دست بردن مجلس و دولت در روند بازنشستگی و اصلاح قانون باعث نگرانی‌هایی نسبت به پرداخت بیمه توسط شهروندان شده است. دولت با این اقدام اگرچه چند مدتی صندوق‌ها را به پیش می‌برد اما مشکل اصلی سر جای خود باقی‌ست و شهروندان به مرور زمان با وجود این میزان حق بیمه و خدمات اندک، به سمت سرمایه‌گذاری در بازار‌های دیگر برای دوران بازنشستگی خود می‌روند.

«محسن سرخو» عضو سابق هیأت مدیره تأمین اجتماعی در این باره به انتخاب گفت: در مورد صندوق‌های بازنشستگی دو موضوع کلی داریم؛ اول دامنه شمول بازنشستگی و سن کار و موضوع دیگر بحث شرایط مالی و منابع و مصارف این صندوق‌ها. در مورد شرایط مالی و منابع و مصارف، تنها صندوقی که وابستگی اندکی به بودجه دولت دارد، تامین اجتماعی است. سازمان تامین اجتماعی به خاطر تکالیفی که در زمان دولت احمدی‌نژاد بر گردن آن انداخته شد و هزینه‌های آن را از آن سال پرداخت نکرد، بیش از ۷۰۰ همت از دولت طلبکار است. اگر دولت مطالبات این صندوق را پرداخت کند، تامین اجتماعی دچار مشکل نمی‌شود و نیاز نیست که مجلس تلاش کند تا سن بازنشستگی را کم و زیاد کند یا سوابق را تغییر دهد. البته اصلاحات پارامتریک در چند سال یک‌بار ضرورت دارد اما متاسفانه در کشورمان با نگاه سیستمی به موضوعات بیگانه هستیم.

وی درباره مقایسه افزایش سن بازنشستگان در ایران و کشور‌های توسعه‌یافته بیان کرد: در کشور‌های مختلف سن بازنشستگی از ۶۰ تا ۶۸ سال متغیر است اما هر کشوری سیستم خود را دارد. در بسیاری از کشور‌های که بازنشستگی بالای ۶۰ سال دارند، درمان افراد کلا رایگان است و هیچ هزینه‌ای بابت درمان و دارو نمی‌دهند. افراد با سنین بالا نیاز درمانی بیشتری دارند ولی درست در همین سنین است که ما از افراد باز هم پول درمان دریافت می‌کنیم و بیمه تکمیلی می‌گیرند و جدیدا یک بیمه دیگر به نام مکمل هم ایجاد شده است. این وضعیت باعث می‌شود که سن فرد وقتی بالا می‌رود هیچ مزیتی نداشته باشد. مثلا یک وقت سن بازنشستگی را دو سال افزایش می‌دهند، در مقابل مزیت بیشتری می‌دهند.

وی افزود: اینها فکر نمی‌کنند که بازنشسته نیاز‌های بیشتری داری و باید تامین شوند تا دستشان را جلو کسی دراز نکند. الان بازنشسته باید تلاش کند که به زندگی قبلی برسد چون بعد از بازنشستگی حقوقش کم می‌شود. سرخو درباره عدم صرفه اقتصادی پرداخت بیمه به نسبت سرمایه‌گذاری در طلا و دیگر مولفه‌های اقتصادی گفت: دیدگاه دولت این است که فکر می‌کند صندوق تامین اجتماعی هم مثل دیگر صندوق‌ها متعلق به دولت است در حالی‌که متعلق به بیمه‌پردازان است. پولی که بیمه‌پردازان پرداخت می‌کنند این صندوق‌ها را نگه می‌دارد. افراد باید بتوانند با یک حقوق مکفی بازنشست شوند اما الان این حق بیمه را به امید حقوق بازنشستگی خوب پرداخت می‌کنند اما دولت در پرداخت بدهی‌ها به تامین اجتماعی این‌قدر دچار تاخیر می‌شود و برای آنها خرده‌فرمایش صادر می‌کند که این صندوق‌ها تعهدات عادی قانونی را هم نمی‌توانند انجام دهند.

عضو پیشین هیات مدیره تامین اجتماعی در پایان گفت: کمبود منابع بازنشسته‌ها باید تامین شود، چون بازنشسته‌های تامین اجتماعی صاحبان اصلی سازمان تامین اجتماعی هستند. باید نسل‌های متعدد آینده از این سازمان پاسخ بگیرند. دولت فقط جیب خود را نگاه می‌کند و برای همه صندوق‌ها حکم یکسان صادر می‌کند که این یک امر اشتباه است. باید نمایندگان مجلس و دولت، هر گاه که می‌خواهند برای صندوق‌ها حکم کنند حتما از بخش‌های غیردولتی هم استفاده کنند.