامون بخش‌های شهریه‌پرداز دانشگاه تهران و به خطر افتادن ماهیت دولتی این دانشگاه به واسطه همکاری و ورود شرکت‌های خصوصی گفت: وقتی صحبت از درآمدزایی دانشگاه می‌کنیم، همه ذهن‌ها به این سمت می‌رود که از دانشجو شهریه بگیریم! اینکه راحت‌ترین و سهل‌الوصول‌ترین کار است که اصلا مدیریت نمی‌خواهد. مدیریت کارآمد و درآمدآفرین آن مدیرتی است که به سمتی برود تا دانشجو نه تنها شهریه نپردازد بلکه حتی بتواند بورس شود و از طریق پروژه‌های مشارکتی درآمد کسب کند.

رئیس دانشگاه تهران با یادآوری این موضوع که دانشگاه تهران در دوره کارشناسی اصلا شهریه‌پرداز ندارد، گفت: شهریه‌پرداز فقط در مقاطع بالاتر دانشگاه تهران است و آن هم بخاطر مشکلات مالی است که این کار‌ها را می‌کنیم. ما اصلا علاقه‌مند نیستیم به سمت شهریه‌پرداز بودن برویم و امیدوارم روزی بیاید که افرادی که به دانشگاه تهران می‌آیند که همه آن‌ها سرآمد هستند، نه تنها پولی را بابت شهریه به دانشگاه پرداخت نکنند بلکه ما بتوانیم بابت فعالیت‌های علمی و پژوهشی که انجام می‌دهند امتیازات خوبی هم به آن‌ها بدهیم.