برد دیدنی والیبال مقابل تیم سابق پیاتزا
کامبک شیرین
نگار رشیدی
زمانی که تیم ملی والیبال ایران آماده می‌شد تا راهی لیگ ملت‌های ۲۰۲۵ شود، تنها چیزی که برای هواداران این رشته مهم بود این بود که عملکردی از این نسل جوان ببینند که خاطرات تلخ و تاسف‌بار دوره قبل را از یاد ببرد. البته با توجه به رقبای بسیار قدرتمند ایران در هفته نخست، انتظار نمی‌رفت که بلندقامتان بتوانند شروعی توفانی داشته باشند اما تیم جوان و آینده‌داری که روبرتو پیاتزا بسته، رفته رفته خودش را پیدا کرد، رو به جلو رفت و در هفته دوم امیدوارکننده‌تر از همیشه ظاهر شد. آنها که در هفته اول تنها توانسته بودند اوکراین را شکست دهند، در هفته دوم سه پیروزی مهم و ارزشمند از چهار مسابقه به دست آوردند تا هم نوید روزهای بهتر را بدهد و هم در جدول رده‌بندی صعود کند. تیم ملی والیبال ایران در پایان هفته دوم با چهار برد مقابل اوکراین، صربستان، آرژانتین و هلند و کسب ۱۲ امتیاز در جایگاه دهم جدول قرار گرفت. در پایان هفته دوم رنکینگ فدراسیون جهانی نیز به روز شد و تیم ملی ایران با ۲۰۹.۱۳ امتیاز و با یک پله صعود در رتبه چهاردهم جهان قرار گرفت. تنها شکست تیم پیاتزا در هفته دوم مقابل آلمان رقم خورد.
تغییر نسل در مسیر درست
درمجموع آنچه که درباره تیم ملی والیبال مشهود است، تغییر نسل گسترده‌ای است که در ترکیب تیم ملی رقم خورده است. نسلی که نوید یک آینده درخشان را می‌دهند و می‌توان گفت دیگر جای ستاره‌های نسل طلایی خالی نیست. کاری که پیاتزا در این تیم انجام داد، نیازی بود که سال‌ها در این تیم احساس می‌شد. او درنهایت بازیکنان جوان و کم‌تجربه را به خط کرد تا تیم ملی را در یک مسیر تازه قرار بدهد.
برخی از این بازیکنان برای نخستین بار در یک رقابت سطح اول بین‌المللی شرکت می‌کنند اما با حمایت روانی و فنی کادر فنی، عملکرد خوبی از خود به نمایش گذاشته‌اند. درست است که کسب نتیجه در لیگ ملت‌ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است اما هدف اصلی برای این تیم جوان و آینده‌دار، المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس است. مسابقاتی که از نگاه کارشناسان نقطه قوتی برای والیبال ایران تلقی می‌شود. به همین خاطر هم ملی‌پوشان از همین الان به دنبال تقویت و اثبات خود هستند تا سه سال دیگر در شهر فرشته‌ها دست به توپ شوند.
نگاهی به هفته اول و دوم
اما اگر بخواهیم به لیگ ملت‌ها برگردیم، الان بهترین زمان است که عملکرد تیم ملی را در دو هفته‌ای که سپری شده، مقایسه کنیم. همان‌طور که اشاره شد، آنچه که بیش از هر چیزی در این تیم مشاهده می‌شود، پیشرفتی است که بازیکنان از نظر فنی نشان داده‌اند. به عنوان مثال در هفته اول یکی از اصلی‌ترین نقاط ضعف، در خط دریافت دیده می‌شد. خطی که بسیار ناپایدار و پرنوسان بود و روی عملکرد پاسور هم تاثیر می‌گذاشت. در هفته اول تنوع حملات کم بود و سرویس‌ها با خطاهای زیادی ارسال می‌شد. دو ضعفی که امتیازهای مهمی را از تیم ملی می‌گرفت و به خصوص در بازی‌های نزدیک مثل شکست مقابل آمریکا یا اسلوونی تاثیرگذار بود. در دفاع روی تور هم به دلیل عدم هماهنگی، امتیازهای آسانی تقدیم حریف می‌شد.
درمجموع آنچه که درباره تیم ملی والیبال مشهود است، تغییر نسل گسترده‌ای است که در ترکیب تیم ملی رقم خورده است. نسلی که نوید یک آینده درخشان را می‌دهند. پیاتزا بازیکنان جوان و کم‌تجربه را به خط کرد تا تیم ملی را در یک مسیر تازه قرار بدهد
اما در هفته دوم، تیم ملی به نحوی بازی می‌کرد که مشخص بود در زمانی که در اختیار داشت، به خوبی روی نقاط ضعفش کار کرده است. دریافت‌های بهتر، کاهش خطاهای سرویس، بهبود عملکرد دفاع روی تور و همچنین تصمیم‌گیری‌های بهتر در لحظات حساس، چهره‌ای متفاوت از تیم ملی را در هفته دوم نمایان کرد. نتیجه این هم پیروزی مقابل تیم‌های قدرتمند آرژانتین، صربستان و هلند بود. نکته دیگری که بسیار بولد بود، افزایش اعتماد به نفس و تمرکز ذهنی بازیکنان بود.
اما این پیشرفت‌ها که قابل تقدیر هم هستند باعث نمی‌شود که چالش‌هایی که هنوز همراه تیم ملی است، نادیده گرفته شود. هنوز شروع‌های کُند در برخی ست‌ها و نوسانات در طول مسابقه نگرانی‌هایی را در دل دارد که البته با توجه به حرکت رو به جلوی ملی‌پوشان به نظر می‌رسد که برطرف شدن این ضعف‌ها نیز به زودی اتفاق بیفتد.
جبران گذشته با پیاتزا
نباید فراموش کرد که در عملکردی که تیم ملی والیبال تا به اینجای کار داشته، رد پای یک مرد از کشور چکمه دیده می‌شود. شکلی که پیاتزا تیم ملی را هدایت می‌کند، نیاز به تعریف ندارد. او چه در زمان آماده‌سازی تیم و چه در دو هفته‌ای که از مسابقات گذشته، نشان داده که یک مربی تمام‌عیار است که استراتژی درست و خاص خودش را در مسابقه دنبال می‌کند. او با تکیه بر درک عمیق از بازی، توانسته با کوچک‌ترین تغییرات تاکتیکی، جریان دیدارهای دشوار را به سود ایران برگرداند و تیم را در مسیر برد قرار دهد.
در دیدار مقابل هلند که اتفاقا با توجه به اینکه پیاتزا قبلا هدایت آنها را برعهده داشت بسیار مهم بود، مرد ایتالیایی تیمش را از یک شکست تلخ و غیرمنتظره نجات داد و یک کامبک تماشایی را به هواداران تقدیم کرد. در این بازی پیاتزا در حالی که تیمش دو بر یک عقب بود، بار دیگر یک تعویض طلایی انجام داد و با به زمین فرستادن به موقع عرشیا به‌نژاد روند مسابقه را کاملا تغییر داد. بعد از این تعویض، ملی‌پوشان ایران با روحیه‌ای تازه، کنترل مسابقه را در دست گرفتند و با پیروزی در ست‌های چهارم و پنجم، یک برد ارزشمند دیگر را رقم زدند.
کاری که پیاتزا روی نیمکت ایران انجام می‌دهد، دقیقا همان چیزی است که از یک مربی بزرگ انتظار می‌رود. او می‌داند که چه زمانی بهترین وقت برای گرفتن تایم‌اوت است، چه زمانی باید ترکیب را تغییر دهد و چگونه تیم را از بحران خارج کند. حالا تیم ملی با پیاتزا هم نتایج بهتری می‌گیرد و هم از نظر ذهنی و روحی نیز به ثبات رسیده است. حالا هواداران منتظر روزی هستند که با پیاتزا و تیمی که تشکیل داده، سکوهای مهمی را زیر پای ملی‌پوشان ببینند.
اما شاید بخش مهم عملکرد تیم پیاتزا این است که آنها باعث شدند خاطرات تلخ لیگ ملت‌های ۲۰۲۴ به فراموشی سپرده شود. مسابقاتی که ایران با سرمربیگری موتا پائز از ۱۲ مسابقه تنها دو برد به دست آورد و مسابقات را با ایستادن در رده پانزدهم به پایان برد. شکست‌های متوالی حتی مقابل تیم‌هایی چون ترکیه و بلغارستان، اخراج پائز را به دنبال داشت تا تیم ملی در پنج بازی آخر با هدایت پیمان اکبری کار را دنبال کند. حالا اما با نمایش‌هایی که تیم ملی در مسابقات سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد، هیچ‌کس به آن روزها فکر نمی‌کند.
تیم ملی ایران حالا باید خودش را برای یک عملکرد درخشان دیگر در هفته سوم آماده کند. هفته‌ای که تیم‌های لهستان، فرانسه، چین و بلغارستان انتظار ستاره‌های جوان پیاتزا را می‌کشند.
دیدگاه تان را بنویسید