کشته‌ شدن با دریبل زیدانی!

دوران سلطنت هزار روزه رئال مادرید بر لیگ قهرمانان اروپا، بالاخره به پایان رسید. آنها در سه دوره متوالی، قهرمان اروپا شدند و قرار نبود برای همیشه جام را از آن خود کنند اما آن‌چه در این فصل برای رئال مادرید اتفاق افتاد، تنها «حذف شدن» نبود. 

سفیدها به بدترین شکل ممکن تحقیر شدند و سقوط را با تمام وجودشان احساس کردند. تیمی که با زیدان، در اروپا هیچ حریفی را در قواره‌های خودش نمی‌دید، حالا با یکی از بدترین شکست‌های تمام تاریخش از لیگ قهرمانان کنار رفت. تا همین چند هفته قبل، به نظر می‌رسید رئال سولاری بالاخره خودش را پیدا کرده و در حال اوج گرفتن است. رئال در پنج دیدار متوالی در لالیگا پیروز شده و با لغزش‌های بارسا، به آینده امیدوار بود. آنها در بازی رفت نیمه‌نهایی کوپا‌دل‌ری در نیوکمپ، به مراتب بهتر از بلوگرانا نشان دادند و آژاکس را نیز در آمستردام آره‌نا از پیش رو برداشتند. 

شکست برابر خیرونا در خانه اما، ضامن انفجار رئال مادرید را جدا کرد و فجایع سریالی، پشت سر هم از راه رسیدند. دو شکست متوالی ظرف چند روز مقابل بارسا و باخت چهار گله به تیمی که از سال 1997 هرگز یک بازی خارج از خانه در مرحله حذفی لیگ قهرمانان را با پیروزی سپری نکرده بود، عملا همه امیدهای رئال را به تباهی کشاند. کهکشانی‌ها در چهار بازی پیاپی در برنابئو باخته‌اند و دیگر نشانی از آن تیم قدرتمند چند سال گذشته ندارند. در مادرید، همه در انتظار شنیدن خبر اخراج سولاری هستند اما این ماجرا نیز چیز زیادی را تغییر نخواهد داد. چرا یک مربی بزرگ باید علاقه‌مند به جانشینی سولاری و نشستن روی نیمکت تیمی باشد که از کوپا و لیگ قهرمانان حذف شده و در لالیگا نیز 12 امتیاز با صدرنشین فاصله دارد؟ شاید تنها ژوزه مورینیو حاضر به انجام چنین کاری باشد. 

چراکه او هم درست مثل رئال، در مقطعی بحرانی از زندگی ورزشی‌اش به سر می‌برد و باشگاه بزرگ دیگری خواهان امضای قرارداد با این مربی نیست. درصد زیادی از هواداران رئال مادرید، پرز را مقصر بحران وحشتناک باشگاه می‌دانند. او خالق دو رئال رویایی در دو دوره زمانی مختلف بوده اما هر دو بار با تصمیم‌های بحث‌برانگیزش، این تیم‌ها را به مرز نابودی رسانده است. با این وجود نباید فراموش کرد که تجربه جدایی قبلی آقای رئیس از رئال، در نهایت سال‌های تلخی را برای این باشگاه رقم زد.

پس از پیروزی خانگی برابر رم در مرحله گروهی لیگ قهرمانان، بنری در برنابئو به نمایش درآمد که روی آن نوشته شده بود:«چه کسی به رونالدو نیاز دارد؟» حالا اما معلوم می‌شود که رئال بدون رونالدو، چیزی بیشتر از یک تیم معمولی نیست. سفیدها پیش از کریستیانو برای چند سال طعم حضور در بین هشت تیم برتر لیگ قهرمانان را نچشیده بودند اما در طول هشت فصل با این ستاره، هشت بار به نیمه‌نهایی رسیدند، چهار بار فینالیست شدند و هر چهار بار نیز جام قهرمانی را به دست آوردند. در اولین سال بعد از کریستیانو اما این تیم حتی به یک‌چهارم نهایی اروپا هم نرسید.