مریم علامه‌زاده

رابرت فیسک، در یادداشتی برای روزنامه ایندیپندنت نوشت: یک نسل قبل از این، عملیات موسوم به ققنوس از سوی سازمان اطلاعات آمریکا انجام شد و در آن دست به شکنجه و قتل مردم ویتنام زدند. حالا چطور نمی‌توان انتظار داشت که یک دیکتاتور عرب همان کار را در مقیاس بسیار کوچک‌تر انجام دهد؟ من نمی‌توانم تصور کنم که آمریکایی‌ها چرا به دنبال اره و استخوان‌های خاشقجی هستند. اسناد تجاوزات گسترده پس از شکنجه را در ویتنام نشان‌ می‌دهد ولی اره و استخوانی در کار نیست.

باب منندز، سناتور دموکرات عنوان می‌کند که آمریکا باید پیامی صریح و شفاف به عربستان سعودی بدهد، مبنی بر اینکه اقدام به قتل آن‌ها از سوی جامعه جهانی پذیرفته نیست؛ جالب آنکه این سخنان را فردی بیان می‌کند که از قتل افراد بی‌گناه در غزه از سوی اسرائیل دفاع می‌کند.

شاید منظور منندز از جامعه جهانی همان کاخ سفید است؛ جایی که بن‌سلمان با آن غریبه نیست. وقتی که حداقل یکی از روسای جمهور این کشور به جرائم جنگی در عراق متهم است و دستش به خون ده‌ها هزار بی‌گناه آلوده است، چطور می‌تواند به سناتورهای خود اجازه دهد یک عرب را به دلیل کشتن یک عرب دیگر متهم کند و سروصدا کند؟

جدای جنگ عراق روسای‌جمهور آمریکا همیشه در قبال کشتارهای جمعی دیگر دیکتاتورها سکوت کرده‌اند. ترامپ با کیم جونگ اون دست می‌دهد و او را به کاخ سفید دعوت می‌کند. اوباما در کاخ سفید پذیرای دیکتاتور خون‌خوار از گامبیا، بورکینافاسو و کامرون بود. حسنی مبارک که پلیس مخفی کشورش بارها زندانیان را مورد تجاوز قرار داد و بدون برگزاری دادگاه صدها اسلام‌گرا را در مصر به دار آویخت.السیسی، رئیس‌جمهور کنونی مصر 60 هزار زندانی سیاسی دارد، همه از نزدیکان روسای جمهور هستند.

پیام واضح و صریح سناتور منندز تنها یک چیز بود: این پیام چندین دهه واضح و ثابت بوده است: اینکه منافع آمریکا بالاتر از هرگونه اخلاقیات و مسائل بین‌المللی قرار داد. چرا آمریکا از جنگ صدام برای تخریب ایران و استفاده تجهیزات شیمیایی علیه این کشور حمایت کرد. چرا رامسفلد در سال 1993 میلادی با صدام برای سرکوب مخالفانش با گاز خردل مصالحه کرد تا سفارت آمریکا در این کشور بازگشایی شود؟ این جنایت بیش از سه هزار قربانی داشت و تعداد نهایی قربانیان به حدود 50 هزار نفر رسید که قتل خاشقجی در برابر آن هیچ است.

بااین‌حال جینا هاسپل گفت دیکتاتور مورد علاقه آمریکا در خاورمیانه درباره قتل جمال خاشقجی مطلع بوده است، واقعیتی که لرزه بر اندام همه ما انداخت. آیا منندز از امضای صدام پای حکم مرگ هزاران مرد و زن عراقی قبل ازدیدار با دونالد رامسفلد، مطلع است؟ یا در مورد دوترته که خود را هم‌وزن هیتلر می‌داند و حکم قتل مظنونان مواد مخدر را امضا کرد؟ و یا در مورد سوهارتو که با وجود قتل 500 هزار نفر در اندونزی، هیچ‌وقت محاکمه نشد؟

باید به یاد بسپاریم که هزاران فرد بی‌گناه در جنگ یمن کشته شده‌اند و این کشتار به دستور شخص محمد بن‌سلمان و با حمایت لجستیک آمریکا انگلیس انجام شده است و هنوز هم ادامه دارد و نیازی هم به تأیید هاسپل، رئیس سازمان سیا نیست، چرا که اصلاً برای سناتورهای آمریکایی چیز عجیب و شگفت‌انگیزی نیست. برای آن‌ها کشته شدن یک عده عرب به دست دسته دیگری مسئله‌ای عادی است و آن‌ها در مورد قحطی و گرسنگی در جلسه غیرعلنی سناتورها با هاسپل چیزی نشنیدند.

سناتورها کاری با بمباران مساجد، مراسم عروسی، بیمارستان‌ها و مدارس در یمن ندارند و هیچ‌کس اشکی برای این بی‌گناهان نمی‌ریزد. زمانی که شما به‌اصطلاح از روی اشتباه مساجد، بیمارستان‌ها، مراسم عروسی و مدارس را در افغانستان، عراق و سویه بمباران می‌کنید، باید هم اشک ریختن سخت باشد.