روی کاکل لژیونرها!

آریا رهنورد

سنگربان: علیرضا

حالا اصلا وقت مناسبی بری ایجاد یک تغییر بزرگ در تیم ملی نیست و عوض کردن دروازه‌بان در چنین مقطعی، یک ریسک کلیدی به نظر می‌رسد. علاوه بر این، نباید فراموش کرد که در فوتبال ایران هنوز هیچ دروازه‌بانی به استانداردهای علیرضا بیرانوند نرسیده است. او در مسابقه دوستانه آخر تیم ملی با اسکوچیچ هم نشان داد که شایستگی کافی برای ایستادن در چنین جایگاهی را دارد. حتی اگر در تیم باشگاهی‌اش در فوتبال اروپا نیمکت‌نشین شده باشد. به نظر می‌رسد امیر عابدزاده نزدیک‌ترین تهدید برای بیرو به حساب بیاید اما امیر هم مثل پیام نیازمند و اخباری، تجربه ملی پروپیمانی ندارد و به همین خاطر در این مقطع، انتخاب مطلوبی برای ایستادن روی خط دروازه نخواهد بود. اگر اتفاق خاصی رخ ندهد، علیرضا گلر اصلی ایران برای چهار دیدار سرنوشت‌ساز در این مرحله از مقدماتی جام جهانی خواهد بود.

خط دفاع: صادق، شجاع،  حسین و میلاد

انتخاب یک زوج ایده‌آل برای قلب دفاع، یکی از مهم‌ترین تصمیم‌هایی است که دراگان اسکوچیچ باید ظرف روزهای آینده بگیرد. به نظر می‌رسد سه بازیکن بیشتر از دیگران برای فیکس شدن در این نقطه از زمین شانس داشته باشند اما در نهایت اسکوچیچ باید از بین خلیل‌زاده، پورعلی‌گنجی و کنعانی، نهایتا دو نفر را انتخاب کند. از آن‌جایی که مساله «هماهنگی» همیشه برای انتخاب مدافعان وسط کلیدی است و تیم اسکوچیچ دیگر زمانی برای ایجاد هماهنگی در خط دفاعی ندارد، به احتمال بسیار زیاد شجاع و کنعانی که قبلا در پرسپولیس با هم همبازی بوده‌اند و درک متقابلی از بازی هم به دست آورده‌اند، در کنار هم به میدان خواهند رفت. در سمت راست خط دفاعی هم به نظر می‌رسد صادق محرمی که در لیگ کرواسی توپ می‌زند، فوتبالیست موردعلاقه سرمربی کروات تیم ملی است. در سمت چپ هم عملا یک مدافع چپ تخصصی وجود دارد و آن میلاد محمدی است. البته اسکوچیچ اگر بخواهد کمی شجاعانه‌تر تصمیم بگیرد، می‌تواند احسان حاج صفی یا وحید امیری را در این نقطه به زمین بفرستد اما شاید میلاد، انتخاب مطمئن‌تری برای تیم ملی باشد.

خط هافبک: سعید، احسان و احمد

در دوران کی‌روش، سعید عزت‌اللهی حقیقتا یک مهره بدون جانشین برای تیم ملی محسوب می‌شد. شاید او این اواخر اردوهای ملی را از دست داده باشد اما با توجه به فصل خوبی که در لیگ دانمارک پشت سر گذاشته، احتمالا به ترکیب اصلی تیم ملی برمی‌گردد. روی دست او هم احتمالا دو بازیکن دیگر توپ خواهند زد. احسان حاج‌صفی، کاپیتان تیم ملی است و به عنوان یک مهره پرتجربه، به کار این تیم خواهد آمد. انتخاب نفر سوم در میانه میدان اما یک تصمیم دشوارتر برای اسکوچیچ خواهد بود. به نظر می‌رسد احمد نوراللهی با توجه به عملکرد ایده‌آلش در ترکیب پرسپولیس و همچنین درخششی که در همین مرحله از مقدماتی جام جهانی داشته، بخشی از ترکیب ثابت تیم ملی خواهد بود. اگر اسکوچیچ تصمیم به نمایش هجومی‌تری بگیرد، سامان قدوس هم می‌تواند در این پست به تیم ملی کمک کند. در حقیقت همه چیز به استراتژی خاص این مربی بستگی خواهد داشت. در شرایط عادی اما احمد می‌تواند بخشی از ترکیب 11 نفره تیم ملی باشد.

خط حمله: علیرضا، مهدی و سردار

تیم ملی در این مرحله، دیگر هیچ فرصتی برای لغزش و اشتباه ندارد. پس طبیعی است که پرتجربه‌ترین بازیکن‌ها شانس خوبی برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی این تیم دارند. چراکه تجربه بالاتر، احتمال وقوع اشتباه را کم‌تر می‌کند. اگر قرار به استفاده از یک مهاجم مرکزی و دو بازیکن در کنار او باشد، به احتمال زیاد سردار مهاجم مرکزی خواهد بود و مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش در دو سمت برای این تیم به میدان می‌روند. اگر دراگان به تکنیک و حمل توپ اهمیت بیشتری بدهد، ممکن است علی قلی‌زاده را در راست، مهدی قایدی را در چپ و مهدی طارمی را به عنوان مهاجم نوک به زمین بفرستد اما بعید است این مربی، قید وزنه‌های بسیار مهمی مثل آزمون و جهانبخش را بزند و از این ستاره‌ها در فهرست 11 نفره تیمش استفاده نکند. پس علیرضا، مهدی و سردار شانس بیشتری برای ایستادن در ترکیب ثابت تیم ملی خواهند داشت.