رستاخیز!

آریا رهنورد

در بین رقبای غرب آسیا، عراق همیشه یک حریف سرسخت برای تیم ملی بوده است. تیمی که به ویژه در چند سال گذشته و با یک نسل تازه و مدرن، حرف‌های زیادی برای گفتن داشته و یک شکست در جام ملت‌ها را هم به فوتبال ایران تحمیل کرده است. ایران اما بخشی از قدرت واقعی‌اش را در مسابقه با بحرین نشان داد. تیم اسکوچیچ که دیدارهای تدارکاتی چندانی نداشته، قدم به قدم بهتر شده و حالا بعد از سه پیروزی متوالی، آماده است تا ماموریتش را کامل کند. ماموریتی که تنها با پیروزی در این جدال کامل خواهد شد. البته که در صورت تساوی هم، تیم ملی شانس خوبی برای صعود به مرحله بعدی دارد اما همه هواداران تیم ملی، در انتظار تماشای تیمی هستند که به جز پیروزی به هیچ چیز فکر نمی‌کند و به جز سه امتیاز، نقشه دیگری در ذهن ندارد. برای شکست دادن حریفی مثل عراق، باید به شدت فرصت‌طلب باشیم. عراق از آن تیم‌هایی نیست که موقعیت‌های گل پرشماری به ستاره‌های تیم ملی بدهد. مهدی و سردار باید از هر شانسی که به دست می‌آورند، به بهترین شکل ممکن استفاده کنند. عراق، تا حدودی خسته به نظر می‌رسد و این خستگی در مسابقه قبلی این تیم با هنگ‌کنگ نمایان شده است. بسیاری از نفرات تیم ملی اما در مسابقه قبلی با کامبوج استراحت کرده‌اند و حالا با آمادگی کامل به سراغ نبرد امروز خواهند رفت. با در اختیار داشتن این تعداد از ستاره‌های آماده، تیم ملی می‌تواند هر گرهی را باز کند و همه نگرانی‌ها را پشت سر بگذارد. ایران آماده است تا در منامه، دست به یک کار بزرگ بزند.

در مقایسه خط به خط، ایران در همه جای زمین تیم بهتری نسبت به عراق به نظر می‌رسد اما برگ برنده مهم‌تر تیم ملی، روی نیمکت شکل می‌گیرد. دست اسکوچیچ برای تغییر دادن شرایط بازی با استفاده از مهره‌های ذخیره، به مراتب بازتر از کاتانچ خواهد بود

در ترکیب تیم ملی عراق، بشار رسن مصدومیت را پشت سر گذاشته و مشکلی برای همراهی تیمش در این مسابقه ندارد. او در کنار طارق همام با شناخت خوبی که از فوتبال ایران به دست آورده‌اند، می‌توانند مهره‌های خطرناکی برای عراق باشند. بشار در مسابقه رفت با تیم ملی و در روزهایی که هنوز در عضویت پرسپولیس قرار داشت، نمایش درخشانی را روبه‌روی این تیم ارائه کرد. مهند علی هم در خط حمله، کلیدی‌ترین ستاره این تیم به شمار می‌رود. فایز علی هم دوران کرونا را سپری کرد و با منفی شدن آخرین تست، دوباره به تیم ملی کشورش برگشته است. در تیم ملی ایران، علیرضا بیرانوند پس از یک جلسه استراحت دوباره به تیم برمی‌گردد. به احتمال بسیار زیاد صادق محرمی، شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی و میلاد محمدی چهار مدافع تیم ملی خواهند بود. در میانه میدان بعید نیست که سعید عزت‌اللهی پس از چند نمایش نه‌چندان خوب گذشته نیمکت‌نشین شود و احمد نوراللهی، احسان حاج‌صفی و سامان قدوس برای تیم ملی به میدان بروند. کمی جلوتر از آنها هم علی قلی‌زاده، مهدی طارمی و سردار آزمون بازی می‌کنند. در مقایسه خط به خط، ایران در همه جای زمین تیم بهتری نسبت به عراق به نظر می‌رسد اما برگ برنده مهم‌تر تیم ملی، روی نیمکت شکل می‌گیرد. دست اسکوچیچ برای تغییر دادن شرایط بازی با استفاده از مهره‌های ذخیره، به مراتب بازتر از کاتانچ خواهد بود. ستاره‌هایی مثل مهدی قایدی، مهدی ترابی و علیرضا جهانبخش در فاز هجومی و نفراتی مثل مرتضی پورعلی‌گنجی در فاز دفاعی، در این مسابقه به کار تیم ملی خواهند آمد. تیمی که یکی از حساس‌ترین نبردهای چند سال اخیرش را برابر عراق برگزار خواهد کرد.

در جام ملت‌های استرالیا، تا آخرین ثانیه با عراق جنگیدیم و با وجود شرایط نابرابر، چند بار به مسابقه برگشتیم اما در نهایت ضربه‌های پنالتی، اجازه ندادند تا زمین مسابقه را با دست‌های پر ترک کنیم. چهار سال بعد در دوره بعدی جام ملت‌ها، یک نبرد دشوار دیگر را با این تیم پشت سر گذاشتیم و این بار مسابقه با نتیجه تساوی به پایان رسید. پس از شکست دیدار رفت مقدماتی جام جهانی روبه‌روی عراق، حالا دیگر زمان ایده‌آلی برای انتقام گرفتن از راه رسیده است. تیم ملی، سرحال‌تر از همیشه برای این جدال سرنوشت‌ساز آماده می‌شود. سه برد متوالی با 16 گل زده، روحیه خوبی به ستاره‌های این تیم داده و آنها با همه وجود برای تیم‌شان مبارزه خواهند کرد. رسیدن به جام جهانی، کم‌ترین توقع ما از این نسل درخشان است. نسلی که اگر شایستگی‌هایش را باور کند، حتی می‌تواند طلسم صعود نکردن از مرحله گروهی جام جهانی را هم از سر راه بردارد.