وقتی مشکلات سربازی برای خروج ستاره‌های فوتبال از کشور به اوج رسید، قانونی تصویب شد که به بازیکنان لیگ برتری تا 28 سالگی و به بازیکنان تیم ملی تا 30 سالگی معافیت موقت از خدمت داده می‌شد. سوال بزرگ اینجاست که چرا چنین قانونی فقط باید در فوتبال به اجرا دربیاید؟ ستاره‌ای مثل امین اسماعیل‌نژاد در سال‌های گذشته بارها به اردوهای تیم ملی دعوت شده بود اما به خاطر مشکل سربازی نمی‌توانست از کشور خارج شود. نتیجه این اتفاق هم به تعویق افتادن درخشش او در تیم ملی تا 26 سالگی بود. چه کسی پاسخگوی هدر رفتن استعدادهایی است که به خاطر اجبار به ماندن در کشور، فرصت‌های خوب خارجی را از دست می‌دهند؟ این مشکل، بسیاری از رشته‌های ورزشی را تهدید می‌کند. چرا فوتبال باید چنین فرصتی برای ورزشکارها فراهم کند اما این اتفاق در رشته‌های دیگر رخ نمی‌دهد؟ این چیزی به جز یک تبعیض آشکار نیست. اولین قدم برای رییس جدید کمیته ملی المپیک بعد از انتخابات، باید سروسامان دادن به این وضعیت باشد. هیچ مشکلی ایجاد نخواهد شد اگر با یک قانون جدید، دوران سربازی برای ستاره‌های ورزشی نیز مدتی به تعویق بیفتد و کمی دیرتر انجام شود.