همانند چند سال گذشته، نفت مسجدسلیمان به هر زحمتی خودش را در کورس بقا حفظ کرد و باز هم مقابل رفتن به لیگ یک مقاومت به خرج داد. همان‌طور که از چند هفته قبل قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسید، پرونده سقوط این فصل لیگ برتر با رفتن شهرخودرو و فجرسپاسی به دسته پایین‌تر بسته شد. دو تیمی که یک فصل ناامیدکننده را سپری کردند و سرانجام طعم تلخ سقوط را چشیدند. آن‌چه منجر به سقوط این دو باشگاه شد، اتفاقاتی فراتر از خود فوتبال به نظر می‌رسید. هر دو تیم در حوزه‌های مدیریتی لطمه خوردند و مدیرانی در حد و اندازه‌های لیگ برتر نداشتند. به همین خاطر است که حتی در مشهد و شیراز هم هیچ‌کس بازیکنان و مربیان دو تیم را مورد سرزنش قرار نمی‌دهد. در شیراز از شروع فصل، چمن حافظیه به معنی واقعی کلمه افتضاح بود و فقط به درد «چوگان» می‌خورد. فجر که زمانی یک باشگاه بازیکن‌ساز در فوتبال ایران به حساب می‌آمد، روی این چمن فاجعه‌بار هرگز نتوانست فوتبال خوبی بازی کند. تمام توقع این باشگاه از مسئولان ورزش استان، هموارتر شدن زمین ورزشگاه بود اما حتی یک غلتک ماشینی نیز به آنها تعلق نگرفت. فجر از شروع فصل به شدت «تنها» بود و سرانجام با همین تنهایی راهی رقابت‌های لیگ یک شد. هیچ‌کس پشت این تیم نایستاد و هیچ‌کس از آن حمایت نکرد تا شیرازی‌ها به همین سادگی سهمیه‌ای را که سال‌‌ها برایش تلاش کرده بودند، از دست بدهند. در مشهد هم مجموعه‌ای از اتفاقات عجیب رخ داد. در پی اختلاف شدید مالکان باشگاه با اعضای هیات فوتبال خراسان، چندین بار اسم باشگاه عوض شد و حتی فاجعه‌ای مثل حضور همزمان دو سرمربی در اردوی این تیم اتفاق افتاد. معلوم بود که در چنین شرایطی این باشگاه شانسی برای ماندن در رقابت‌های لیگ برتر ندارد. معلوم بود که با این روند، تیم مشهدی راهی دسته پایین‌تر می‌شود و در بالاترین سطح فوتبال ایران دوام نمی‌آورد.

فجر در حالی سقوط کرد که تماشاگران پرشمارش در این فصل حتی یک بار هم نتوانستند حضوری گسترده در استادیوم را تجربه کنند. تیمی که قرار بود سال‌ها در لیگ برتر بماند و دوباره جایگاه از دست رفته را پس بگیرد اما انگار عده‌ای ترجیح می‌دادند این تیم به همان سال‌های سنگین سقوط برگردد و دور ماندن از بالاترین سطوح فوتبال را تجربه کند. سقوط شهرخودرو هم به شدت ناامیدکننده به نظر می‌رسد. چراکه این تیم اولین سهمیه تاریخ فوتبال مشهد در لیگ قهرمانان آسیا را تصاحب کرده بود. شهری که صاحب مدرن‌ترین استادیوم فوتبال ایران است، حالا هیچ تیمی در لیگ برتر ندارد. مشکل فقط این نیست که این باشگاه راهی دسته پایین‌تر می‌شود. مشکل این است که این باشگاه نیز همانند ابومسلم و سیاه‌جامگان، به مرحله فراموشی و نابودی خواهد رسید. این همان عادتی است که تقریبا همیشه در فوتبال مشهد تکرار می‌شود و باز هم رقم خواهد خورد. این تیم‌ها خیلی قبل‌تر از زمین فوتبال، جای دیگری به سمت تباهی رفتند. مجموعه‌ای از تصمیم‌های غلط مدیریتی، این دو تیم را نابود کرد و این اتفاقی است که به مرور زمان برای همه تیم‌های غیرصنعتی فوتبال ایران رخ خواهد داد.

 

کپی شد