تو یک «برنده» هستی

آریا رهنورد

شب برگزاری مراسم The Best، شب خوبی برای فوتبال ایران نبود. شبی که در آن اریک لاملا جلوتر از مهدی طارمی جایزه پوشکاش را فتح کرد و اهدای جایزه ویژه به رونالدو برای تبدیل شدن به بهترین گل‌زن ملی فوتبال، یادمان آورد که علی دایی این رکورد را از دست داده است. با این حال شنیدن صحبت‌های مهدی طارمی بعد از مراسم، تصویری از بلوغ یک ستاره را نشان‌مان داد.

مهدی طارمی با گل فوق‌العاده‌اش به چلسی، نامزد یکی از مهم‌ترین جوایز فردی دنیای فوتبال بود. شاید اگر یک گروه از کارشناس‌های خبره فوتبال برای انتخاب بهترین گل سال در نظر گرفته می‌شدند، مهدی بدون شک این جایزه را از آن خودش می‌کرد اما طبیعی بود که بازیکنی مثل اریک لاملا طرفداران بیشتری داشته باشد و رای بیشتری به دست بیاورد. در زیبا بودن گل لاملا هم شکی نیست. رابونای او به زیبایی به تور دروازه آرسنال رسید اما اگر توماس پارتی در آن مسابقه پاهایش را می‌بست و جلوی گل شدن این توپ را می‌گرفت، مهدی طارمی برنده قطعی جایزه پوشکاش شده بود. همین حالا هم خیلی‌ها معتقدند که طارمی شایستگی بیشتری برای رسیدن به جایزه پوشکاش داشته است. چراکه گل او به معنای واقعی کلمه حیرت‌آور به نظر می‌رسد.  با این حال ناراحتی اصلی مهدی نه به دلیل از دست دادن جایزه، بلکه به دلیل از دست رفتن یک فرصت برای شادی عمومی مردم است. شنیدن همین جمله از زبان طارمی، نشان می‌دهد که او چقدر توانسته در این سال‌ها خودش را تغییر بدهد. طارمی همیشه فوتبالیست درجه یکی بوده اما در اولین سال‌های ورود به لیگ برتر، رفتارهای خام زیادی داشته است. حتی خود او هم در مصاحبه اخیرش اعتراف کرده که در آن سال‌ها نحوه ارتباط برقرار کردن با رسانه‌ها را بلد نبوده است. تعجبی هم ندارد، چراکه ‌طارمی از دل یک فوتبال آکادمیک بیرون نیامده و به شکل ذاتی، خودش را به مرور زمان کامل کرده است.

از آن قیچی فراموش‌نشدنی و تکرارناپذیر روبه‌روی چلسی، زمان زیادی سپری نشده اما در همین مدت، اتفاق‌های زیادی برای مهدی طارمی رقم خورده است. او به خاطر یک توییت از یک اردوی تیم ملی کنار گذاشته شد، آماری شگفت‌انگیز را در پورتو به ثبت رساند اما به خاطر خراب کردن چند موقعیت، با انتقاد سرمربی‌اش هم روبه‌رو شد. انگار مهدی به این تلنگرها نیاز داشت تا انگیزه‌اش را دوباره به اوج برساند. انگار مهدی باید هر طور شده خودش را جمع می‌کرد و با پتانسیلی شبیه یک فنر فشرده، به نقطه دلخواهش برمی‌گشت. او حالا دوباره گل‌زنی را از سر گرفته و در قامت یک فوتبالیست بزرگ که حالا دیگر ترسی از مواجهه با رسانه‌ها هم ندارد، حتی صحبت‌های سایر ملی‌پوشان در مورد تعویق پاداش‌ها و عدم شفافیت فدراسیون را به زبان می‌آورد. مهدی دیگر آن پسر شر و شور با آن تصمیم‌های لحظه‌ای نیست و انگار از رنج، بهانه‌ای برای بزرگ‌شدن بیرون کشیده است. مهدی برگشته و آماده است تا در بازگشت به اردوی تیم ملی، دوباره چشم‌ها را خیره کند. اسکوچیچ به درستی می‌گوید که او بازیکن بسیار مهمی برای تیم ملی است. به همین خاطر هم خبر دعوت شدن این فوتبالیست به تیم ملی قبل از همه به خودش رسیده است. اسکو حتی از او خواسته که در همین قدم اول، درخشش در تیم ملی را از سر بگیرد. طارمی هم دیگر به ماجراهای قبلی دامن نزده و از علاقه‌اش برای روبه‌رو شدن با سرمربی تیم ملی گفته است. حالا همه در انتظار تماشای دوباره طارمی در لباس تیم ملی هستند. بازیکنی که پوشکاش را نبرد اما دوباره قلب هواداران فوتبال در ایران را تصاحب می‌کرد. فوتبالیستی که اگر کمی زودتر کشف می‌شد و به اروپا می‌رفت، امروز باشگاهی مثل پورتو حتی بودجه لازم برای خریدش را نداشت!

مهدی طارمی اصلا نباید نگران از دست رفتن فرصت شادی مردم در ماجرای پوشکاش باشد. شکی نیست که او خیلی زود، شادی بزرگ‌تری برای فوتبال ایران خواهد ساخت. تیم ملی فقط به اندازه یک مسابقه با بردن جام جهانی فاصله دارد و مهدی حتی می‌تواند گل صعود را برای ایران بزند. در جدال با عراق این فقط مهدی نیست که دوباره به تیم ملی برمی‌گردد. در این مسابقه تماشاگرها هم دوباره روی سکوها حاضر می‌شوند تا به تشویق این تیم بپردازند. این یک روز رویایی برای فوتبال ایران خواهد بود. روزی که شاید ایران را به یکی از اولین کشورهای صعودکننده به جام جهانی تبدیل کند. تیمی که دوباره یک الماس خالص را در ترکیبش خواهد داشت. ماجراجویی‌های طارمی در اروپا، با داستان پوشکاش تمام نمی‌شود. او هنوز در ابتدای این ماجرای جذاب قرار دارد. درخشیدن در یک باشگاه بزرگ‌تر و تبدیل شدن به یکی از ستاره‌های جام جهانی، آرزوهای بزرگ مهدی برای سال ۲۰۲۲ هستند. او در صحبت‌های اخیرش دوران فوتبال را به ساختن یک خانه با کنار هم قرار دادن آجرها تشبیه کرده است. باید بپذیریم که مهدی با این آجرها، یک قصر باشکوه برای خودش ساخته است.