فدراسیون جادو می‌شود!

آریا رهنورد

برای سال‌ها اساسنامه فدراسیون فوتبال اجازه نمی‌داد که فوتبالی‌ها شانسی برای حضور در ترکیب این نهاد فوتبالی داشته باشند. بر اساس این قانون، تنها افرادی می‌توانستند برای انتخابات ریاست یا هیات رئیسه فدراسیون اقدام کنند که حداقل 10 سال سابقه فوتبالی داشته باشند. به همین خاطر معمولا تنها چند اسم آشنا در اطراف فدراسیون به گوش می‌رسید. در همه نقاط دنیا افرادی که سابقه‌ای طلایی در تیم‌ ملی کشورهای مختلف داشته‌اند، از شانس‌های جدی ریاست فدراسیون به شمار می‌روند. حتی همین حالا ایکر کاسیاس بزرگ کمپینی را آغاز کرده که قرار است او را به ریاست فدراسیون فوتبال اسپانیا برساند. در ایران اما برای همیشه درها روی چهره‌های باسابقه فوتبالی در انتخابات فدراسیون بسته بود. با این حال سرانجام با اصرار فیفا، اساسنامه فدراسیون فوتبال تغییر کرد و سابقه ملی جایگزین سابقه مدیریتی شد. حالا دیگر تنها افرادی که سابقه طولانی مدیریت دارند، گزینه حضور در فدراسیون نیستند و چهره‌های شاخصی که زمانی در تیم ملی حضور داشته‌اند، می‌توانند این جایگاه را به دست بیاورند. بدون تردید این یک اتفاق ویژه برای فوتبال ایران خواهد بود. تجربه‌های گذشته بارها نشان داده‌اند که «فوتبالی بودن» یک مدیر، الزاما به توانا بودن او منجر نمی‌شود. همین سال گذشته بود که محمدحسن انصاری‌فرد با سابقه طولانی فوتبالی، مدیرعامل پرسپولیس شد و بدترین تصمیم‌های ممکن را برای این تیم گرفت. با این وجود اینکه فوتبالی‌ها فدراسیون را از سیاسی‌ها پس بگیرند، به نوبه خودش اتفاق خوبی خواهد بود. امثال تاج برای یک دوران طولانی فدراسیون را بدون هیچ شفافیتی اداره کرده‌اند. قرارداد فاجعه‌بار مارک ویلموتس، حاصل همین دوران تلخ بوده است. حالا وقتش رسیده که این چهره‌ها از فدراسیون بروند و فضا را برای افراد تازه‌نفس باز کنند. افرادی که به دنبال درآمدزایی از فدراسیون نباشند و برای خدمت رساندن به فوتبال ایران، به دنبال یک قدم بزرگ باشند.

همه می‌دانند که جادوگر نیازی به درآمد فدراسیون ندارد و برخلاف خیلی از مدیرها، برای «پول» به انتخابات ورود نمی‌کند. او در فوتبال ایران آنقدر محبوب و مقبول هست که همه حرفش را بخوانند و چشم بسته قبولش داشته باشند

اگر زمزمه‌های ورود علی کریمی به حوزه مدیریت فوتبال درست باشند، او یک بار دیگر «هوش‌»اش را به همه نشان داده است. علی در چند سال اخیر چند بار تجربه مربیگری داشت و در همان چند تجربه متوجه شد که برای این کار ساخته نشده است. او یک فوتبالیست فوق‌العاده و یک مربی کاملا معمولی بود و همان بهتر که از مربیگری فاصله گرفت تا دیگر خودش را در این عرصه زیر سوال نبرد. در این سال‌ها مهره‌های زیادی با اصرار بیش از حد به «مربی شدن» اعتبار خودشان را به خطر انداختند. علی دایی، هیچ‌وقت مربی درجه یکی نبود و به جز تیم‌های تهرانی، در تیم دیگری کار نکرد. شهریار اگر به عرصه مدیریت وارد شده بود، حالا یک پست کلان در کنفدراسیون فوتبال آسیا داشت و حتی می‌توانست ایران را در فیفا صاحب یک کرسی کند. این تصمیم دایی نه فقط به نفع خودش، بلکه به سود فوتبال ایران بود اما او هرگز حاضر نشد از کنار زمین فاصله بگیرد و خودش را به عنوان یک مدیر مورد آزمایش قرار بدهد. حالا به نظر می‌رسد علی کریمی، چنین تصمیمی گرفته است. او آماده است تا خودش را در یک موقعیت کاملا متفاوت محک بزند. همه می‌دانند که جادوگر نیازی به درآمد فدراسیون ندارد و برخلاف خیلی از مدیرها، برای «پول» به انتخابات ورود نمی‌کند. او در فوتبال ایران آنقدر محبوب و مقبول هست که همه حرفش را بخوانند و چشم بسته قبولش داشته باشند. نه فقط برای جادوگر، بلکه برای فوتبال ایران این یک آزمون بسیار بزرگ به شمار می‌رود. اینجا پای اعتبار یک ستاره بزرگ وسط است و علاوه بر آن، پای اعتبار فوتبالی‌ها در عرصه مدیریت فوتبال ایران به میان خواهد آمد. اگر جادوگر وارد شود و در این عرصه شکست بخورد، فوتبالی‌ها برای همیشه از مدیریت فوتبال رانده می‌شوند اما اگر او موفق باشد، فوتبال ایران یک قدم بزرگ به جلو برمی‌دارد.

واضح به نظر می‌رسد که علی کریمی نمی‌تواند به تنهایی کاری انجام بدهد. او باید یک گروه قدرتمند در کنار خودش داشته باشد تا در رایزنی‌ها اعتماد مجمع را جلب کند. علاوه بر این، بسیار مهم است که او در کنار خودش از افراد توانمند و متخصص بهره ببرد تا تصمیم‌های درستی در فدراسیون فوتبال بگیرد. مدیران سابق فدراسیون، اصلا دوست ندارند چنین اتفاقی برای این نهاد رخ بدهد. آنها به جای پاسخ دادن در مورد رسوایی بزرگ ویلموتس، همچنان به دنبال این هستند تا با استفاده از برخی نفرات، به صورت پنهان در ساختار فدراسیون بمانند. علی برای ورود به فدراسیون، باید این افراد را کنار بزند.