تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل تصریح کرد:‌ شاهد این هستیم که برخی طرفداران حمایت ایران از روسیه بعد از جنگ اوکراین نسبت به حمایت ایران از روسیه ابراز تردید کردند. به‌ عبارتی به نظر می‌رسد حامیان گسترش روابط با روسیه در پی جنگ اوکراین و تبعات آن با این مساله در سیاست خارجی ایران نسبت به رویکرد خودشان دچار تردیدهایی شده‌اند که باید منتظر باشیم که آیا این تردیدها بیشتر خواهد شد یا کمتر.

رحمان قهرمان‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در پاسخ به این سوال که دستاوردها و نکات مثبت حمایت‌های ایران از روسیه چه بوده و حساسیت اروپا روی این مسئله به ویژه حمایت ایران از روسیه بعد از تحولات اوکراین چقدر در تنش بین ایران و اروپا موثر بوده است، گفت: نکته خیلی مهمی است. یعنی منافع حاصل از حمایت ایران چه بوده است؟ منتهی برای پاسخ دادن باید بپرسیم از منظر چه کسی و چه گروهی؟ قاعدتا یک نظام سیاسی در داخل، متشکل از انواع احزاب و جریان‌های سیاسی و تصمیم‌گیران است. برداشتم این است که در این مورد یعنی مساله رابطه ایران با روسیه دیدگاه‌های مختلفی در داخل حاکمیت وجود دارد. کما اینکه ما می‌بینیم برخی از مقامات سابق در دولت‌های گذشته به شدت منتقد نزدیکی به روسیه هستند یعنی باید ببینیم برای این تصمیم‌گیران و سیاست‌گذارانی که طرفدار نزدیکی ایران به روسیه هستند، از نظر آنها این نزدیکی چه سودی دارد؟

وی افزود: از نظر مخالفان این نزدیکی نه تنها سود آنچنانی ندارد، بلکه زیان زیادی هم دارد. از نظر طرفداران نزدیکی به روسیه، نزدیکی ایران به روسیه می‌تواند به مقاومت ایران در برابر نظام سلطه یا به طور مشخص آمریکا کمک کند. ما در علم سیاست می‌گوییم برای اینکه ادعاهای یک فرد را بسنجیم، اخلاقی این است که با همان ادعایی که خودش مطرح می‌کند او را قضاوت کنیم. یعنی اینجا باید پرسید از نظر کسانی که طرفدار نزدیکی به روسیه هستند، آیا این خواسته و این هدف یعنی کمک به مقاومت در برابر آمریکا محقق شده است یا خیر؟ این مساله مهمی است.

این کارشناس مسائل خارجی در پاسخ به این سوال که برخی معتقدند هدف اصلی از این تلاش‌ها مثل فشار بر ایران و تهدید به تروریستی اعلام کردن سپاه در راستای بازدارندگی یا قطع کردن کمک‌های تسلیحاتی تهران به مسکو است، این گزاره را چقدر قبول دارید، گفت: به نظر می‌رسد که مساله صرفا قطع این کمک‌ها نیست؛ یعنی به عبارت ساده‌تر به نظر می‌رسد طرح کلان‌تری است که آن طرح صرفا محدود به قطع کمک‌ها نیست. به این معنا که اگر ایران کمک‌هایش را قطع کند، آیا تضمینی است که بعدها به روسیه کمک نکند؟

وی افزود: مساله‌ای که وجود دارد این است که به نظر می‌رسد بعد از جنگ اوکراین، نظام بین‌الملل به سمت دو بلوک رقیب حرکت می‌کند؛ یکی بلوک کشورهای لیبرال دموکراسی ثروتمند به رهبری آمریکا و دیگری بلوک مقابل که گفته می‌شود چین و روسیه در آن هستند. این بلوک دوم هنوز انسجام لازم را ندارد. از نظر گروه اول یعنی آمریکا و متحدانش در اروپا و آسیا، کشورهای بلوک دوم یعنی روسیه، چین و ایران و برخی کشورهای دیگر به دنبال این هستند که نظم قانونمند یا لیبرال حاکم بر نظام بین‌الملل را از بین ببرند.

این تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل در ادامه گفت: بنابراین من حرفم این است که مسئله اروپا و آمریکا صرفا فرستادن سلاح از سوی ایران به روسیه نیست، هرچند این مساله خیلی مهم است. بلکه فراتر از آن به نظر می‌رسد به این جمع‌بندی رسیدند که ایران در رقابت‌ها و بلوک‌بندی‌های در حال شکل‌گیری در دنیا، خودش را در سمت روسیه و دیگر کشورهایی تعریف کرده که می‌خواهند نظام غرب‌محور را به چالش بکشند. بنابراین می‌خواهد جلوی این چالش را بگیرد، چون خود آن نظم فواید اقتصادی، سیاسی و نظامی فراوانی برای کشورهای لیبرال دموکراسی ثروتمند داشته است.