سخنان دیروز رهبر انقلاب بازتاب بسیار گسترده‌ای در میان مردم و رسانه‌ها داشت. شاید یکی از مهمترین نکاتی که می‌توان در لابه‌لای سطور سخنان ایشان دریافت این نکته است که مخاطب عمده اظهارات ایشان دولت بود. به ویژه زمانی که ایشان در خصوص مذاکره با آمریکا اظهار داشتند: «ما باید وقتی مذاکره کنیم، وقتی وارد این بازی خطرناک بشویم که فشار او، هوچیگری او، نتواند در ما تأثیر بگذارد به‌خاطر یک اقتداری که داریم. بله، آن‌وقتی که جمهوری اسلامی از لحاظ اقتصادی، از لحاظ فرهنگی، به آن اقتداری که ما در نظر گرفته‌ایم برسد، آنجا برود مذاکره کند؛ حرفی نیست. امروز چنین چیزی وجود ندارد؛ ما اگر چنانچه برویم مذاکره کنیم، قطعاً این مذاکره به ضرر ما تمام خواهد شد؛ مذاکره با یک طرف زورگوی این‌جوری، به ضرر ما تمام خواهد شد. بنابراین، مذاکره‌ی با آمریکا را امام هم ممنوع اعلام کردند به‌خاطر همین جهت؛ بنده هم ممنوع اعلام کردم.»

این بخش از سخنان ایشان واجد نکات نهفته بسیار مهمی است که بازخوانی آن می‌تواند تصویر روشن‌تری از فضای سیاسی کشور ترسیم کند. اولا خطاب این اظهارات کشور آمریکا نیست. زیرا سابقه ندارد رهبر جمهوری اسلامی ایران در تمام دوران رهبری خود تنها به منظور اطلاع جهانیان و به ویژه کشور آمریکا عنوان کنند که ما هنوز برای مذاکره با امریکا به آن اقتدار

لازم نرسیده‌ایم.

دوم آنکه، این بخش از اظهارات ایشان آشکارا نشان می‌دهد بسیار یا بخشی از مسئولان بلندپایه دولتی با توجه به تحولات روی داده در عرصه سیاست خارجی و اقدامات یکجانبه و بی‌خردانه دونالد ترامپ در افزایش فشار اقتصادی به ایران و ایجاد رعب و وحشت از به راه افتادن جنگ به این نتیجه رسیده‌اند که باید با آمریکا مذاکره کرد و از این منظر ظاهرا اصرار داشته‌اند تا ایشان یکبار دیگر از مذاکره مقامات مسئول ایرانی با همتایان آمریکاییشان

حمایت کنند.

اما رهبر انقلاب با درنظرگرفتن شرایط سیاسی در دو حوزه داخلی و خارجی و وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور به دولت توصیه می‌کنند برای اینکه بتوان وارد بازی خطرناک مذاکره با «شیر نر خونخواره‌ای» چون آمریکا و آن هم نه این دولت آمریکا، شد باید خود را قوی کرد. از قضا تاکید ایشان بر اینکه این دولت باید روی کار بماند و با قدرت به وظایف خود عمل کند ناظر به همین مسئله است که اگر می‌خواهید مذاکره کنید ابتدا خود را قوی کنید.

به همین دلیل مخاطب اصلی سخنان ایشان در سخنرانی دیروز در وهله اول و به طور عمده دولت بود چون این دولت است که باید کشور را از لحاظ اقتصادی و سیاسی و فرهنگی به آن سطح از توانمندی برساند تا در مذاکره احتمالی با آمریکا از موضع ضعف وارد نشود. نکته بسیار ظریف دیگری که می‌توان در لابه‌لای سخنان ایشان دریافت، اشاره ایشان به موضع امام (ره) در خصوص مذاکره و مواجهه با قدرت‌های جهانی است.

امام (ره) اوایل انقلاب خطاب به نخست‌وزیر دولت موقت، مهدی بازرگان می‌گوید: ضعیفید آقا، تا ضعیفید زیر بار اقویا هستید. (صحیفه نور، جلد پنج، صفحه 150) بنابراین این بخش از سخنان ایشان از منظر علم سیاست یکی از راهبردی‌ترین اصول مذاکره است که مذاکره در شرایط ضعف هزینه‌های گزافی را به کشور و مردم وارد می‌کند و این به نفع منافع ملی نیست.

این نکته‌ای بود که در مذاکرات هسته‌ای و برجام از آن غفلت شد و روند ماجرا به گونه‌ای پیشرفته است که هزینه حفظ برجام برای کشور از هزینه رسیدن به توافق برجام پیشی گرفته است که در فرصتی دیگر قطعا به این موضوع خواهیم پرداخت.

البته ایشان برای آنکه دولت بتواند کشور را به آن مرتبه از اقتدار لازم برساند تا زمینه حضور خود را در مذاکرات بین‌المللی از جمله مذاکره با آمریکا، البته نه دولت کنونی آمریکا، فراهم نماید راهبردهای اساسی را مطرح کردند. حفظ وحدت میان مردم و مسئولین یکی از مهمترین نکاتی است که ایشان همواره بر آن تاکید داشته‌اند و در سخنان دیرورز نیز تاکید ایشان بر مسئله وحدت، کمک و همیاری با دولت پررنگ‌تر از هر زمان دیگری بود.

بنابراین انتظار می‌رود حال که رئیس‌جمهور قرار است در آینده‌ای نزدیک برای پاسخ به سوال نمایندگان مجلس در صحن علنی حضور یابند دیگر شاهد صحنه‌هایی که در جلسه استیضاح وزیر کار بودیم نباشیم خاصه آنکه ایشان تاکید داشتند «هم مجلس باید کرامت رئیس‌جمهور را حفظ بکند، هم رئیس‌جمهور باید کرامت مجلس را حفظ بکند.»  

راهبرد دوم بحث مبارزه با فساد است که ایشان تاکید داشتند باید سر اژدهای هفت‌سر فساد را قاطعانه، بی‌ملاحظه و با رعایت عدل و انصاف در هم کوبید. به یقین عمل به این دو راهبرد اساسی نه تنها کشور و دولت را برای گذر از این زمانه پرآشوب تقویت خواهد کرد، بلکه شرایطی را به وجود خواهد آورد تا قدرتهای بزرگ  یکبار و برای همیشه فکر استفاده از حربه تحریم برای تحمیل خواسته‌های ظالمانه خود به ایران را  از سر بیرون کنند.