دبیرکل خانه پرستار هرچند که آمار مهاجرت پرستاران را اعلام می‌کند اما تاکید می‌کند که همکاران پرستارش، از اعلام این آمار دل‌خوشی ندارند. او می‌گوید: «همکارانم می‌گویند آمار از مهاجرت پرستاران را اعلام نکنید چون به جای اینکه مشکلات را حل کنند، سنگ‌اندازی می‌کنند برای موسسات کاریابی و راه‌های مهاجرت تا پرستاران برای خروج از کشور دچار مشکل شوند».

محمد شریفی‌مقدم در گفت‌وگو با خبرآنلاین‌ براساس آنچه که آمار درخواست گواهی می‌داند، می‌گوید: فقط براساس این آمار دست‌کم سالانه ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند یعنی ماهانه حدود ۲۰۰ پرستار کشور را ترک می‌کنند.‌ البته این آمار هم دقیق نیست، چون برخی شخصی یا از راه‌های دیگری برای مهاجرت اقدام می‌کنند. به گفته وی، کشورهای مقصد مهاجرت برای پرستاران آلمان، آمریکا، استرالیا و کانادا هستند. شریفی‌مقدم دلیل اصلی این موضوع را تبعیض و وضعیت مالی می‌داند و می‌گوید: علت اصلی این اندازه اقبال پرستاران برای خروج از کشور، دافعه و مشکلات موجود در نظام سلامت است. حقوق پرستاران در سایر کشورها از ۴ تا ۸ هزار دلار است. در کشور ما حداقل و حداکثر حقوق پرستاران ۶ تا ۱۲ میلیون تومان است یعنی حداکثر ۳۰۰ دلار در ماه. به گفته او استانداردهای کار و خدمات را هم در نظر بگیریم باز هم ماندن و کار کردن در نظام سلامت مقرون به صرفه نیست چرا که براساس اعلام سازمان جهانی بهداشت،‌ تعداد پرستار برای هر هزار نفر جمعیت‌ با شاخص حداقل، متوسط و حداکثر، ۳، ۵-۶ و ۹-۱۰ پرستار است، در حالی که در کشور ما برای هر هزار نفر ۱.۶ پرستار مشغول به کار هستند.

دبیرکل خانه پرستار تاکید می‌کند: بزرگترین مشکل پرستاران در ایران تبعیض است. در اکثر کشورهای دنیا اختلاف حقوق پرستاران و پزشکان به این شکل است که پزشکان ۱.۵ تا ۳ برابر پرستاران درآمد دارند. در ایران در حقوق ثابت، پرستاران در نهایت ۱۲ میلیون و پزشکان چند ده میلیون می‌گیرند که این اختلاف اتفاقا پذیرفته شده هم هست اما در بحث کارانه، اختلاف بین این دو گروه بالای صد برابر است.

شریفی‌مقدم با اشاره به این مشکلات نسبت به خروج نیروهای با کیفیت پرستاری از کشور نگران است و نسبت به آینده این وضع در کشور هشدار می‌دهد.