نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد که حداقل دستمزد سالانه کارگران در سال ۱۳۹۹ نسبت به متوسط هزینه سالانه یک خانوار شهری 35درصد و یک خانوار روستایی 64درصد بوده است. به گزارش ایسنا، یکی از مهمترین چالش‌های حوزه روابط کار و دغدغه شورای عالی کار در پایان هر سال، موضوع تعیین حداقل دستمزد است. برابر ماده ۴۱ قانون کار، حداقل دستمزد باید براساس نرخ تورم و سبد هزینه معیشت به گونه‌ای تعیین شود که حداقل‌های زندگی یک خانوار کارگری را تامین کند. حداقل مزد، حقوقی است که همه ساله توسط شورای عالی کار براساس مفاد قانون کار تعیین و ابلاغ می‌شود و کارفرما مجاز به پرداخت میزان کمتر از آن برای کار با حداکثر ساعات کار قانونی نیست. مطابق بررسی‌های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، نسبت حداقل دستمزد سالانه کارگران در سال ۱۳۹۹ به متوسط درآمد سالانه خانوارهای شهری ۳۰درصد و خانوارهای روستایی ۵۳.۳درصد بوده است. این در حالی است که حداقل دستمزد سالانه کارگران نسبت به متوسط هزینه سالانه یک خانوار شهری ۳۵.۳درصد و خانوار روستایی ۶۴.۲درصد بوده است. این اعداد برای سال 98، برابر 34.1درصد برای خانوارهای شهری و 62.1درصد برای خانوارهای روستایی بوده است. طبق این گزارش، متوسط درآمد سالانه یک خانوار شهری در سال ۱۳۹۷ مبلغ ۴۳ میلیون تومان و در سال ۱۳۹۸ حدود ۵۴ میلیون تومان بوده که به بیش از ۷۴ میلیون تومان در سال ۱۳۹۹ رسیده و نشان می‌دهد که درآمد سالیانه خانوارهای شهری در سال گذشته نسبت به دو سال قبل از آن رشد داشته است. متوسط هزینه سالانه خانوارهای شهری نیز از ۴۰ میلیون تومان در سال ۱۳۹۷ و ۴۸ میلیون تومان در سال ۱۳۹۸ به بیش از ۶۳ میلیون تومان در سال گذشته رسیده و از افزایش چشمگیر هزینه‌های خانوار حکایت دارد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که سال گذشته هر خانوار شهری بیش از ۷۴ میلیون تومان در سال درآمد داشته و بیش از ۶۳ میلیون تومان هزینه کرده است. هزینه سالانه یک خانوار روستایی نیز طی سال گذشته حدود ۳۵ میلیون تومان بوده در حالی‌که ۴۲ میلیون تومان درآمد در سال به دست آورده است.