یکدستی حاکمیت پایدار نیست

یک فعال سیاسی اصلاح طلب معتقد است که یکدستی حاکمیت پایدار نیست و به زودی بین مجلس و دولت دسته‌بندی جدید شکل می‌گیرد.

سیدحسن رسولی در گفت‌وگو با ایلنا، در پاسخ به این سوال که بعد از گذشت چند ماه از آغاز به کار دولت، رفتار نمایندگان مجلس با دولت تغییر کرده و اختلاف دولت و مجلس آغاز شده است، گفت: به دو دلیل می‌توان واگرایی شکل گرفته و رو به تزاید بین قوای مجریه و مقننه را تحلیل کرد: اول آنکه برخلاف تصور ساده‌اندیشانه برخی از نیروها و جریان‌های سیاسی کشور، یکدستی حاکمیت به معنای همفکر بودن و همسو بودن قوای مجریه و مقننه، به دلیل فقدان رقابت، نبود سیستم نقد و ارزیابی دقیق، پایدار نبوده و دیر یا زود در درون این دو مجموعه دولتیان و مجلسیان یکدست، به سرعت دسته‌بندی‌های جدید شکل می‌گیرد.

وی افزود: این دسته‌بندی‌ها از جهت آنکه برخواسته از یک اردوگاه سیاسی است، در مرحله رقابت و برخورد سیاسی با یکدیگر، در مقایسه با رقابت‌های معمولی دو جناح سابق، رنگ و لعاب تندتری به خود می‌گیرد. به همین دلیل بار اول در مجلس چهارم، برای بار دوم در سال ۸۴ یکدستی قوای مجریه و مقننه را شاهد بوده و تجربه کرده‌ایم.

این فعال سیاسی در ادامه افزود: تجربه دوره سال ۸۴ و ظهور آقای احمدی‌نژاد را به یاد داریم. بسیاری از تحلیلگران به ویژه از جریان اصولگرا، آقای احمدی‌نژاد را مائده آسمانی به حساب می‌آوردند و حتی خطیب نماز جمعه گه از اعضای شورای نگهبان بود و هست تبعیت از دیدگاه این رئیس‌جمهور آسمانی را واجب می‌دانست. در همان زمان این دو دستگی به قدری ظهور پیدا کرد تا شاهد یکشنبه سیاه ( درگیری لاریجانی و احمدی‌نژاد) در مجلس بودیم و همچنان این شکاف و واگرایی ادامه دارد؛ به گونه‌ای که برخی اصولگرایان جبهه فکری آقای احمدی‌نژاد را جریان انحرافی می‌دانند.

وی تصریح کرد: دلیل دوم این است که دولت متاثر از محدودیت‌های جناحی و یکدستی دچار عارضه کوچک‌گزینی می‌شود. این موضوع فقط در سطح هیئت وزیران نیست بلکه در سایر سطوح مدیران ارشد، استانداران، مدیران عامل سازمان‌ها، سفرا و ... وجود دارد و قواره اداره کشور تحت تاثیر سهم‌خواهی‌های بی‌پایان مجموعه نیروهای فعال برای تحقق این یکدستی باعث می‌شود تا شکل‌گیری منظومه مدیریتی کشور از اصول و مبنای شایسته‌سالاری خارج شود.

رسولی افزود:. آنچه امروز شاهد هستیم، به وضوح نمایان است که ارکان دولت در مرکز و استان‌‌ها در مقایسه با گذشته از حیث بنیه مدیریتی و اجرایی سست بوده و قابل مقایسه نیست. و مجموعه مجریانی که از لحاظ تجربه و توان مدیریتی در تراز اداره کشور هستند، مورد انتخاب و گزینش قرار نمی‌گیرند.