داستان شجاع و بیرو که اصلا در فرم ایدهآلی قرار ندارند
زنگ خطر

آریا طاری
میلاد محمدی چهره ویژه بازی ایران و قطر بود؛ بازیکنی که خیلی بچهگانه با دریافت دو کارت زرد از زمین مسابقه اخراج شد تا تیم ملی بیش از ۵۵ دقیقه با یک بازیکن کمتر بازی کند. شاید او مقصر اصلی شکست باشد یا شاید هم خیلیها پس از مصاحبه سرمربی تیم، امیرحسین حسینزاده را مقصر اصلی باخت بدانند؛ بازیکنی که جناب قلعهنویی مدعی است به دلیل جوانیاش اشتباه کرده و او با شکست، هزینه جوانگرایی را داده است. البته اگر بخواهیم منطقی حساب کنیم، این شکست دو مقصر اصلی دیگر هم داشته است؛ باتجربههایی که همتیمی هستند و بیشتر از اینکه به فکر فوتبال بازی کردن باشند، دنبال مصاحبه کردن و حاشیه درست کردن برای خودشان و تیمهایشان هستند.
قطر با وجود اینکه پس از اخراج محمدی با یک نفر بیشتر فوتبال بازی میکرد، نتوانست فشار زیادی به دروازه ایران بیاورد. شاید تنها موقعیت جدی آنها همان صحنه گل بود که اصلا نباید به موقعیت گل تبدیل میشد! در آن صحنه شجاع خلیلزاده نقش کلیدی را ایفا میکند و با دفع اشتباه توپ به قطریها پاسگل میدهد
1- قطر با وجود اینکه پس از اخراج محمدی با یک نفر بیشتر فوتبال بازی میکرد، نتوانست فشار زیادی به دروازه ایران بیاورد. شاید تنها موقعیت جدی آنها همان صحنه گل بود که اصلا نباید به موقعیت گل تبدیل میشد! در آن صحنه شجاع خلیلزاده نقش کلیدی را ایفا میکند و با دفع اشتباه توپ به قطریها پاسگل میدهد. با این اتفاق مدافع ۳۶ ساله تیم ملی که قلعهنویی اعتقاد زیادی به او دارد، پایهگذار تکگل قطر میشود و مقدمات باخت تیم ملی را فراهم میکند.
2- اشتباه شجاع بهترین موقعیت را به قطریها داد اما همانطور که قلعهنویی خودش اعتراف کرده، بیرانوند هم نباید از زاویه بسته چنین گل بچهگانهای را میخورد. جالب اینکه قلعهنویی به بیرو هم علاقه شدیدی دارد و حتی در بازیهای دوستانه هم به دروازهبانانی مثل حسینی و نیازمند اعتماد نمیکند. در یک سال اخیر شایعه شده همین اصرار قلعهنویی به حضور بیرو در چارچوب دروازه باعث شده تا کمیته انضباطی حکم محرومیت این دروازهبان را صادر نکند و آن را مسکوت نگه دارد.
3- شجاع و بیرو هم در پرسپولیس تجربه بازی کنار هم را داشتهاند و هم سال گذشته در تراکتور به هم رسیدهاند. هرچند تراکتور در این فصل با این ملیپوشان به قهرمانی رسید و یکی از بهترین خطوط دفاعی را داشت و حتی بیرانوند صاحب دستکش طلایی شد اما خیلیها اعتقاد دارند شجاع و بیرو فصل خوبی را پشت سر نگذاشتند. خیلی از کارشناسان اعتقاد دارند تراکتور با اشتباه این دو بازیکن از آسیا حذف شد و در لیگ هم هر دو بازیکن اشتباهات زیادی در طول فصل داشتند اما قدرت تیم قهرمان در فاز هجومی اجازه نداد این اشتباهات به چشم بیاید. به نوعی میتوان گفت شجاع و بیرو همه کار برای قهرمان نشدن تراکتور کردند اما مهاجمان و هافبکهای این تیم اجازه ندادند جام به تیم دیگری برسد.
4- همانطور که عنوان شد هر دو بازیکن در این فصل بیشتر از اینکه به واسطه عملکردشان مورد توجه رسانهها قرار بگیرند، به واسطه حاشیههایی که داشتند تیتر یک شدند. بیرو که یک فصل تمام درگیر جدایی غیرقانونیاش از پرسپولیس بود و حتی با هواداران و مدیریت این تیم وارد جنگی تمامعیار شد. او حتی بعد از قهرمانی هم بیخیال حواشی نشد و با انجام یک مصاحبه و مطرح کردن داستان دکترایش به تیتر یک رسانهها تبدیل شد و یک هفته تمام درگیر این ماجرا بود. یعنی درست در هفتهای که بیرانوند باید خودش را آماده دیدار با قطر میکرد، با واژه «دکتر» مورد توجه رسانهها بود و میتوان گفت اصلا برای این بازی تمرکز نداشت. شجاع هم که در روزهای پایانی فصل درگیر کشالهاش(!) بود و کارش به کمیته انضباطی کشید.
5- حالا در این شرایط اصلا چطور باید از این دو بازیکن انتظار داشت تا در تیم ملی عملکرد خوبی داشته باشند. روز گذشته آماری از شجاع منتشر شد که نشان میداد او نهتنها در بازی با قطر بلکه در سایر بازیها هم ضربههای عجیبی به تیم ملی زده است. اینطور که فوتبال 360 میگوید، از ۱۵ گل خورده آخر تیم ملی در حضور شجاع، هشت گل با اشتباه این مدافع به ثمر رسیده که آمار فاجعهباری است. این در حالی است که قلعهنویی کماکان اصرار به استفاده از او دارد و حاضر نیست به مدافعان جوان فوتبال ایران بازی بدهد. سوال اینجا است که یک مدافع جوان در صورت حضور در ترکیب قرار بود بیشتر از هشت اشتباه کلیدی داشته باشد؟ از طرف دیگر شجاع سال آینده ۳۷ ساله خواهد شد و معلوم نیست در این سن قرار است چه کمکی به تیم ملی بکند.
6- بازهم به همان بحث کلیدی جوانگرایی برمیگردیم. مدتها است کارشناسان فوتبال میگویند تیم ملی احتیاج به جوانگرایی و پشتوانهسازی دارد اما کیست که زیر بار برود. روز گذشته در مطلبی به نمایشی بودن جوانگرایی در تیم ملی اشاره داشتیم که ممکن است در آیندهای نزدیک ضربهای عجیب به فوتبال ایران بزند. در جام جهانی گذشته دیدیم که با مصدومیت بیرانوند، جانشین او اصلا شرایط بازی نداشت و در همین بازی با قطر هم دیدیم حسینزاده نتوانست کیفیتش در لیگ را در تیم ملی نشان دهد چون اصلا در بازیهای گذشته به او میدان داده نشده بود. زنگ خطر حالا برای فوتبال ایران به صدا درآمده اما قلعهنویی و اطرافیانش انگار تصمیمی برای
شنیدن ندارند.
دیدگاه تان را بنویسید