مردم را در مقابل هم قرار ندهید

رضا احمدی، روانپزشک

 امروز مردم یک شهر، مردم شهری دیگر را عامل انتقال می‌دانند و با یکدیگر درگیر می‌شوند، فردا مردم یک شهر، با مردم مبتلا به کرونای همان شهر درگیر می‌شوند، پس‌فردا افراد غیرمبتلای یک خانواده، افراد مبتلا را طرد می‌کنند، روزی دیگر لشگر مبتلایان طرد شده که دیگر تخت بیمارستان، سالن ورزشی و سوله قرنطینه‌ای هم برای آنها باقی نمانده، سرگردان کوچه‌ها می‌شوند و از خشم بی‌پناهی، دیگران را به کام بیماری می‌رسانند و آنها که دردشان با مرگ تمام می‌شود یا در خیابان رها می‌مانند و اگر خوش‌شانس باشند که به خاکسپاری برسند، در آن لحظه نیز عده‌ای دیگر را در قبرستان مبتلا می‌کنند. در پرده‌ای دیگر تعداد زیادی از کادر درمان به دلیل کمبود تجهیزات بیمار یا فوت شده‌اند یا ترک خدمت کرده‌اند، در پرده‌ای دیگر آمار مبتلایان سرباز و نیروی انتظامی نیز افزایش چشمگیر یافته و با کمبود شدید مواجه شده و شاید پرده آخر سناریو به جان هم افتادن غیرمبتلایان گرسنه و بی‌پول باشد و...

سناریویی تلخ و شاید شبیه فیلم‌های سینمایی که متأسفانه قدم‌به‌قدم به آن نزدیک می‌شویم.

بحران از آن جایی به سمت فاجعه می‌رود که در شرایط بحرانی تصمیمات علمی، سخت، سریع، قاطع، یکپارچه و اعتمادزا گرفته نشود و متأسفانه در بحران کرونا، مسئولان یا تصمیم نمی‌گیرند، یا دیر تصمیم می‌گیرند یا تصمیمی می‌گیرند که ویژگی‌های مناسب را ندارد و این گونه است که سناریو‌های فاجعه‌آمیز احتمال وقوعشان افزایش می‌یابد. همگی لیست بلند بالایی از اقدامات کرده و ناکرده مسئولان که ما را به این مرحله نزدیک کرده در ذهن داریم. قصد مرور آنها نیست، اما ادامه آنها ما را به دره رویارویی مردم نزدیک کرده است. از جمله زمانی که استاندارها با فشار و توجیه سیستم درمانی، تصمیم به بستن ورودی‌های بعضی استان‌ها می‌گیرند و بعد چند ساعت مقامات بالاتر آن را لغو می‌کنند و نتیجه آن می‌شود که مردمی در مقابل مردمی قرار می‌گیرند. مسئولی از شنبه با هدف عادی جلوه دادن اوضاع، دستور بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها را می‌دهد، مسئولانی دیگر با عدم اجازه شفاف‌سازی بر طبل بی‌اعتمادی مردم می‌کوبند و موجب می‌شوند، بعضی مردم خطر کرونا را جدی نگیرند، به سفر روند، ناقل بیماری شوند و به این ترتیب به رویارویی مردم دامن بزنند.

 با توجه به شرایط موجود مردم با پرهیز از رویارو شدن، خطر انتقال کرونا را جدی بگیرند، در خانه‌ها بمانند، توصیه‌های پیشگیری را رعایت کنند، از تجمعات مذهبی و خانوادگی به‌ویژه با توجه به در پیش بودن نوروز بپرهیزند. در مقابل امیدوار باشند که مسئولان شیوه تصمیم‌گیری را تغییر اساسی دهند و مسئولانه، یکپارچه، علمی، قاطع و به سرعت تصمیم بگیرند تا شاید بتوان بار بیماری و چرخه انتقال را اندکی کند کرد و به تأخیر انداخت تا بیمارستان‌ها و کادر درمان نفسی داشته باشند که بتوانند پاسخگوی بیماران بمانند و دچار فروپاشی نشوند. از سیاست‌های رو در رو قرار دادن مردم برای فرار از مسئولیت بپرهیزند و با عدم تصمیم‌گیری به‌هنگام مردم را مقابل هم قرار ندهند. مسئولیت کمبود ماسک و مواد ضدعفونی مردم و تجهیزات کادر درمان را بپذیرند و به‌جای آنکه حرف‌درمانی کنند، به گردن دستگاه دیگری بیندازند یا افراد دست چندم را به جرم احتکار محاکمه کنند، خود مسئولیت بپذیرند. در مقابل روش‌های خرافی بایستند، کمک‌های جهانی را رد نکنند تا شاید قبل از آنکه خیلی دیر شود و سونامی فاجعه آغاز شود، تصمیماتی اتخاذ کنند که مردم نیز به دلیل حس بی‌اعتمادی، بی‌ثباتی، ناامنی و عدم کنترل در مقابل هم قرار نگیرند.