شیوع بالای اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار در ایران

نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که مشکلات اسکلتی-عضلانی ناشی از کار در بین کارکنان ایرانی، به ویژه در اندام‌های فوقانی (گردن، شانه‌ها، مچ‌دست‌) و اندام‌های تحتانی (کمر، زانو، ران و باسن و فوقانی پشت) در مقایسه با دیگر کشورها، شیوع بیشتری دارد.

به گزارش ایسنا، اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار از عمده‌ترین عوامل از دست رفتن زمان کار، افزایش هزینه‌ها و آسیب‌های انسانی نیروی کار و فرسودگی شغلی است. براساس برآورد سازمان بین‌المللی کار، سالانه حدود ۱۶۰میلیون بیماری مرتبط با کار در جهان اتفاق می‌افتد و اختلالات اسکلتی- عضلانی رکوردار بیشترین آسیب است.

با توجه به شیوع بالای این اختلالات و اهمیت این موضوع، پژوهشگران دانشگاه‌های علوم پزشکی کرمانشاه، ایلام، البرز، خلخال، اصفهان، زابل و تربت حیدریه در یک مطالعه مشترک، شیوع اختلالات اسکلتی ناشی از کار را در ایران، مورد بررسی قرار دادند. این مطالعه به صورت فراتحلیل انجام شد و طی آن تمامی مقالات مرتبط با موضوع اختلالات اسکلتی- عضلانی ناشی از کار در ایران که بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۶ انجام شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. با بررسی مقالات، در نهایت ۴۵ مقاله در این بازه زمانی ۱۵ ساله، ارزیابی شد.

یافته‌های این مطالعه نشان داد که بیشترین شیوع آسیب‌های اسکلتی- عضلانی اندام‌های تحتانی، مربوط به کمر و زانو و بالاترین میزان شیوع در اندام‌های فوقانی، در گردن است. پس از آن آسیب‌های زانو، شانه، پشت، مچ دست و... به ترتیب بیشترین شیوع را داشتند. به گفته پژوهشگران این مطالعه، در مجموع نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مشکلات اسکلتی-عضلانی ناشی از کار در بین کارکنان ایرانی، به ویژه در اندام‌های فوقانی (گردن، شانه‌ها، مچ‌دست‌) و اندام‌های تحتانی (کمر، زانو، ران و باسن و فوقانی پشت) در مقایسه با دیگر کشورها، شیوع بیشتری دارد.

محققان درباره پیشگیری از شیوع این اختلالات می‌گویند: «در نظر گرفتن سن، سابقه کاری، سال‌های تحصیل و توانایی فیزیکی کارکنان در به‌کارگیری آنها در بخش‌های مختلف و آموزش کارکنان در خصوص روش صحیح انجام کار و بهترین وضعیت بدنی در حین کار یا نشستن، ازجمله اقداماتی است که می‌تواند در پیشگیری از اختلالات اسکلتی-عضلانی نقش موثری داشته باشد». این پژوهشگران اضافه می‌کنند: «اقداماتی نظیر کاهش ساعت کاری، تغییر ایستگاه‌های کاری، طوری که صندلی‌ها و میزهای سفارش داده‌شده منطبق با اصول ارگونومی و متناسب با ابعاد بدنی افراد طراحی‌شده باشند، می‌تواند از بروز ناراحتی‌ها جلوگیری کند. همچنین استفاده از زیرپایی‌های مناسب، تعیین زمانی جهت ورزش کارکنان و ارائه دوره‌های آموزشی به کارکنان، به عنوان استراتژی‌هایی برای کاهش خطر ابتلا به این اختلالات پیشنهاد می‌شود».