جادوی مواج!

مهم نیست که او در کجای زمین صاحب توپ شود. توپ در هر نقطه‌ای از زمین که به لئو مسی برسد، ممکن است تنها چند ثانیه بعد به تور دروازه چسبیده باشد. لئو جام‌های زیادی را به دست آورده، قله‌های زیادی را در دنیای فوتبال فتح کرده، عناوین فردی پرشماری را جشن گرفته و در نسل خودش، «بهترین» بوده اما هنوز ماموریت‌های زیادی برای مرد فضایی دنیای فوتبال باقی مانده است. یکی از این ماموریت‌ها، تبدیل شدن به بهترین ایستگاهی‌زن تاریخ فوتبال است. برای این ستاره، «غیرممکن» همیشه بی‌مصرف‌ترین کلمه دنیا بوده است.

آریا رهنورد

وقتی ایستگاهی تماشایی ستاره سلتا، به تور دروازه تراشتگن رسید و بازی به تساوی کشیده شد، خشم مسی حتی بدون زوم کردن دوربین‌ها نیز واضح به نظر می‌رسید. لئو به هیچ قیمتی نمی‌خواست که تیمش، دو امتیاز حساس دیگر را هم از دست بدهد. هنوز نیمه اول به پایان نرسیده بود که او جواب ضربه آزاد حریف را با یک شلیک مهارنشدنی داد. این، آخرین هنرنمایی لئو برابر سلتا نبود. او در نیمه دوم، با یک ایستگاهی دیگر، حریف را از بازگشت به بازی کاملا ناامید کرد. هت‌تریک با دو ضربه ایستگاهی، برای اولین بار در تاریخ لالیگا اتفاق افتاد و طبق معمول پشت این «اولین بار» هم هیچ‌کس به جز مسی قرار نداشت. او هنوز هم همه بار تیم ارنستو والورده را یک تنه به دوش می‌کشد و همچنان، هیچ بازیکنی در تیم حتی نزدیک به سطح او نیز فوتبال بازی نمی‌کند. اهمیت لئو، با یک مقایسه ساده میان جایگاه بارسا در جدول لالیگا قبل و بعد از بازگشت او به میادین مشخص می‌شود. تیم والورده در غیاب این بازیکن در هفته‌های ابتدایی، یک تیم وسط جدولی شده بود.

 یک تیم متوسط که به همه رقبا به سادگی باج می‌داد و امتیازهایش را به حراج می‌گذاشت اما آبی‌اناری‌ها، حالا صدرنشین جدول لیگ اسپانیا هستند. همه می‌دانند این تیم فوتبال خوبی بازی نمی‌کند، همه می‌دانند که والورده به لحاظ فنی، در حد و اندازه‌های این تیم نیست، همه می‌دانند چند جای کار بارسا با این مربی می‌لنگد اما باز هم این مسی است که هر بار، لباس سوپرمن را می‌پوشد و تیمش را نجات می‌دهد. او انگار با فوتبال «شوخی» می‌کند و همه حرکاتش، یک جور پارودی برای تمسخر کارهایی هستند که تا قبل از او «سخت» به نظر می‌رسیدند. او دیوارهای دفاعی را به بازی می‌گیرد و حتی اگر گلرها بدانند که توپش دقیقا در کدام نقطه فرود خواهد آمد، باز هم کاری از دست‌شان برنمی‌آید. برای او حالا ایستگاهی ‌زدن، حتی از پنالتی ‌زدن نیز ساده‌تر شده است.

 در هشت فصل گذشته، مسی به تنهایی از بسیاری از «باشگاه‌های» اروپایی دیگر گل‌های بیشتری به ثمر رسانده است. او در این هشت فصل 28 بار از روی ضربات آزاد موفق به گل‌زنی شده است

در هشت فصل گذشته، مسی به تنهایی از بسیاری از «باشگاه‌های» اروپایی دیگر گل‌های بیشتری به ثمر رسانده است. او در این هشت فصل 28 بار از روی ضربات آزاد موفق به گل‌زنی شده است. آن‌هم در حالی که همه مهره‌های باشگاه یوونتوس روی هم 27 گل، همه مهره‌های رئال مادرید روی هم 23 گل و همه مهره‌های پی‌اس‌جی روی هم 20 گل به ثمر رسانده‌اند. مسی زاویه خاص خودش را برای زدن این ضربه‌ها دارد. او چند قدم به طرف توپ برمی‌دارد و ضربه‌اش را از بالای دیوار دفاعی، به دروازه رقیب می‌رساند. در نیوکمپ هیجان تماشای ایستگاهی‌های مسی، یکی از مهم‌ترین دلایل خرید بلیت بازی‌های خانگی بارسا به شمار می‌رود. چراکه به محض اعلام خطا به سود کاتالان‌ها در نزدیکی محوطه جریمه، ورزشگاه به مرز انفجار می‌رسد. 

ضربه‌ آزاد‌های لئو، مرگبار هستند و حتی بهترین گلرهای دنیا هم نتوانسته‌اند از این ضربه‌ها، جان سالم به در ببرند. او با 145 بازی کم‌تر از کریستیانو رونالدو، به 52 گل از روی ضربه‌های ایستگاهی رسیده است. سی‌آرسون از زمان پیوستن به یوونتوس، حتی یک بار هم موفق نشده با ضربه آزاد گل‌زنی کند اما مسی در یک سال گذشته، 10 گل از روی این ضربه‌ها به ثمر رسانده است. او حالا 25 گل با رسیدن به رکورد خیره‌کننده جونینیو پرنامبوکائو در ضربه‌های آزاد فاصله دارد اما بعید نیست تا قبل از پایان دوران فوتبالش، از این رکورد جادوانه نیز عبور کند. او تا امروز بهترین مهاجم، بدون پاسور و بهترین گل‌زن عصر خودش بوده و حالا قصد دارد بهترین ایستگاهی‌زن تاریخ فوتبال نیز باشد. او تنها دلیل امیدواری به سرنوشت بارسلونای والورده است. استعدادی که حالا در دست‌هایی نابلد قرار گرفته اما همچنان به هنرنمایی‌اش ادامه می‌دهد.

برای سال‌ها، گفته می‌شد که مسی تنها محصول یک جور نبوغ ذاتی است. در واقع خیلی‌ها باور داشتند که او به جای سختکوشی در تمرین‌ها، تنها با استعدادهای خدادادی‌اش در زمین فوتبال می‌درخشد. ضربه‌های آزاد اما خلاف این نکته را به اثبات می‌رسانند. لئو در شروع دوران حرفه‌ای فوتبالش، یک ایستگاهی‌زن درجه یک نبود. او حتی ضربه آزادهای تیمش را نمی‌زند و برای مدت‌ها رونالدینیو و ژاوی این وظیفه را بر عهده داشتند. لئو اما با تمرین و مرارت، توانست این ویژگی را در خودش تقویت کند و قاتل گلرها از روی ضربه آزاد شود. فوتبال پس از او، چیزهای زیادی را از دست خواهد داد. نابغه‌ای که با حرکات موزونش در زمین فوتبال، حتی هوادارهای رقیب را به هم به وجد می‌آورد.