در جریان مسابقه خارج از خانه با نساجی قائمشهر، وینفرد شفر بیشتر از بازیکنان تیم خودی، مشغول صحبت با داور چهارم بود. او به هر بهانه‌ای به عملکرد داور اعتراض می‌کرد و حاضر نمی‌شد برای لحظه‌ای از این اعتراض دست بکشد. واکنش‌های مرد آلمانی در شرایطی شکل گرفتند که هیچ صحنه مشکوکی درون محوطه جریمه نساجی رخ نداد و این هواداران تیم میزبان بودند که از تصمیم داور برای ادامه بازی بعد از برخورد توپ به دست آرمین سهرابیان و خسرو حیدری، گلایه داشتند. اگر تا قبل از این منصوریان به خاطر «نمایش» بازی کردن در کنار زمین سرزنش می‌شد، حالا شفر گونه تازه‌ای از نمایش را با خودش به استقلال آورده است. او در بازی‌های آسیایی چنین موقعیتی به دست نمی‌آورد اما در دیدارهای داخلی، 90 دقیقه روی کادر داوری فشار وارد می‌کند. مربیان بزرگ فوتبال دنیا نیز کم و بیش به داوری معترض هستند اما طبیعتا یک مربی «حرفه‌ای» با چنین رفتاری، آرامش و تمرکز تیمش را به هم نمی‌ریزد. درست در روزهایی که استقلال به آرامش و مسئولیت‌پذیری بیشتر نیاز دارد، شفر مثل یک آتشفشان فعال، هر لحظه روی نیمکت آماده انفجار است و رفتاری مشابه مربی جوانی مثل نکونام از خود به نمایش می‌گذارد.