نداشتن گوشی همراه انگیزه خودکشی سیدمحمد بود؟

در روزهای گذشته خبری در مورد یک دانش‌آموز ۱۱ ساله اهل شهرستان دیر در جنوب استان بوشهر منتشر شد که خود را با طناب، حلق‌آویز کرد.

خیلی زود آگهی ترحیم سیدمحمد موسوی‌زاده در شبکه‌های مجازی و رسانه‌های رسمی دست به دست و این گمانه مطرح شد که او به دلیل نداشتن گوشی همراه و عدم امکان حضور در کلاس‌های آن‌لاین دست به خودکشی زده است. مرگ او به این دلیل بسیاری را به یاد مانی پسر 12 ساله کردی انداخت که در چند هفته اخیر برای تامین بودجه خرید گوشی هوشمند و دسترسی به سامانه شاد کولبری کرده و در تعقیب و گریز ماموران مرزی از کوه افتاده و آسیب جدی دیده بود.

خبرگزاری ایسنا پس از این واقعه تلخ دل‌نوشته‌ای منسوب به معلم سیدمحمد را منتشر کرد که آخر آن نوشته شده بود: «خسته بودم، به خودم گفتم دیگه از تدریس غیرحضوری بدترم داریم؟ روزگار ازین سخت‌ترم هست؟...داشتم عکس‌های فعالیت‌های بچه‌ها در گروه (شاد) را نگاه می‌کردم تا با پیام‌ها کلیپ بسازم.

پیام سیدمحمد را دیدم که می‌گفت؛ اجازه گوشی من خرابه، اجازه گوشی من عکس نمی‌گیره، فیلم ارسال نمی‌کنه... دیروز آقای مدیر بهم زنگ زد و گفت سید محمد از دنیا رفته و من الان نشستم پای گروه بدون تدریس، بدون تکلیف... از این به بعد کی وسط تدریس ریاضی بپره و بگه من گوشیم خرابه، کی بعد از وویسای روخوانی فارسی بچه‌ها بگه من نمی‌تونم وویس بذارم.کی بعد از کنفرانس‌های مطالعات بچه‌ها بگه خانم معلم عزیزم من چطوری فیلم ارسال کنم؛ الان کی و چطوری منو آروم کنه و الان میفهمم که روزگار ازین سخت‌تر هم هست؛ سخت‌تر از نداشتن گوشی، نداشتن صاحب گوشیه».

با این حال آموزش و پرورش خودکشی این دانش‌آموز به دلیل دسترسی نداشتن به تلفن همراه و کلاس‌های مجازی را رد کرده و گفته از فروردین ماه یک گوشی توسط مدیر مدرسه در اختیار او قرار داده شده و او تا آخرین ساعات پیش از اقدام به خودکشی نیز در شبکه شاد فعالیت داشته است.

در این اطلاعیه روابط عمومی آموزش و پرورش شهرستان دیر آمده است:

«در پی انتشار خبری مبنی بر خودکشی دانش‌آموز ۱۱ ساله‌ ساکن شهرستان دیر به دلیل نداشتن گوشی تلفن همراه و عدم امکان حضور در کلاس‌های آنلاین، به اطلاع می‌رساند: «نامبرده از روز بازگشایی مدارس در ۱۵ شهریور ماه تا روز حادثه بنا به درخواست ولی دانش‌آموز با توجه به شرایط متاثر از کرونا در مدرسه حضور نداشته و کار آموزشی خود را از طریق شبکه شاد با تلفن همراهی که توسط شخص مدیر مدرسه در فروردین ماه ۹۹ به ایشان اهدا شده بود، تا آخرین ساعات روز حادثه در سامانه شاد به صورت فعال و در کلاس‌های درس مجازی آنلاین انجام می‌داده که تمامی مستندات، اعم از فایل‌های صوتی، تصویری و تکالیف و تمرین‌های درسی دانش‌آموز در گروه درسی موجود است».

اما رکنا به نقل از مادر  این دانش‌آموز 11 ساله آورده است: «مدیر مدرسه می‌گفت که می‌خواهد به محمد و 2 دانش‌آموز دیگر گوشی تلفن همراه بدهد اما این وعده عملی نشده بود». او مدعی است که دلیل مرگ پسرش نداشتن گوشی همراه برای دسترسی به کلاس‌های آن‌لاین بوده است.

دیروز نیز سید حسن الحسینی، مشاور وزیر آموزش و پرورش و مسئول شبکه شاد به ایلنا گفت که ابزار آموزش مجازی در بازار وجود ندارد، چرا که فقط حدود ۸۰ هزار تبلت در سال تولید می‌شود.

 این در حالی است که گوشی‌های هوشمند وارداتی نیز با قیمت‌های بالای 5 میلیون تومان قابل تهیه است و بسیاری از دانش‌آموزان کم‌بضاعت یا به این ابزار دسترسی ندارند یا اینکه مجبور به استفاده از گوشی‌های دست دوم و بعضا ناکارآمدی هستند که از سوی مدرسه تهیه و برای پیشبرد تکالیف به آنها داده می‌شود.

این در حالی است که با شیوع کرونا و تعطیلی مدارس مهمترین ابزار آموزشی همین گوشی‌های هوشمند است. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان آموزشی، با برگزاری آن‌لاین کلاس‌های آموزشی، بیشترین آسیب را خانواده‌های کم برخوردار می‌بینند و در آینده باید شاهد ترک تحصیل گسترده این گروه باشیم.