مدیرکل پیشین دفتر آسیای غربی وزارت امور خارجه با بیان اینکه بعید است میانجیگری بین ایران و عربستان، خیلی تاثیر داشته باشد، گفت: مذاکرات در سطوح خرد پاسخگو نیست و با توجه به سوءتفاهم‌ها و اختلافاتی که بین دو کشور وجود دارد، دو کشور باید به طور مستقیم بنشینند و در سطوح عالی با یکدیگر مذاکره کنند.

قاسم محبعلی در گفتگو با ایلنا، در همین ارتباط افزود: مسائل مذهبی، منطقه، مسائل کلیدی مثل یمن، عراق، سوریه، لبنان، خلیج‌فارس و همچنین مسئله انرژی، مسائل جهان اسلام و سرزمین‌های فلسطین و اقلیت‌های اسلامی؛ همه و همه موضوع‌هایی هستند که جز مسائل فی مابین دو کشور تلقی می‌شوند و فقط از طریق مذاکره مستقیم در سطوح عالی قابل پیگیری و حل و فصل هستند.

وی درباره آثار بهبود روابط ایران و عربستان بر منطقه خاطرنشان کرد: اگر دو کشور بتوانند سوءتفاهم‌ها را کنار بگذارند و مسائل را حل کنند، منطقه به سمت امنیت حرکت می‌کند و ثبات برقرار می‌شود؛ توسعه اقتصادی پیدا می‌شود، وضعیت معیشت و فقر و فلاکتی که منطقه خاورمیانه و همه کشورهای منطقه از جمله کشور ما دچار آن است و معیشت و سلامت مردم را دچار مشکل کرده است، رو به بهبود می‌گذارد.

محبعلی گفت: آثار تفاهم ایران و عربستان حتی در کشورهایی مثل افغانستان، پاکستان، کشورهای شمال ایران، عراق، یمن، سوریه، لبنان و حتی تا مصر و سودان گسترش پیدا می‌کند.

همسایگان ایران

دچار سوء تفاهم هستند

این کارشناس مسائل خاورمیانه درباره رابطه با دیگر کشورهای منطقه نیز توضیح داد: اکثر همسایگان ما از ایران کوچک‌تر و ضعیف‌تر هستند و طبیعتا باعث می‌شود احساس دوگانه عشق و نفرت در آنها نسبت به ایران داشته وجود داشته باشد، علاوه بر این ممکن است همسایه‌ها احساس کنند که همسایه بزرگتر فضایی را دنبال می‌کند که حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، استقلال و ثبات آنها را به خطر بیندازد. ممکن است این امر سوءتفاهم باشد اما، بخشی از همسایگان ایران حداقل همسایگان کوچکترش دچار این سوءتفاهم هستند.  محبعلی افزود: در کشوری مثل ایران که همسایگان زیادی دارد و یک موقعیت ژئوپلیتیک و ارتباطی نیز دارد، بسیاری از همسایگان به ویژه همسایگان شرقی و شمالی ناچار به ارتباط با ایران هستند. کشورهایی مثل افغانستان، ترکمنستان، تاجیکستان، ارمنستان و کشورهای آسیای میانه، محصور در خشکی هستند و دنبال فضای ارتباطی می‌گردند که منافع خودشان را حفظ و زندگیشان را بهبود ببخشند و یکی از راه‌های ارتباطی آنها به دنیای خارج، ایران است.

وی با تاکید بر اینکه همسایگان ناگزیر از رابطه هستند اما گاهی رابطه به سطحی که باید نمی‌رسد، یادآور شد: مثال آن اروپا است که کشورهای این قاره سال‌ها با یکدیگر اختلاف داشتند، اما وقتی اختلافات را کنار گذاشتند، منافع متقابل بین خودشان ایجاد کردند و اتحادیه اروپا شکل گرفت، پس از آن توسعه پیدا کردند. کشور‌های کوچکتر دیگر نگران همسایه‌های بزرگتر در این مجموعه نبودند اما متاسفانه در منطقه ما چنین چیزی وجود ندارد و شاهد اتفاق‌هایی نظیر آنچه که صدام با کویت کرد و اتفاقی که برای قطر افتاد، بوده‌ایم.