با خودت نجنگ!

آریا طاری

در سومین تجربه سرمربیگری فرهاد مجیدی در استقلال، نشانه‌هایی وجود دارند که ثابت می‌کنند او از دو تجربه قبلی، نکته‌های مهمی آموخته و آماده است تا در سومین تجربه، همه این نکته‌ها را به کار بگیرد. کنفرانس‌های خبری سرمربی جوان استقلال، کاملا متفاوت‌تر از همیشه هستند. او از زمان بازگشت به جمع آبی‌ها، به ندرت مصاحبه کرده و اجازه نداده تا تمرکز تیم به راحتی به هم بخورد. فرهاد قید دشمن تراشی برای خودش را هم زده و تا اینجا نشان داده که فقط به نتیجه گرفتن و موفقیت در استقلال فکر می‌کند. او هنوز راه درازی در پیش دارد و همچنان به دیوارهای بزرگ و موانع سخت برخورد نکرده اما روحیه‌ای که در همین مدت به نمایش گذاشته، استقلال را صاحب یک مربی جدی و متفاوت کرده است. یک مربی که نمی‌خواهد دائما در مورد مسائل بیرون از زمین صحبت کند و با چنین صحبت‌هایی، آرامش را از خودش و تیم بگیرد.

برای پی بردن به یک «تفاوت» عمیق در دو نیم‌فصل استقلال، کافی است واکنش مربیان این تیم به توقف برابر پیکان را با هم مقایسه کنیم. محمود فکری و تیمش در نیم‌فصل اول در زمین پیکان با تساوی بدون گل متوقف شدند. در روزهای پس از برگزاری آن مسابقه، فکری به شدت به انتقاد از رسانه‌ها پرداخت و آنها را عامل تضعیف تیمش دانست. ماجرا از این قرار بود که در لحظه‌ای از دیدار با پیکان، حنیف عمران‌زاده یک دستور تاکتیکی را به زمین انتقال داد و صمد مرفاوی به شدت علیه این دستور موضع گرفت. دوربین‌های روشن کنار زمین هم تصویری از این تنش و تضاد روی نیمکت استقلال را به نمایش گذاشتند. محمود فکری که خودش به خاطر محرومیت روی سکو نشسته بود اما به جای از بین بردن این مشکل بزرگ، به سراغ صورت مساله رفت و دوربین‌های کنار زمین را عامل ناکامی تیمش معرفی کرد. او در روزهای بعد از جدال با تیم مهدی تارتار، چند مصاحبه جنجالی دیگر هم انجام داد و به کلیدواژه‌هایی مثل «اتاق فکر» پرداخت. قرار دادن چنین صحبت‌هایی در کنار نمایش فنی ضعیف استقلال و تعویض‌های ناامیدکننده فکری، هواداران این تیم را خیلی زود از سرنوشت تیم محبوب‌شان با این مربی ناامید کرد. حالا اما جنس صحبت‌های فرهاد پس از تکرار یک نتیجه مشابه، کاملا فرق می‌کند. او نه از اتاق فکر حرف می‌زند و نه صحبتی درباره دشمنان استقلال به زبان می‌آورد. نه بازی حریف را به صورت تمام و کمال زیر سوال می‌برد و نه کلمه‌ای در خصوص مربی حریف به زبان می‌آورد. مجیدی این بار کارش را از همیشه جدی‌تر گرفته است. آنقدر جدی که حتی پس از دیدار با پیکان به جای پرداختن به حواشی، خودش را سرگرم برنامه‌ریزی برای لیگ قهرمانان آسیا می‌کند. او برای مصاحبه‌های تند و تیترهای درشت وقت ندارد. چراکه این بار تصمیم گرفته استقلال را به بهترین شکل ممکن به سمت مقصد دلخواهش هدایت کند.

در اینکه استقلال هنوز ضعف‌های بزرگی دارد، تردیدی نیست. در اینکه فرهاد مجیدی هنوز باید تکه‌های گمشده پازل تیمش برای تبدیل شدن به یک مدعی جدی قهرمانی را پیدا کند هم شکی وجود ندارد اما نمی‌توان انکار کرد که با حضور این مربی، استقلال حداقل نسبت به نیم‌فصل اول «آرامش» بیشتری گرفته و با خیال راحت‌تری فوتبال بازی می‌کند

در اینکه استقلال هنوز ضعف‌های بزرگی دارد، تردیدی نیست. در اینکه فرهاد مجیدی هنوز باید تکه‌های گمشده پازل تیمش برای تبدیل شدن به یک مدعی جدی قهرمانی را پیدا کند هم شکی وجود ندارد اما نمی‌توان انکار کرد که با حضور این مربی، استقلال حداقل نسبت به نیم‌فصل اول «آرامش» بیشتری گرفته و با خیال راحت‌تری فوتبال بازی می‌کند. این روزها در استقلال دیگر خبری از «دشمن فرضی» نیست و آبی‌ها بیشتر از هر چیز دیگری روی فوتبال تمرکز کرده‌اند. توقف روبه‌روی حریفی مثل پیکان و حفظ فاصله چهار امتیازی با پرسپولیس در نوع خود کمی نگران‌کننده به نظر می‌رسد اما در فوتبال «واکنش» به نتیجه‌های مختلف، گاهی از خود نتیجه‌ها مهم‌تر است و فرهاد واکنش نسبتا مناسبی به این توقف بدهنگام داشته است. او به جای چوب برداشتن برای زدن دیگران و به جای چسباندن برچسب اتهام به اتاق‌های فکر، مسئولیت این نتیجه را پذیرفته و به مشکلات تیمش اعتراف کرده است. برای مجیدی، این یک شروع خوب به شمار می‌رود. چراکه چنین روحیه‌ای می‌تواند در لیگ برتر از استقلال یک تیم ایده‌آل بسازد. آنها هنوز فرصت زیادی دارند تا در طول فصل، به طرف صدر جدول هجوم ببرند. قبل از آن اما، استقلال باید خودش را آماده چنین موقعیتی کند. چراکه حفظ صدرنشینی به مراتب سخت‌تر از خود صدرنشینی خواهد بود.