امنیت شغلی نیروی کار در گرو تبدیل شدن قراردادهای موقت به دائم در کارهای مستمر و ساماندهی قراردادهای متعدد و مختلف نیروهای کار در کشور است.

موضوع امنیت شغلی را باید در سه بخش مورد ارزیابی قرار داد. نخست اصلاح قراردادهای موقت در کارهای دائم یا کارهایی با ماهیت مستمر، دوم ساماندهی قراردادهای متنوع و متعددی که با نیروهای کار بسته می‌شود و سوم قوانین حمایتی که بعضاً به تصویب می‌رسد ولی به جای آنکه همه نیروهای کار را شامل شود تنها یک‌ عده معدود مشمول آن می‌شوند.

در حال حاضر افرادی تحت عنوان کارگر یا کارمند در کشور وجود دارند که ۲۵ سال است قرارداد موقت هستند و هر سال قراردادشان تمدید می‌شود در حالی‌که در تمام کشورها اگر نیروی کار دست‌کم سه سال در جایی کار کند خود به خود قراردادش تبدیل به دائم، پیمانی یا رسمی می‌شود.

معتقدم تبدیل قراردادهای موقت در کارهای دائم نیازمند عزم و اراده جدی است. خوشبختانه دولت با توجه به اهمیت این موضوع اقداماتی برای ساماندهی قراردادهای نیروهای کار و تبدیل وضعیت آنها انجام داده و پیگیر این مسأله است که باید این موضوع روی ریل بیفتد تا هر چه سریع‌تر به نتیجه برسد. برای مثال کارگری که ۲۵ سال در یک مجموعه کار کرده و کارفرما از او راضی بوده که قراردادش را هر سال تمدید کرده است باید قرارداد او از حالت موقت به دائمی تبدیل شود.

درخصوص تبصره ۱ ماده ۷، آیین‌نامه مربوطه تصویب و سقف حداکثر چهار سال در کارهای موقت تعیین شده است. انتظار می‌رود در خصوص تبصره ۲ هم اقدام عاجلی صورت گیرد که معتقدم با یک ابلاغیه یا لایحه می‌توان این مشکل را برطرف کرد و در هفته کارگر این خبر خوش را به کارگران و جامعه کارگری داد. در عین حال باید به بخشنامه تبدیل وضعیت فرزندان ایثارگران اشاره کرد. دولت سال گذشته فرزندان افرادی که دست‌کم شش ماه سابقه حضور در جبهه یا مناطق جنگی را داشتند در بخش‌های مختلف به صورت کارمند رسمی درآورد و تبدیل وضعیت کرد. این اقدام مبارک و ارزشمندی بود که از سوی دولت در حمایت از خانواده‌های ایثارگران صورت گرفت ولی در عین حال عده بسیاری از کارگران یا کارمندانی که سوابق بالایی داشتند و در شرکت‌ها و مجموعه‌ها، به صورت قراردادی کار می‌کردند از آن محروم ماندند و این بخشنامه شامل حالشان نشد و نوعی حالت تبعیض ایجاد کرد لذا انتظار داریم متولیان امر در خصوص کارگران و کارمندانی هم که سال‌ها با قرارداد موقت به خدمت گرفته شده و تبدیل وضعیت نشده‌اند تصمیم مثبت و ارزشمندی بگیرند تا رضای خدا و خلق خدا را در پی داشته باشد.

متاسفانه در حال حاضر با تعدد و تنوع قراردادهای کار مواجه هستیم. اگر می‌خواهیم نیروی کار امنیت شغلی داشته باشد و دلگرم کار شود باید نگران قرارداد کار نباشد. متاسفانه می‌بینیم که در یک مجموعه یک‌سری کارمندان درحال فعالیت هستند که با قراردادهای مختلف معین، پیمانی، شرکتی، خرید خدمات یا رسمی به خدمت گرفته شده‌اند. این قراردادها باید ساماندهی شوند زیرا وجود قراردادهای کار متعدد و متفاوت ضمن تبعیض و اجحاف در حق سایر نیروهای کار موجب بی‌انگیزگی در کار و پایین آمدن بهره‌وری مجموعه‌ها می‌شود.

معتقدم شرایط بازار به گونه‌ای نیست که نیروهای باقیمانده در فضای کسب و کار را هم از دست بدهیم. در گذشته اکثر نیروهای کار به محض ورود به یک شرکت یا کارخانه، فرم استخدام پر می‌کردند و مشغول کار می‌شدند و این مسأله در کیفیت تولید و بهره‌وری تاثیرگذار بود اما امروز قراردادهای شش‌ماهه، یک‌ساله و موقت رواج پیدا کرده در حالی‌که زیبنده نیست نیروهای کار با قرارداد موقت بازنشسته شوند.

در پایان باید گفت امنیت شغلی زمانی محقق می‌شود که همسان‌سازی شغلی اتفاق افتاده باشد و همه نیروهای کار با یک قرارداد مشخص به خدمت گرفته شوند. اگر این اتفاق بیفتد نگرانی از آینده شغلی و عدم تمدید قرارداد از بین رفته و نیروهای کار بدون تبعیض و با انگیزه و دلگرمی بیشتر به کار و تولید می‌پردازند.

 

کپی شد