یک فعال صنفی کارگری با انتقاد از وعده‌های محقق نشده مسئولان گفت: اگر مسئولان، مرد میدان هستند، فقط عمل و کردار پیشه کنند و شعار ندهند.

عبدالله بلواسی در گفت‌وگو با ایلنا با اشاره به وعده‌های انتخاباتی پیشین گفت: قرار بود قفل‌های زنگ‌زده اقتصاد را بگشایند اما قفل به پای زندگی کارگران و مزدبگیران نهادند.

وی افزود: یکی از شعارها، اشتغال و کارآفرینی بود. می‌گفتند در دولت قبلی فساد وجود داشت و پول‌های نفت و دکل‌های نفتی را غارت کردند. گفتند چرا تحصیل‌کرده‌ها باید به خارج فرار کنند. از وضعیت درمان، مسکن و مایحتاج اولیه ناراضی بودند اما در هیچ زمینه بهبود اساسی حاصل نشد.

این فعال کارگری اضافه کرد: تورم افسارگسیخته، دستمزدهای ریالی و چندین برابر زیر خط فقر و هزینه‌های دلاری، زندگی هزاران کارگر و مزدبگیر را در سراشیبی سقوط قرار داده است. خانواده‌ها از پس هزینه‌های سرسام‌آور زندگی برنمی‌آیند و هر روز به تعداد کودکان کار افزوده می‌شود. به اعتراف مسئولان بهزیستی فقط در تهران ۴۵۰۰ کودک کار وجود دارد. هر روز شاهد فرار بیشتر نخبگان و مغزهای جوان و متفکر ایرانی به دیار غربت هستیم. از بخت بد ما کارگران و مزدبگیران در این دو سال اخیر ویروس منحوس کرونا هم اضافه شد و شغل‌های بیشتری را نابود کرد. سطح کیفیت آموزش به پایین‌ترین حد خود رسیده و با نبود پول برای تهیه گوشی‌های هوشمند، هزاران دانش‌آموز که اکثرا فرزندان کارگران و روستاییان هستند از تحصیل جامانده و ترک تحصیل کردند. متاسفانه شاهد اخبار بدی در ارتباط با خودکشی دانش‌آموزان هم بودیم. در این شرایط باید پرسید راهکار مسئولان برای مقابله با کرونا و در کنار آن صف‌های طویل روغن، برنج، مرغ و... چه بوده است؟

بلواسی می‌گوید: کارگران توان تهیه مسکن یا اجاره مسکن را ندارند و به ناچار در آلونک‌های مناطق محروم و اطراف شهرها ساکن می‌شوند. در تعدادی از شهرها محلی به نام درمانگاه تامین اجتماعی وجود دارد اما امکانات پزشکی آن در حد یک درمانگاه روستایی هم نیست. پزشکان و خیلی از آزمایشگاه‌ها با تامین اجتماعی قرارداد ندارند. سرانه درمان برای کارگران و مزدبگیران ناچیز است و بودجه برای همسان‌سازی مستمری بازنشستگان وجود ندارد.

وی می‌گوید: کارگران دیگر از شعارها و وعده‌های بی‌پشتوانه خسته‌اند و بهتر است مسئولان دیگر شعار ندهند و اگر می‌توانند «عمل» پیشه کنند.

 

 

کپی شد