آریا رهنورد

در توصیف حال و روز «فاجعه‌بار» هواداران لیورپول پس از تحمل یک شکست دیگر، کافی است به همین مقطع از فصل گذشته برگردیم. جایی که تیم کلوپ در 23 بازی از 24 مسابقه‌اش برنده شده بود و با 19 امتیاز اختلاف نسبت به سیتی، مقتدرانه در رده اول جدول قرار داشت. حالا همان تیم در پایان هفته بیست و چهارم این فصل، فقط 11 بار برنده شده، 6 بار شکست خورده و بیشتر از 10 امتیاز با تیم صدرنشین لیگ برتر فاصله دارد. به نظر می‌رسد پرونده قهرمانی لیورپول در این فصل، دیگر بسته شده باشد اما سوال بزرگ اینجاست که چرا تیم رویایی کلوپو، به این وضعیت اسفبار دچار شد.

روحیه از دست‌رفته

بزرگ‌ترین مشکل این روزهای لیورپول در درجه اول به مسائل روحی و روانی مربوط می‌شود. این همان تیمی است که فصل گذشته حتی وقتی خوب بازی نمی‌کرد، از اعتماد به نفس کافی برای شکست دادن رقبا برخوردار بود اما حالا حتی وقتی خوب بازی می‌کند هم اصلا شباهتی به یک تیم برنده ندارد. برای باور این فرضیه، کافی است به جریان دیدار همین هفته قرمزها با لستر نگاه کنیم. آنها گل اول مسابقه را به ثمر رساندند و مالکیت توپ را در اختیار داشتند. لیورپول فصل گذشته در چنین شرایطی، مثل آب خوردن برنده می‌شد اما در این فصل، به سادگی هرچه تمام‌تر پیروزی‌اش را از دست داد. آنها به محض دریافت گل اول، دچار فروپاشی محض شدند و دیگر حتی از آمادگی لازم برای کسب تساوی برخوردار نبودند. تیمی که در پنج دقیقه سه گل دریافت کند، طبیعتا به لحاظ روحی در وضعیت عادی به سر نمی‌برد. این مشکلی است که به همه جنبه‌های بازی لیورپول سرایت کرده است. آنها دیگر از بازی خودشان لذت نمی‌برند و نمی‌توانند این لذت را به هوادارها نیز منتقل کنند.

بدون فن‌دایک؛ نمی‌شود!‌

دربی مرسی‌ساید در این فصل، فقط «دو امتیاز» از لیورپول نگرفت، بلکه عملا این فصل را برای باشگاه نابود کرد. تکل وحشتناک گلر آبی‌ها روی پای فن‌دایک یکی از بهترین مدافعان میانی حال حاضر جهان را تا پایان فصل خانه‌نشین کرد. تا قبل از آن اتفاق، لیورپولی‌ها به داشتن چنین بازیکنی می‌بالیدند اما وابستگی زیاد به ویرجیل هم در نهایت برای این تیم بیش از حد گران تمام شد. آنها با بدشانسی محض، ستاره کلیدی تیم‌شان را از دست دادند و مدتی بعد، جو گومز هم به این سرنوشت دچار شد و مصدومیت، حتی گریبان جوئل ماتیپ را هم گرفت. در واقع تیم کلوپ در چند مسابقه این فصل با حضور دو هافبک در پست دفاعی میانی به میدان رفته و این موضوع می‌تواند برای هر تیمی آزاردهنده باشد. فن‌دایک به نوعی رهبر تیم در زمین مسابقه بود و از دست دادن او، دومینیوی سقوط یک قهرمان را آغاز کرد.

آلیسونی که دیگر ستاره نیست

همین هفته گذشته بود که آلیسون با چند اشتباه فاجعه‌بار روبه‌روی سیتی، کاخ آرزوی لیورپولی‌ها را روی سرشان خراب کرد. قبل از دیدار با لسترسیتی، به نظر می‌رسید که او آن شب تلخ را پشت سر می‌گذارد تا دوباره به یک ستاره تمام‌عیار درون دروازه لیورپول تبدیل شود اما در نیمه دوم همین مسابقه، اپیزود تازه‌ای به سریال تلخ آلیسون در این فصل اضافه شد. اشتباه مهلک او روبه‌روی لستر، در صحنه گل دوم مسابقه رقم خورد. جایی که این سنگربان بدون هیچ دلیلی، بازیکن خودی را هدف قرار داد و به جای زدن توپ، مدافع تازه‌وارد قرمزها را نقش زمین کرد تا جیمی واردی به سادگی روبه‌روی دروازه خالی موفق به گل‌زنی شود. آلیسونی که لیورپولی‌ها می‌شناختند حتی در سخت‌ترین موقعیت‌ها نیز یک فوق‌ستاره بود اما حالا روی ساده‌ترین توپ‌ها نیز دودستی به حریف گل تقدیم می‌کند.

سه گل‌زن گمشده

شاید باورنکردنی به نظر برسد اما نرخ تبدیل شوت به گل برای لیورپولی‌ها از کریسمس به بعد، از تک تک تیم‌های لیگ برتری «ضعیف‌تر» بوده است. یعنی حتی تیم‌های ته جدولی هم در نرخ تبدیل شوت به گل، بهتر از لیورپول عمل کرده‌اند. تیم کلوپ هنوز موقعیت‌های گل پرشماری می‌سازد اما صلاح، مانه و فیرمینو فصل کابوس‌واری را سپری می‌کنند. دیگو ژوتا با گل‌زنی‌هایش در این فصل، طراوت زیادی به خط حمله لیورپول بخشیده بود اما بعد از مصدومیت او، وضعیت خط حمله این باشگاه هم سرو سامان نگرفت.

نابغه‌ای که تکل نمی‌زند

تیاگو شاید در نگاه اول، شبیه یک «مشکل» برای لیورپول به نظر نرسد اما از زمان اضافه شدن او به ترکیب اصلی، میزان «جنگندگی» در خط میانی لیورپول افت فاحشی داشته است. تیاگو یک پاسور قهار است اما به اندازه کافی در نبردهای تن به تن شرکت نمی‌کند و این موضوع در این فصل برای لیورپولی‌ها بیش از حد دردسرساز شده است.

افت اندی و آرنولد

بخش بسیار مهمی از جذابیت بازی لیورپول به عملکرد خیره‌کننده مدافعان کناری این تیم برمی‌گشت اما کاهش چشمگیر تعداد پاس‌گل‌های اندری رابرتسون و الکس آرنولد، نشان می‌دهد که آنها در این بخش از زمین هم با مشکل روبه‌رو هستند. جیمی کرگر در وصف وضعیت این روزهای تیم کلوپ، می‌گوید:«هرگز ندیده‌ام که این تعداد بازیکن در یک تیم به صورت همزمان افت کنند!». حق با جیمی کرگر است. این لیورپول فقط به سایه‌ای از تیم درخشان فصل گذشته شباهت دارد.