رنگرز و رنگ طلا!

ششمین قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی در رقابت‌های جام جهانی کشتی فرنگی مردان، درحالی به دست آمد که ملی‌پوشان به دلیل حوادث اخیر از ابراز شادمانی خودداری کرده و به نشانة غم و عزا دست‌های خود را روی هم گذاشتند. ایران که در دوره قبلی رقابت‌ها در سال 2017 قهرمانی را به روسیه واگذار کرده بود و در آبادان نتوانسته بود قهرمانی را جشن بگیرد، این بار در باکو توانست روی سکوی اول دنیا برود. با این نتیجه، ایران پشت سر شوروی سابق و روسیه، سومین تیم پرافتخار تاریخ جام جهانی کشتی فرنگی به حساب می‌آید. این موفقیت در حالی به دست آمد که ایران در سه دوره گذشته فقط یک بار توانسته بود جام جهانی کشتی فرنگی را فتح کند.

رقابت‌های جام جهانی کشتی فرنگی در حالی شروع شد که ایران با ترکیبی از چهره‌های حاضر در مسابقه‌های جهانی و چند کشتی‌گیر جوان به این رقابت‌ها رفت. در تیم ملی خبری از ستاره‌هایی مثل برادران گرایی نبود اما چند مهره ملی‎پوش ایران را همراهی می‌کردند. این مسابقه از سطح همیشگی‎اش نیز برخوردار نبود. چراکه غیبت تیم ملی مثل روسیه در آن مشهود به نظر می‌رسید و کشورهایی مثل ازبکستان، آمریکا و کوبا نیز در آن حضور رسمی نداشتند. تیم‌ها در این مسابقه‌ها به دو گروه تقسیم شدند. آذربایجان میزبان به گروه اول رفت و در آن گروه روبه‌روی تیمی منتخب از کشتی‌گیران کشورهای مختلف قرار گرفت. تیم سوم گروه نیز صربستان بود که تصمیم گرفت در بازی‌ها حاضر نشود. ایران اما باید دو مسابقه با ترکیه و قرقیزستان انجام می‌داد تا در صورت سرگروهی، خودش را به فینال برساند. ایران در بازی اول مقابل ترکیه قرار گرفت و نبرد را رویایی شروع کرد. پویا دادمرز و مهدی محسن‌نژاد دو برد نزدیک به دست آوردند و ایمان محمدی رقیبش را با امتیاز فنی شکست داد. با پیروزی دانیال سهرابی و محمدرضا رستمی، عملا برد ایران قطعی شده بود. از همین‌جا شکست‌های ایران آغاز شد. محمدرضا مختاری به شکل عجیبی به یونس امره باشار باخت تا به روند ناکامی‌هایش ادامه بدهد. تیم ملی در سه وزن دیگر نیز شکست خورد تا عملا در سنگین‌وزن رقابت را به ترکیه واگذار کرده باشد. پیروزی مهدی بالی اما در نهایت خیال ایران را از برد بازی اول راحت کرد. با این حال این تجربه بسیار نزدیکی بود و این احتمال وجود داشت که ایران در مسیر شکست قرار بگیرد. مسابقه دوم با قرقیزها به مراتب راحت‌تر بود. این بار تیم ملی در هشت وزن از 10 وزن برنده شد و تنها محمدحسن محمودی و ابوالفضل چوبانی به رقیب باختند. در این رقابت، دادمزد، محمدی و سهرابی قبل از پایان بازی و با امتیاز عالی برنده شدند.

سخت‌ترین نبرد ایران در این مسابقه‌ها، دیدار فینال با آذربایجان بود. دو تیم از نظر سطح کاملا نزدیک به هم به نظر می‌رسیدند و حدس زدن سرنوشت بازی ممکن نبود. شکست دادمرز روبه‌روی عزیزلی در همان وزن اول، اوضاع را به شدت به سود رقیب تغییر داد. با این حال مهدی محسن‌نژاد یک برد بسیار سخت را برابر حریف تجربه کرد تا همه چیز را به تساوی بکشاند. در وزن سوم ایمان محمدی باز هم گل کاشت و با امتیاز فنی برنده این مسابقه شد. این برد عملا تعیین‌کننده‌ترین نتیجه این دوئل بود. محمدی در طول جام بهترین بازیکن ایران به شمار می‌رفت و در سه مسابقه رقبا را با امتیاز عالی شکست داد. شکست دانیال سهرابی روبه‌روی حسرت جعروف، دوباره آذربایجان را جلو انداخت. محمدرضا رستمی نیز بازی را واگذار کرد تا آذربایجان در پنج وزن اول صاحب سه برد شده باشد. شکست سنگین عارف حبیب‌اللهی نیز ایران را در موقعیت بسیار سختی قرار داد. پس از آن محمدحسین محمودی نیز بازنده شد تا در هفت وزن، فقط دو برد برای ایران به دست آمده باشد. فرمول قهرمانی حالا بسیار پیچیده بود. ایران حالا تنها در شرایطی روی سکوی اول می‌رفت که در هر مسابقه پایانی به برتری می‌رسید. کاری که به شدت دشوار بود. ابوالفضل چوبانی چراغ اول را در یک بازی نزدیک، روشن کرد و ایران را به برتری رساند. مهدی بالی نیز حریف را برد تا بازی آخر به مهم‌ترین نبرد تبدیل شود. علی‌اکبر یوسفی در این جدال توانست بکا کندلاکی را از پیش رو بردارد تا هر تیم صاحب پنج برد شده باشد. حالا همه چیز مساوی بود اما ایران به خاطر برد محمدی با امتیاز فنی، توانست قهرمان رقابت‌های کشتی فرنگی مردان جهان شود و برای ششمین بار روی سکوی اول بازی‌ها بایستد. اگرچه بازیکنان تیم به عادت معروف این روزها، روی سکو شادی نکردند.

این اولین قهرمانی حسن رنگرز در اولین تجربه سرمربیگری تیم ملی البته در رده بزرگسالان بود. او پیش از این تیم زیر ٢٣ سال را در مسابقات جهانى اسپانیا هدایت کرد و با جام قهرمانى به ایران بازگشت. این مسابقه‌ها البته کم‌اهمیت‌تر از بازی‌های جهانی و بسیار کم‌اهمیت‌تر از المپیک هستند اما نتیجه خوب ایران در غیاب چند ستاره، امیدواری‌های زیادی را در مورد آینده تیم رقم می‌زند. تیمی که در مسابقه‌های جهانی اصلا آماده نبود و این بار کمی سرحال‌تر کشتی می‌گرفت. تیمی که به نظر می‌رسد آینده درخشانی در ورزش ایران خواهد داشت. ایمان محمدی بدون شک، پدیده این مسابقه‌ها برای ایران بود.