امتیازنگیرها!

آریا طاری

استقلال نمی‌برد و این انکارنشدنی‌ترین حقیقت این روزهای باشگاه است. آنها این بار برابر نساجی متوقف شدند. همان تیمی که سرمربی‌اش اعلام کرده بود با هر نتیجه‌ای در پایان بازی، خوشحال است. استقلال مقابل نساجی، موقعیت‌های بسیار زیادی را هدر داد. میلیچ و قائدی دو فرصت استثنایی را از دست دادند و شیخ دیاباته تنها گل تیم را از روی نقطه پنالتی وارد دروازه حریف شمالی کرد. عادت فرهاد و تیمش در این مسابقه نیز ترک نشد. آنها عادت کرده‌اند که گل اول مسابقه را به ثمر برسانند اما گل تساوی را از حریف دریافت کنند و برتری‌شان را به همین راحتی از دست بدهند. تصور می‌شد پیروزی هفته گذشته برابر نفت، این تیم را در مسیر بردن قرار بدهد اما ظاهرا آن نتیجه هم، چیزی بیشتر از یک اتفاق نبود. تیمی که در خانه قابلیت شکست نساجی قائمشهر را نداشته باشد، سخت می‌تواند به رویاهایش وفادار بماند. تیمی که به همین سادگی امتیاز از دست می‌دهد، خیلی سخت می‌تواند امیدوار به رسیدن به لیگ قهرمانان آسیا باشد. استقلال این فصل را با بزرگ‌ترین رویاهای ممکن شروع کرد. از بردن لیگ تا پیش رفتن در آسیا و قهرمانی جام حذفی و پایان دادن به سلطه رقیب در فوتبال ایران. تلاش‌هایی که البته اصلا موفقیت‌آمیز نبودند. از دست دادن قهرمانی و دشوار شدن مسئولیت صعود به رقابت‌های فصل آینده لیگ قهرمانان، این بار از چند سال گذشته سخت‌تر نیز هست. چراکه آبی‌ها این بار حتی در مقطعی از فصل، صدرنشین لیگ برتر هم بوده‌اند و کیفیتی بالاتر از سایر رقبا داشتند. شاید از لحاظ رتبه در جدول رده‌بندی لیگ برتر، این یکی از بدترین فصل‌های تاریخ استقلال نباشد اما از نظر میانگین امتیاز، آنها در شرایط فعلی یکی از ناامیدکننده‌ترین فصل‌های باشگاه در همه ادوار لیگ برتر را سپری می‌کنند. این یک پایان تلخ برای استقلال امیدوارکننده لیگ نوزدهم است.

استقلال در 25 مسابقه این فصل، فقط 42 امتیاز به دست آورده است. در حقیقت میانگین این تیم 1.68 امتیاز به ازای هر مسابقه است. جالب است بدانید این باشگاه تنها در سه فصل، آماری بدتر از این داشته است. استقلالی‌ها در لیگ چهاردهم، صاحب 1.56 امتیاز به ازای هر بازی شدند، در لیگ هفتم به میانگین 1.26 امتیاز رسیدند و در لیگ برتر دوم نیز به ازای هر مسابقه به طور میانگین 1.23 امتیاز داشتند. در حقیقت باشگاه تنها در این سه فصل، آماری بدتر از این فصل را تجربه کرده بود. قرار گرفتن در یکی از چهار فصل ناامیدکننده به لحاظ امتیازگیری، فرهاد و پسرها را با انبوهی از واکنش‌های منفی روبه‌رو کرده است. این تیم همین حالا خوب بازی نمی‌کند و هیچ نشانه روشنی برای «آینده» نیز ندارد. هیچ‌کس نمی‌تواند مطمئن باشد که در ادامه این پروژه، همه چیز تغییر می‌کند و استقلال به تیم باشکوه‌تری در لیگ برتر تبدیل می‌شود. استقلال در لیگ برتر، هرگز فصل را با میانگین بیشتر از دو امتیاز به ازای هر بازی به پایان نرسانده است. بهترین میانگین امتیازی آنها به لیگ دوازدهم برمی‌گردد. جایی که فرهاد به عنوان مهاجم برای تیم قلعه‌نویی بازی می‌کرد و استقلال به میانگین درخشان 1.97 امتیاز در هر مسابقه دست یافت. آنها در لیگ‌های سوم و پنجم صاحب 1.96 امتیاز در هر مسابقه شدند و در لیگ‌های یازدهم و چهاردهم نیز به ترتیب 1.94 و 1.93 امتیاز را به صورت میانگین از هر نبرد به دست آوردند. البته که در این فصل، فرهاد و تیمش با چالش‌های زیادی روبه‌رو شدند اما باید بپذیریم که این فرم از استقلال، شباهتی به یک تیم امیدوارکننده ندارد. این تیم متخصص از دست دادن پیروزی است و سفت و محکم، به سه امتیاز هر بازی نمی‌چسبد.

تیمی که در خانه قابلیت شکست نساجی قائمشهر را نداشته باشد، سخت می‌تواند به رویاهایش وفادار بماند. تیمی که به همین سادگی امتیاز از دست می‌دهد، خیلی سخت می‌تواند امیدوار به رسیدن به لیگ قهرمانان آسیا باشد. استقلال این فصل را با بزرگ‌ترین رویاهای ممکن شروع کرد

این فصل استقلال را می‌توان در همان دقایق پایانی نیمه اول بازی با نساجی خلاصه کرد. تیمی که همه کار می‌کند تا به گل برسد اما ظرف چند هفته، همه چیز را به حیرت‌آورترین شکل ممکن به باد می‌دهد. ضربه میری شاید مهم‌ترین لحظه در دوران ورزشی این فوتبالیست باشد اما برای استقلال لیگ نوزدهم، تنها یک سکانس تلخ دیگر است. تیمی که ظاهرا به این سهل‌انگاری‌ها خو گرفته و حتی از نبوغ مهره‌های حریف هم رنج می‌کشد. فرهاد و تیمش هنوز پنج مسابقه در پیش دارند تا شاید، روند امتیازگیری‌شان را بهبود ببخشند و میانگین بهتری برای خودشان رقم بزنند. آن وقت شاید آسیا هم در دسترس باشد و این فصل، به ناامیدکننده‌ترین شکل ممکن برای آنها تمام نشود.